IKINCI CILD, 66. cı MEKTÛB
Bu mektûb, arabî olarak HindistÂn vÂlîlerinden HÂn-ı hÂnÂna “rahmetullahi teÂl aleyh” yazılmıs olup, tevbe, inÂbet, vera’ ve takvÂyı anlatmakdadır:
Mektûbuma Besmele ile baslıyorum. Ya’nî bu mektûbu yazabilmek icin, rahmeti, ihsÂnı bol olan Allahu teÂlÂya sıgınıyor, Ona guveniyorum. Her hamd, sukr Onun hakkıdır. Onun secdigi, sevdigi iyi insanlara selÂm ederim. Kıymetli omrumuz, gunÂh islemekle, kusûr, kabÂhat yapmakla, yanılmakla, fÂidesiz, luzûmsuz konusmakla gecip gidiyor. Bunun icin; tevbeden, Allahu teÂlÂya boyun bukmekden soylesmemiz, vera’ ve takvÂdan konusmamız hos olur. Nûr sûresi, otuzbirinci Âyet-i kerîmesinde meÂlen, (Ey mu’minler! Hepiniz, Allahu teÂlÂya tevbe ediniz! Tevbe etmekle kurtulabilirsiniz) buyurmusdur. Yirmisekizinci cuz’ sonundaki, Tahrîm sûresi, sekizinci Âyet-i kerîmesinde meÂlen, (Ey îmÂn eden secilmisler! Allahu teÂlÂya donunuz! HÂlis tevbe edin! Ya’nî tevbenizi bozmayın! Boyle tevbe edince, Rabbiniz, sizi belki afv eder ve agaclarının, kosklerinin altından [onunden] sular akan Cennetlere sokar) buyurmusdur. En’Âm sûresi, yuzyirminci Âyet-i kerîmesinde meÂlen, (Acık olsun, gizli olsun gunÂhlardan sakınınız!) buyurmusdur. GunÂhlarına tevbe etmek, herkese farz-ı ayndır. Hic kimse tevbeden kurtulamaz. Nasıl kurtulur ki, Peygamberlerin “aleyhimussalevÂtu vetteslîmÂt” hepsi tevbe ederdi.
Peygamberlerin sonuncusu ve en yuksegi olan Muhammed “aleyhi ve aleyhimussalevÂt” buyuruyor ki, (Kalbimde [envÂr-ı ilÂhiyyenin gelmesine engel olan] perde hÂsıl oluyor. Bunun icin hergun, yetmis kerre istigfÂr ediyorum). Yapılan gunÂhda, kul hakkı bulunmayıp, zin yapmak, alkollu icki icmek, calgı dinlemek, yabancı kadınlara bakmak, Kur’Ân-ı kerîmi abdestsiz tutmak ve [sî’î, nusayrî, vehhÂbî ve baska] yanlıs inanıslara saplanmak gibi, yalnız Allahu teÂl ile kendi arasında olursa, boyle gunÂhlara tevbe etmek, pismÂn olmakla, istigfÂr okumakla, Allahu teÂlÂdan utanıp, sıkılıp, Ondan afv dilemekle olur. Farzlardan birini ozrsuz terk etdi ise, tevbe icin, bunlarla birlikde, o farzı da yapmak lÂzımdır.
