SETR-I AVRET ve KADINLARIN ORTUNMESI
Mukellef olan, yanî Âkıl ve bÂlig olan insanın nemÂz kılarken acması vey her zemÂn baskasına gostermesi ve baskasının bakması harÂm olan yerlerine (Avret mahalli) denir. Erkegin ve kadının avret mahallini ortmesi, hicretin ucuncu senesinde gelen, (AhzÂb) ve besinci senesinde gelen (Nûr) sûrelerinde emr olundu. Hanefî ve SÂfi’î mezheblerinde erkeklerin, nemÂz icin avret mahalli, gobekden diz altına kadardır. SÂfi’îde gobek, hanefîde diz avretdir. Buraları acık olarak kılınan nemÂz sahîh olmaz. NemÂz kılarken, vucûdun diger kısmlarını, [kolları, bası] ortmek [ve uzun cubbe ve antÂri yoksa, corap giymek] erkeklere sunnetdir. Acık kılmaları mekrûhdur. Hur olan kadınların ellerinden ve yuzlerinden baska her yerleri, bilekleri, sarkan sacları ve ayaklarının altı, nemÂz icin hanefîde avretdir. Ellerin ustu avret degildir diyen kıymetli kitÂblar cokdur. Bunlara gore, kadınların bileklerine kadar ellerinin ustu acık kılmaları cÂiz olur. Fekat, kitÂbların hepsine uymus olmak icin, kadınların elleri ortecek kadar uzun kollu nemÂzlık vey genis bas ortusu ile elleri ortulu olarak kılmaları, dah iyi olur. Kadınların ayakları nemÂzda avret degildir diyen de varsa da, bu Âlimler de, nemÂzda ortmesi sunnet, acması mekrûhdur dedi. [Sarkan sacın da, ayak gibi oldugu (KÂdîhÂn)da yazılıdır.] Erkegin vey kadının avret uzvlarından herhangi birinin dortde biri, bir rukn acık kalırsa, nemÂz bozulur. Azı acılırsa bozulmaz. NemÂzı mekrûh olur. MeselÂ, ayagının dortde biri acık olan kadının nemÂzı sahîh olmaz. Kendisi acarsa hemen bozulur.
(Umdet-ul-islÂm) da diyor ki, (Kadının topuk kemigi vey bilegi vey boynu vey sacı acık olarak kıldıgı nemÂzı sahîh olmaz. Ince olup icindeki uzvun sekli vey rengi gorunen kumas, yok demekdir). SÂfi’îde kadının iki elinden ve yuzunden baska heryeri her zemÂn avretdir.
Ibni Âbidîn “rahmetullahi aleyh”, (Redd-ul-muhtÂr)da buyuruyor ki: Avret yerini ortmek, nemÂzda da, nemÂz dısında da farzdır. Ipek ve gasb edilmis, calınmıs kumasla ortulu olarak nemÂz kılmak tahrîmen mekrûhdur. Hicbirsey bulamıyan bir erkegin, yalnız ipek bulunca, ipekle de ortmesi lÂzım olur. Yalnız iken kılarken de, ortmek farzdır. Temiz elbisesi bulunan kimsenin karanlıkda, yalnız iken de cıplak kılması cÂiz degildir. Kadınların, nemÂz dısında, yalnız iken, diz ve gobek arasını ortmesi farz olup, sırtını ve karnını ortmesi vÂcib, baska yerlerini ortmesi edebdir. Evde yalnız iken, bası acık dolasabilir. Gorunmesi cÂiz olan onsekiz erkek yanında, ince bas ortusu ortmeleri evlÂdır. Iyi olur. Yalnız