Teyemmum, su bulunmadığında, ya da var olan suyu kullanma imkÂnı olmadığında, abdestsizlik, cunupluk gibi hukmî kirliliği gidermek amacıyla temiz toprağa surulen ellerle yuz ve iki kolun mesh edilmesi şeklinde yapılan hukmî temizlik demektir.

Kur’an-ı Kerim’de, “Eğer hasta iseniz, yolculukta bulunuyorsanız, tuvaletten gelmiş iseniz veya kadınlara yaklaşmışsanız da su bulamamışsanız temiz bir toprağa yonelip, onunla yuzlerinizi ve ellerinizi mesh edin (teyemmum edin)” (NisÂ, 4/43; MÂide 5/6) buyrulmaktadır.

Teyemmum; niyet ederek temiz bir toprağa veya toprak cinsinden bir şeye eller vurularak yuzu ve kolları dirseklerle birlikte mesh etmekten ibarettir. Teyemmum edecek kimse, ne icin teyemmum edeceğine de niyet eder. Parmakları acık olarak ellerini temiz bir toprağa veya toprak cinsinden bir şeye vurur, ileri ve geri hareket ettirerek kaldırır, hafifce birbirine vurarak ellerini silkeler. Ellerinin iciyle yuzunun tamamını bir kere mesh eder. Sonra ikinci defa ellerini aynı şekilde toprağa vurur ve sol elin ici ve dirseğiyle birlikte sağ kolunu mesh eder; daha sonra da sağ elinin iciyle sol kolunu aynı şekilde mesh eder

Abdesti bozan şeyler, teyemmumu de bozar. Ayrıca, abdest veya gusle yetecek suyun bulunması, hastalığın iyileşmesi, suyu kullanabilme imkÂnının elde edilmesi gibi, teyemmum etmeyi mubah kılan mazeretlerin ortadan kalkması da teyemmumu bozar (Mevsılî, İhtiyÂr, İstanbul, ts. I, 19- 22).
__________________