[(Tergîb-us-salÂt)da diyor ki, Hadîs-i serîfde buyuruldu ki, (Bir nemÂzı ozrsuz, vaktinden sonra kılan, seksen hukbe Cehennemde yanacakdır. Bir hukbe seksen senedir. Her senesi ucyuzaltmıs gundur. Her gunu, seksen duny senesidir). KazÂya kalan nemÂzı kılacak kadar vaktlerin herbiri gecdikce, bu bir nemÂzın gunÂhı
katkat artar. Y birkac nemÂz olursa, cok cetin olur. Her ne behÂsına olursa olsun, bir Ân once, kaz etmek ve afvı icin tevbe etmek, cok yalvarmak lÂzımdır. NemÂz kılmıyanın, Allahu teÂlÂnın buyuklugu karsısında titremesi, erimesi lÂzımdır. Allahu teÂlÂnın emrlerine (Farz), yasak etdigi seylere (HarÂm) denir. Farzları yapmaga, harÂmdan sakınmaga (IbÂdet etmek) denir. Allahu teÂlÂ, ibÂdet yapanları sever. Bunları Âhıretde Cennete sokacagını, sonsuz ni’metler verecegini Kur’Ân-ı kerîmde bildiriyor. Kur’Ân-ı kerîm Allah kelÂmıdır. Insan sozu degildir. HarÂm isleyen, Cehennemde yanacakdır. HarÂmlar derece derecedir. Buyuk harÂmın cezÂsı cok olacakdır. Buyuk harÂmlardan biri, bes vakt nemÂzdan birini vaktinde kılmamakdır. NemÂzın farz olduguna inanmıyan (KÂfir) olur. KÂfir, muslimÂn degildir. Cehennemde sonsuz yanacakdır. Inanıp da, tenbellikle kılmıyan, kÂfir olmaz. Buna (FÂsık) denir. FÂsık, yine muslimÂndır. HarÂm isledigi icin, bir muddet Cehennemde yanacakdır. Bir nemÂzı vaktinde kılmıyanın bunu kaz etmesi farzdır. Kaz etmezse, bir nemÂz icin seksen hukbe yanacakdır. Hic bir ibÂdeti, hicbir iyiligi onu Cehennemden kurtarmaz. Yalnız, bir muslimÂna, bir farzı ogretirse, bu azÂbdan kurtulur. Fekat, bunun hem kaz kılması, hem de harÂm islemekle meshûr olmaması lÂzımdır. MeselÂ, kadınların bası, sacı, kolu, bacagı acık sokaga cıkması harÂmdır. Buna nasîhat vererek vey Ehl-i sunnet Âliminin yazmıs oldugu dogru bir din kitÂbı vererek, harÂm islemesine mÂni’ olanın butun gunÂhları afv olur. Fekat, kendisinin bir harÂm islememesi lÂzımdır. Ancak bunun kaz borcları afv olur. Cehennemde yanmakdan kurtulur.]
GunÂhda kul hakkı da varsa, buna tevbe icin, kul hakkını hemen odemek, onunla halÂllasmak, ona iyilik ve du etmek de lÂzımdır. Mal sÂhibi, hakkı olan olmus ise, ona duÂ, istigfÂr edip cocuklarına, vÂrislerine verip odemeli, bunlara iyilik yapmalıdır. Cocukları, vÂrisleri bilinmiyorsa, mal ve cinÂyet mikdÂrı parayı fakîrlere, miskînlere sadaka verip, sevÂbını hak sÂhibine ve eziyyet yapılana niyyet etmelidir. Alî “radıyallahu anh” buyuruyor ki, Ebû Bekr “radıyallahu anh” dogru sozludur. Ondan isitdim ki, Resûlullah “sallallahu aleyhi ve sellem” (GunÂh isliyen biri, pismÂn olur, abdest alıp nemÂz kılar ve gunÂhı icin istigfÂr ederse, Allahu teÂlÂ, o gunÂhı elbette afv eder. Cunki, Allahu teÂlÂ, Nis sûresi yuzdokuzuncu Âyetinde: Biri gunÂh isler vey kendine zulm eder, sonra pismÂn olup, Allahu teÂlÂya istigfÂr ederse, Allahu teÂlÂyı cok merhametli ve afv ve magfiret edici bulur, buyurmakdadır) dedi. Bir hadîs-i serîfde, (Bir kimse, bir gunÂh isler, sonra pismÂn olursa, bu pismÂnlıgı, gunÂhına keffÂret olur. Ya’nî, afvına sebeb olur) buyurdu. Bir hadîs-i serîfde, (GunÂhı olan kimse, istigfÂr eder ve tevbe eder, sonra bu gunÂhı tekrÂr yapar, sonra yine istigfÂr soyler, tevbe eder. Ucuncuye yine yapar ve yine tevbe ederse, dorduncu olarak yapınca, buyuk gunÂh yazılır) buyurdu. Bir hadîs-i serîfde, (Musevvifler helÂk oldu) buyurdu. Ya’nî, ileride tevbe ederim diyenler, tevbeyi gecikdirenler ziyÂn etdi. Lokman hakîm Velî vey Peygamber idi “radıyallahu teÂl anh”. Ogluna nasîhat ederek, (Oglum, tevbeyi yarına bırakma! Cunki, olum Ânsızın gelip yakalar) dedi. ImÂm-ı MucÂhid buyuruyor ki, (Her sabÂh ve aksam tevbe etmiyen kimse, kendine zulm eder). Abdullah ibni MubÂrek buyurdu ki, (HarÂm olarak ele gecen bir kurusu, sÂhibine geri vermek, yuz kurus sadaka vermekden dah sevÂbdır). Âlimlerimiz buyuruyor ki, (Haksız alınan bir kurusu sÂhibine geri vermek, kabûl olan altıyuz hacdan dah sevÂbdır). Y Rabbî! Kendimize zulm etdik. Bize acımaz, afv etmezsen, hÂlimiz pek fen olur.