iken avret yeri, ancak ozr ile acılabilir. Mesel halÂda acılır. Yalnız olarak gusl abdesti alırken acmak mekrûh olur vey cÂizdir vey kucuk yerde cÂiz olur da denildi. NemÂz dısında, necÂsetli elbise ile de ortunmek lÂzım olur. (El-fıkh-u-alel-mezÂhibil-erbe’a) da diyor ki, (Erkeklerin ve kadınların nemÂzda ortmeleri farz olan ve erkeklerin erkeklere ve kadınlara ve kadınların mahremlerine gostermeleri harÂm olan yerleri, dort mezhebde aynı degildir. Fekat, kadınların yuzlerinden ve avuc iclerinden ve dıslarından baska yerlerini yabancı erkeklere ve muslimÂn olmıyan kadınlara gostermeleri ve bunların bakmaları uc mezhebde de harÂmdır. Ancak, sÂfi’îde, fitneye sebeb olacagı zemÂn, yuzu ve elleri de, yabancı erkekler arasında avret olur.) Kadınların, yabancı erkeklere yalnız yuzunu ve avuclarını acması cÂiz ise de, erkeklerin, muslimÂn olsun, kÂfir olsun, yabancı kadınların yuzlerine ve avuclarına sehvet ile bakması cÂiz degildir. Kadınların bakması cÂiz olan yerlerine, mesel yabancı kadınların yuzlerine, avuclarına ve avret yerlerinin resmlerine ve konusan cocukların avret yerlerine, luzûmsuz olarak sehvetsiz bakmak mekrûhdur. Konusmaga baslamamıs olan kucuk cocukların avret mahalli, yalnız seveteyndir. Erkek cocukların, on yasına kadar, kızların ise, gosterisli oluncıya kadar galîz avretlerine, bundan sonra, butun avret yerlerine bakmak cÂiz degildir. HayvÂnların avret mahalli yokdur. Oglanların yuzune sehvet ile bakmak da harÂm olup, sehvetsiz bakmak, guzel olsalar da cÂizdir.
(FetÂvÂ-i Hayriyye) de diyor ki, (Fitne tehlukesi olunca, Âkıl ve bÂlig olan guzel oglanı, babası, kendi evine, terbiyesi altına alır. Sefere, ilm ogrenmege, hacca sakalsız gondermez. Bunu kadın gibi korur. Fekat yuzune pece ortmez. Sokakda her kadının yanında iki seytÂn vardır. Oglanın yanında onsekiz seytÂn vardır. Bunlara bakanları aldatmaga calısırlar. Ananın, babanın mesrû emrlerine itÂat etmesi farzdır. Fitne tehlukesi olmıyan Âkıl, bÂlig oglunu babası zorla evinde tutamaz).
[(Mecma’ul-enhur)un ikinci cildinde diyor ki, Peygamberimiz “sallallahu aleyhi ve sellem”, (Yabancı kadınların yuzlerine sehvet ile bakanların gozlerine, kıyÂmet gunu ergimis kızgın kursun dokulecekdir) buyurdu. (Birgivî vasıyyetnÂmesi)ni serh eden, KÂdî zÂde, goz Âfetlerini anlatırken diyor ki, Nûr sûresi, otuzuncu Âyetinde meÂlen, (Ey Resûlum “sallallahu aleyhi ve sellem”! Mu’minlere soyle, harÂma bakmasınlar ve avret yerlerini harÂmdan korusunlar! ÎmÂnı olan kadınlara da soyle, harÂma bakmasınlar ve avret yerlerini harÂm islemekden korusunlar!) buyuruldu.
