1-Murid, şeyhin ruhaniyetinin tasarruflarının, gercekte Cenab-ı Hakkın tasarrufları olduğunu bilmelidir.

2-Murid, şeyhin kemalatının, şeyhin ruhaniyetinden ayrı olmadığına inanmalıdır.

3-Murid, şeyhinin ruhaniyetinin herhangi bir mekÂnla mukayyet (bir yere bağlı) olmadığına inanmalı ve nerede olursa olsun, şeyhin ruhaniyetini, tasavvur ettiği yerde hazır bulacağını bilmelidir.

4-Şeyhine muhabbete berdevam olmalıdır. Zira sevgide bir inkıta (kopukluk) ve noksan (eksilme) olduğu takdirde rabıta bozulur.

5-Her halukarda şeyhine nisbete (bağlanmaya ve onunla irtibat kurmaya) riayet etmelidir.

6-Cezbe hali kendisine hÂsıl olana kadar rabıtaya devam etmelidir. Bu arada kendisine bazı ahval gelse bile rabıtayı terk etmemelidir. Cunku rabıtayı terk edecek olursa o hal ondan gider.

7-Butun vakitlerde rabıtaya devam etmeli ve rabıtayı asla terk etmemelidir.

8-Rabıtada rukn-i azam (en buyuk temel) teveccuh kıblesini tevhiddir ki bu, tek bir zata rabıta yapmaktan ibarettir.
Bir muridin icinde şeyhinden başkasına karşı rabıta ve beklenti varsa onun batını (ic Âlemi) Mevla’nın huzuruna acılmaz. Meşayıhın beyanına gore iki şeyhe nisbeti olan Murid asla felah bulmaz.

9-Rabıtanın edeplerinden biride; rabıta yapılan zatın diri olmasıdır.

10-Şeyhinin şeyhi hayatta olan kişinin rabıtası ona olmalıdır.

11-Murid, silsiledeki butun şeyhlere onları gormeden de rabıta yapabilir. Fakat dersi kimden aldıysa rabıtayı ona tahsis etmesi hususunda butun evliyanın ittifakı vardır.

Butun piran (şeyhlerden) feyiz ve nurlar istenilebilirsede, ozellikle Resulullah’a yalvar ki, sana feyiz in’ıkas etsin (yansıma yoluyla ulaşsın).
www.ismailaga.info

(Cubbeli Ahmet Hocamızın Tarikat-ı Aliyye’de Rabıta-ı Celiyye adlı eserinden alınmıştır.)
__________________