Peygamberimiz “sallallahu aleyhi ve sellem” buyurdu ki, (Allahu teÂl buyuruyor ki: Ey kulum! Emr etdigim farzları yap, insanların en Âbidi olursun. Yasak etdigim harÂmlardan sakın, vera’ sÂhibi olursun. Verdigim rızka kanÂ’at eyle, insanların en ganîsi olursun, kimseye muhtÂc kalmazsın). Peygamberimiz “sallallahu aleyhi ve sellem” Ebû Hureyreye “radıyallahu anh” buyurdu ki, (Vera’ sÂhibi ol ki, insanların en Âbidi olursun!). Hasen-i Basrî “rahmetullahi aleyh” buyurur ki, (Zerre kadar vera’ sÂhibi olmak, bin nÂfile oruc ve nemÂzdan dah hayrlıdır). Ebû Hureyre “radıyallahu anh” buyurdu ki, (KıyÂmet gunu Allahu teÂlÂnın
huzûrunda kıymetli olanlar vera’ ve zuhd sÂhibleridir). Mûs aleyhisselÂma vahy edilmisdir ki, (Bana yaklasanlar, sevgime kavusanlar icinde, vera’ sÂhibleri gibi yaklasan olmaz). Buyuk Âlimlerden ba’zısı buyurdu ki, (Bir kimse, su on seyi, kendine farz bilmedikce, tam vera’ sÂhibi olmaz: Gîbet etmemeli. Mu’minlere sû-i zan etmemeli, kotu bilmemeli. Kimse ile alay etmemeli. Yabancı kadınlara, kızlara bakmamalı. Dogru soylemeli. Kendini begenmemek icin, Allahu teÂlÂnın, kendisine yapdıgı ihsÂnları, ni’metleri dusunmeli. Malını halÂl yere harc edip, harÂmlara vermemeli. Nefsi, keyfi icin, mevkı’ makÂm istemeyip, buraları insanlara hizmet yeri bilmeli. Bes vakt nemÂzı vaktinde kılmagı birinci vazîfe bilmeli. Ehl-i sunnet Âlimlerinin bildirdigi îmÂn ve isleri iyi ogrenip, kendini bunlara uydurmalı. Y Rabbî! Bizlere ihsÂn etdigin nûru, hidÂyeti artdır. Bizi afv et! Sen herseyi yapabilirsin).
Kerem, sefkat ve ihsÂn sÂhibi kıymetli efendim! Butun gunÂhlara tevbe etmek nasîb olur ve vera’ ile takv [ya’nî harÂmların ve subheli olanların hepsinden sakınmak] muyesser olursa, buyuk ni’met, yuksek devlet ele gecmis olur. Bu, ele gecmezse, ba’zı gunÂhlara tevbe etmek ve ba’zı harÂmlara vera’ eylemek de ni’metdir. Bu ba’zıların bereket ve nûrları, belki hepsine sirÂyet eder de, butun gunÂhlara tevbe etmege ve tam vera’ sÂhibi olmaga yol acar. (Birseyin butunu ele gecmezse, hepsini elden kacırmamalıdır) buyuruldu. Y Rabbî, bize begendigin seyleri yapmak nasîb eyle! Peygamberlerin en yuksegi, efendisi, izzet, seref yolcularının reîsi olan Muhammed MustafÂnın “aleyhi ve aleyhim ve al Âl-i kullin minessalevÂti efdaluh ve minetteslîmÂtî ekmeluh” sadakası olarak, bizleri senin dîninde bulunmakdan ve sana itÂ’at etmekden ayırma! [DunyÂya milyarlarca insan gelmis. Bir muddet yasamıslar. Sonra, olup gitmisler. Bunların ba’zıları zengin imis, ba’zıları fakîr. Kimi guzel imis, kimi cirkin. Kimi zÂlim imis, kimi mazlûm. O hÂllerinin de hepsi gecdi, unutuldu. Onların bir kısmı