(RıyÂd-un-nÂsıhîn) de diyor ki, Resûlullah “sallallahu aleyhi ve sellem” ved haccında, (Yabancı kadına sehvet ile bakan bir kimsenin gozleri atesle doldurulup, sonra Cehenneme atılacakdır. Yabancı kadın ile toka edenin kolları ensesinden baglanıp, Cehenneme sokulacakdır. Yabancı kadın ile, luzûmsuz yere sehvet ile konusanlar, her kelimesi icin, bin sene Cehennemde kalacakdır) buyurdu. Bir hadîs-i serîfde buyurdu ki: (Komsu kadına ve arkadasların kadınlarına sehvet ile bakmak, yabancı kadınlara bakmakdan on kat dah gunÂhdır. Evli kadınlara bakmak, kızlara bakmakdan bin kat dah cok gunÂhdır. Zin gunÂhları da boyledir). (Berîka) kitÂbında diyor ki, (Uc sey, goze cil verir: Yesillige, akar suya ve guzel yuze bakmak) ve (Uc sey gozu kuvvetlendirir. Surme cekmek, yesillige ve guzel yuze bakmak) hadîs-i serîfleri, bakması halÂl olan kimselere bakmanın fÂidesini bildirmekdedir. Yoksa, yabancı kadınlara, kızlara bakmak, gozu zaîfletir ve kalbi karartır. HÂkim, Beyhekî ve Ebû DÂvud bildiriyorlar ki, Ebû UmÂmenin “radıyallahu anh” bildirdigi hadîs-i merfûda, (Yabancı bir kızı gorup de, Allahu teÂlÂnın azÂbından korkarak, basını ondan ceviren kimseye Allahu teÂl ibÂdetlerin tadını duyurur) buyuruldu. Ilk gormesi afv olunur. Bir hadîs-i serîfde, (Allah icin yapılan cihÂdda dusmanı gozleyen vey Allah korkusundan aglıyan vey harÂmlara bakmıyan gozler, kıyÂmetde Cehennem atesini gormiyeceklerdir) buyuruldu].
Yedi vey on yasında olan gosterisli kızlar ve onbes yasını dolduran vey bÂliga olan butun kızlar, kadın hukmundedir. Boyle kızların basları, sacları, kolları, bacakları acık olarak, yabancı erkeklere gorunmeleri ve erkeklere tegannî etmeleri, onlarla yumusak, cilveli konusmaları harÂm olur. Kadınların, yabancı erkeklerle, alıs veris gibi, ihtiyÂc oldugu zemÂn, fitneye sebeb olmıyacak seklde, sert konusması cÂizdir. Erkekler arasında yuzunu acmaları da boyledir. Kadınların, bası, sacı, kolları, bacakları acık sokaga cıkmaları ve yabancı erkeklere, luzûmsuz yere, seslerini duyurmaları, erkeklere sarkı soylemeleri, plÂk ile, film ile de duyurmaları, Kur’Ân-ı kerîm, mevlid, ezÂn okuyarak duyurmaları buyuk gunÂhdır. [Kadınların, kızların ince, dar vey kurklu ortu ile ve kupe, gerdanlık gibi zînet esyÂsı acık olarak ve erkekler gibi giyinerek ve saclarını erkekler gibi tras ederek sokaga cıkmaları harÂmdır. Bunun icin, genis bile olsa, pantalon ile ortunmeleri de cÂiz degildir. Pantalon, erkek elbisesidir.
(Tergîb-us-salÂt)daki hadîs-i serîflerde, (Ortulu olan cıplaklara ve erkek gibi giyinen kadınlara ve kadın gibi giyinen, suslenen erkeklere la’net edildi). Hele dar pantalon, erkeklere de cÂiz degildir. Cunki, kaba yerleri dısardan belli olmakdadır. Bundan baska, kadınların pantalon giymeleri eskiden de, simdi de islÂm Âdeti degildir. Dinsizlerden, islÂm tesetturunu bilmiyenlerden gelmekdedir. HarÂmlar yayılsa, yerlesseler de, islÂm Âdeti olamazlar.
KÂfirlere benziyenin, onlardan olacagı, hadîs-i serîfde bildirilmisdir. Pantalon, manto altına giyilebilir ise de, mantonun pantalon yokmus gibi dizleri ortmesi lÂzımdır.Salvar, cok genis oldugu icin, Âdet olan yerlerde, kadınlar icin de, iyi bir ortu olur. Âdet olmıyan yerlerde fitneye sebeb olursa, kullanması cÂiz olmaz. KÂdî SenÂullah-ı PÂni-putî, SÂh Veliyyullah-ı Dehlevînin (Tefhîmat) kitÂbı sonundaki yedinci vasıyyetini acıklarken, (Gomlekle ve pestemal sararak ve nalın giyerek ve benzeri seylerle sokaga cıkmak, eskiden islÂm Âdeti idi. Simdi, bu Âdetin bulunmadıgı yerlerde, bunlarla sokaga cıkmak, gosteris olur. Peygamberimiz “sallallahu aleyhi ve sellem”, gosterisi, sohret yapmagı yasak etmisdir. Muminlerin Âdeti olan seylerle ortunmelidir. Ayrılık yapmamalıdır) buyuruyor. Genis manto ile ortunmek Âdet olan yerlerde, kadının carsafla sokaga cıkması da boyledir. Ayrıca, islÂm ortusu ile alay edilmesine sebeb olarak, gunÂh da olur. NemÂzda ve nemÂz dısında, avret yerini baskalarının yan taraflardan gormemeleri icin, ortmek farz olup, kendinden ortmesi farz degildir. Rukuda iken, kendi avret yerini kendi gorurse, nemÂzı bozulmaz. Fekat, bakması mekrûhdur. Cam gibi, naylon gibi, altının rengi gorunen sey ile, ortu olmaz. Ortu dar olup vey bol ise de, herhangi avret yerine yapısıp uzvun belli olması, nemÂza zarar vermez. Fekat, boyle, baskalarına karsı ortulmus olmaz. Baskasının, boyle belli olan kaba avretine bakmak harÂmdır. Erkeklerin (Seveteyn) denilen on ve arka uzvları ve kaba etleri (Kaba avret)dir. Yorgan altında cıplak yatan bir hasta, bası yorgan icinde iken, îm ile nemÂz kılınca, cıplak kılmıs olur. Basını yorgandan dısarı cıkarıp kılarsa, yorganla ortulu kılmıs olup, cÂiz olur. Insanın ortunmesi degil, avret yerinin ortunmesi sartdır. Karanlıkda, yalnız odada, kapalı cadırda cıplak kılmak cÂiz degildir.
Avret yerini ortmekden Âciz kalan kimse, nemÂzda oturdugu gibi vey dah iyisi, ayaklarını kıbleye uzatıp, elleri ile onunu ortup, îm ile kılar. Cunki, avret yerini ortmek, nemÂzın diger farzlarından dah muhimdir. [Goruluyor ki, cıplak kalanın da, nemÂzı vaktinde kılması, kazÂya bırakmaması lÂzımdır. Tenbellikle kılmıyanların ve kaz nemÂzlarını odemiyenlerin, buyuk suc altında sorumlu olduklarını, buradan da anlamalıdır.] Cıplak olan, yanında bulunanlardan ortu ister. Soz verilirse, vaktin sonuna kadar bekler. Su olmayınca, suyu ummîd edenin de vaktin sonuna kadar, su beklemesi, ancak bundan sonra teyemmum etmesi lÂzımdır. Parası olanın su ve ortu alması lÂzımdır. Dortde birinden azı temiz olan ortuden baska birsey bulamıyan kimsenin, bu ortu ile kılması vey oturup îm ile kılması cÂiz olup, dortde biri temiz olan ortu ile, ayakda kılması lÂzımdır ve nemÂzını iÂde etmez. Seferî olan, bir mil icinde, icmeden fazla su bulamazsa, necÂsetli ortu ile kılar ve iÂde etmez. Mukîm olanın, yanî musÂfir olmıyanın, necs ortu ile kılması cÂiz degildir. Temizlemesi mumkin ve lÂzımdır. Cunki, sehrde su bulmak ihtimÂli fazladır. Su bulunmadıgı muhakkak ise, mukîm de necÂsetli ortu ile kılabilir ve teyemmum eder.
(Redd-ul-muhtÂr)ın besinci cildinde buyuruyor ki: Insanların, birbirine gorunmesi ve bakması, dort durludur:
Erkegin kadına, kadının erkege, erkegin erkege, kadının kadına bakmasıdır. Erkegin kadına bakması da dorde ayrılır:
Erkegin yabancı hur kadına, kendi zevcesine ve kendi cÂriyelerine ve bakması cÂiz olan onsekiz akrabÂsına, baskalarının cÂriyelerine bakmasıdır.
Erkeklerin yabancı kadının yuzunden ve avuclarının icinden ve dısından baska yerine bakmaları dort mezhebde de harÂmdır. Kızların yuzlerine sehvet ile bakmaları da harÂmdır. Bunun icin, kızların yuzlerini de ortmeleri lÂzımdır. Hasî, yanî burulmus, husyeleri cıkarılmıs olanın bakması da harÂmdır. Insanı burmak harÂmdır. Hayvanı, ancak semizletmek icin cÂizdir.