inanmıs, muslimÂn idi. Geri kalanları, inanmamıs kÂfirlerdi. Hepsi, y sonsuz yok olacak. YÂhud kıyÂmet kopup, tekrÂr dirilip inanmıyanlar sonsuz azÂb cekecek. Her iki hÂlde de, inanmıs olanlara hic azÂb, hic sıkıntı yok. Amm ikinci hÂlde inanmıyanlar sonsuz ve pek acı azÂb cekecekler. Inanmıs olarak olmus olanlar, simdi tÂm rÂhat ve huzûr icindeler. ÎmÂnsız olanlar ise, sonsuz olarak atesde yanmak ihtimÂli, korkusu icindeler. Ey insan! Iyi dusun! Birkac sene sonra, sen de, bunlardan biri olacaksın. Simdi, gecmis senelerin nasıl bir hayÂl oldu ise, o zemÂn, butun omrun, butun hayÂtın, calısmaların, didinmelerin hep hayÂl, bir ru’y gibi olacak. O zemÂn, sen o iki kısmın hangisinden olmak istersin? Hicbirinden olmak istemem diyemezsin. Buna imkÂn yok! CÂresiz, onların arasına gideceksin! Sonsuz atesde yanmagı, ihtimÂl bile olsa, ister misin? Allahın var oldugunu, Cennete, Cehenneme inanmagı, akl da, ilm de, fen de red edemiyor. Boyle sey olamaz diyemiyorlar. Inanmıyanlar, inkÂr etmelerine akl ile, fen ile bir vesîka gosteremiyorlar. HÂlbuki inanmak lÂzım oldugunu gosteren vesîkalar sayılamıyacak kadar cokdur. Duny kutubhÂneleri bu vesîkaları bildiren kitÂblarla doludur. Onlar nefslerine, zevklerine aldanarak inkÂr ediyorlar. Zevklerinden baska birsey dusunmiyorlar. HÂlbuki, islÂmiyyet zevkı yasak etmemisdir. Zevklenmenin zararlı olmasını yasaklamısdır. hÂlde, aklı olan kimse, zevklerini Allahu teÂlÂnın gosterdigi yoldan te’mîn eder. IslÂmın guzel ahlÂkı ile suslenir. Herkese iyilik eder. Kendisine kotuluk yapanlara iyilikle karsılık verir. Iyilik yapamazsa, hic olmazsa sabr eder. Bolucu olmaz. Yapıcı olur. Boylece, kendisi de hem zevklerine, hem de rÂhata, huzûra kavusur. Hem de, Âhıretin sonsuz azÂblarından kurtulur. Goruluyor ki, butun rÂhatlıkların, se’Âdetlerin bası, îmÂn etmekde, muslimÂn olmakdadır. [Ya’nî, ahkÂm-ı islÂmiyyeye
uymak lÂzımdır. Allahu teÂlÂ, kullarına cok acıdıgı icin, fÂideli seyleri yapmalarını emr etmisdir. Bu emrlere (Farz) denir. Zararlı seyleri yasak etmisdir. Bunlara (HarÂm) denir. Farzların ve harÂmların hepsine (AhkÂm-ı islÂmiyye) denir. Dinler, Allahu teÂlÂnın kullarına rahmetidir, ihsÂnıdır. AhkÂm-ı islÂmiyyeye uyanın duÂları
muhakkak kabûl olur. NemÂz kılmıyanın, acık kadınlara bakanın ve harÂm yiyenin, icenin, ahkÂm-ı islÂmiyyeye uymadıgı anlasılır. Bunun duÂları kabûl olmaz. IslÂmiyyete inanan ve uyan, Allahu teÂlÂnın ihsÂnına kavusur, mes’ûd olur. Inanmıyan, bu se’Âdetden mahrûm kalır.] ÎmÂn etmek de, cok kolaydır. ÎmÂn etmek icin, bir
yere para vermek, mal vermek, zor bir is yapmak, birisinden izn almak gibi, hicbir sey yapmak lÂzım degildir. HattÂ, îmÂnlı oldugunu kimseye bildirmek, belli etmek bile lÂzım degildir. ÎmÂn, altı seyi ogrenip, bunlara kalbinden, gizlice inanmak demekdir. ÎmÂn eden, Allahu teÂlÂnın emrlerine teslîm olur. Ya’nî seve seve yapar. Boylece, muslimÂn olur. Kısacası, her mu’min muslimÂndır. Her muslimÂn, mu’mindir.]
__________________