Erkeklerin, erkegin gobegi ile dizi arasına bakmaları harÂmdır. Bunun dısına, sehvetsiz bakmaları cÂizdir. Zevcesine ve kendi cÂriyelerine tepeden tırnaga kadar, sehvet ile dahî bakması ve bunların ona bakmaları cÂizdir. [Erkegin avret mahalli, uc mezhebde, gobek ile diz arasıdır. Hanefîde diz avretdir. Gobek avret degildir. SÂfi’îde, gobek avret olup, diz avret degildir. MÂlikîde her ikisi de avret degildir. Hanbelî ve MÂlikînin bir rivÂyetlerinde, erkegin yalnız sev’eteyni avret oldugu (MîzÂn-ul-kubrÂ)da yazılıdır. Uylukların avret olmasında icm olmadıgı icin, uylukları acık olanlardan, ehemmiyyet vermiyenler, kÂfir olmakdan kurtulmakdadır. Sîîlere gore avret yeri de, yalnız seveteyndir].
Erkek, nikÂhla alması ebedî, sonsuz harÂm olan onsekiz kadının ve baskasının cÂriyelerinin basına, yuzune, gerdanına, kollarına, dizden asagı bacagına, sehvetden emîn ise, bakabilir. Goguslerine, koltuk ve yanlarına [bogurlerine], uyluk ve dizlerine ve sırtına bakamaz. Kadınların buralarına da (Galîz) yanî (Kaba avret) yerleri denir. Her kadının, buralarını nemÂzda, yabancı erkeklerin yanında, sekli belli olmamak uzere genis olarak ortmeleri lÂzımdır. CÂriyeler, gorunmesi cÂiz olan yerleri acık nemÂz kılabilirler.
IslÂm dîninde, iki durlu kadın kıyÂfeti vardır: Birincisi, hur olan islÂm hanımları, yuzlerinden ve ellerinden baska, her yerini temÂm orter. (Halebî-i kebîr)de, meyyitin kefenini bildirirken diyor ki, (Erkekler kamîs ile, kadınlar dır ile ortunur. Her ikisi de, omuzdan ayaga kadar orter. Kamîsin yakası omuzdan, dırın yakası gogusden ayaga kadar acıkdır). Goruluyor ki, islÂm kadınları, simdiki manto ile ortunmekde idi. Carsafla ortunmeleri, sonradan Âdet oldu. Genis, uzun manto, kalın bas ortusu ve uzun corap, simdiki carsaflardan dah iyi ortmekdedir.
(Durer-ul-Multekıte) 4.sahîfede diyor ki, (IslÂmiyyet, kadınların ortunmesi icin belli bir ortu emr etmedi). Ikincisi, cÂriye [yanî, harbde esîr alınmıs olan hizmetci kadın] kıyÂfeti olup, erkeklerin yanında, baslarını, sac, boyun, kol ve bacaklarını ortmeleri lÂzım degildir. MuslimÂn adı tasıyan bazı kadınların, islÂm hanımı kıyÂfetini bırakıp, cÂriye, hizmetci kıyÂfetini begendikleri, esefle gorulmekdedir. KÂfirler, zındıklar, muslimÂn hanımlarını aldatmak icin, (IslÂmiyyetin baslangıcında kadınlar ortunmezdi. Peygamber zemÂnında, muslimÂn kadınları, basları, kolları acık gezerlerdi. Sonradan, kıskanc din adamları, kadınların ortunmelerini emr etdiler. Kadınlar, sonradan kapandı. Umacı gibi oldu) diyorlar. Evet, kadınlar acık gezerdi. Fekat, hicretin ucuncu senesinde (AhzÂb) ve besinci senesinde (Nûr) sûreleri gelerek, Allahu teÂl ortunmelerini emr eyledi. (MevÂhib-i ledunniyye)de diyor ki, (Hicretin yedinci senesinde, Hayber gazÂsından donerken, Resûlullah “sallallahu aleyhi ve sellem”, esîrler arasındaki Safiyyeyi “radıyallahu teÂl anh” bir gece cadırına aldı. EshÂb-ı kirÂm, Safiyyenin zevce olarak mı sereflendigini, yoksa cÂriye olarak hizmet mi etdigini anlıyamadılar. Zevcelere lÂzım olan hurmeti ve hizmeti yapabilmek icin, bunu Resûlullaha da sorup anlamaga sıkıldılar. SabÂh cadırdan ortulu cıkarılıp, perde arkasında goturulurse, zevce oldugunu anlarız dediler. Perde icinde goturuldugunu gorerek, zevcelikle sereflenmis oldugunu anladılar). Goruluyor ki, Resûlullah zemÂnında, hur kadınlar, butun bedenlerini orterlerdi. Bir kadının, hizmetci olmayıp, hur hanım oldugu, her yerini ortmesinden belli olurdu.
Bakması cÂiz olan yere, sehvetden emîn olanın dokunması da cÂizdir. Bir hadîs-i serîfde, (Ananın ayagını opmek, Cennet kapısının esigini opmek gibidir) buyuruldu. Fekat, yabancı genc kadının eline ve yuzune bakmak cÂiz oldugu hÂlde, sehvetden emîn olsa dahî, dokunmak, tokalasmak cÂiz degildir. Herhangi kadın ile zin etmek vey herhangi bir yerine sehvet ile dokunmak, unutarak vey yanılarak bile tutsa, hanefîde ve hanbelîde (Hurmet-i musÂhere)ye sebeb olur. Yanî, o kadının neseb ile ve sut ile olan anası ve kızları ile o erkegin evlenmesi, kızın da, oglanın oglu ve babası ile evlenmesi ebedî harÂm olur. [Bir baba ile kızı arasında hurmet-i musÂhere hÂsıl olursa, kızın anası ile, ya’nî adamın zevcesi ile adam arasındaki nikÂh bozulmaz. Kadın baskası ile evlenemez. Adamın bu kadını bosaması lÂzım olur. Bu kadın ile evli kalması ebedî harÂm olur. DÂmÂd ile kayın vÂlidesi arasında hurmet-i musÂhere hÂsıl olursa, dÂmÂdın zevcesini bosaması lÂzım olur. DÂmÂd, bu kadın ile, sonsuz olarak, bir dah evlenemez (BezzÂziyye).]
Kızlar, kendilerinden emîn olsalar da, yabancı erkeklere dokunmaları cÂiz degildir. Sehvet ile dokunurlarsa, hurmet-i musÂhere hÂsıl olur. Kızın ve ihtiyÂrların sehveti, kalbinin meyl etmesi demekdir. Sehvete sebeb olmıyacak derecede ihtiyÂr kadınla musÂfeha etmek [tokalasmak] ve elini opmek, kendinden emîn olana cÂiz ise de, yapmamak dah iyidir.
Erkeklerin, (Ebedî mahrem)leri olan kadınlarla berÂber halvet etmeleri ve sefere [mesel hacca] gitmeleri cÂizdir. Bir adamın ebedî mahrem olmıyan kadınla (Halvet) [yanî tenh yerde yalnız kalmak], tarafeyne gore, harÂmdır. Baska muttekî erkek vey bu adamın ebedî mahremlerinden biri vey zevcesi ile birlikde bulunursa, harÂm olmaz. Halvet etmekle vey onunden baska yerine sehvetle bakmakla, hurmet-i musÂhere hÂsıl olmaz. (Ibni Âbidîn) “rahmetullahi teÂl aleyh”, imÂmlıgı anlatırken diyor ki, (Yabancı kadın cok olsa da, halvet olur. Cok ihtiyÂr kadınla ihtiyÂr erkek sefere cıkar ve yalnız kalabilirler (EsbÂh). Ebedî mahrem olan onsekiz kadından biri ile halvet cÂiz ise de, yalnız sut kardes ile ve genc kaynana vey gelin ile, fitne subhesi olunca, mekrûhdur. Yabancı genc kadınla, zarûret olmadan, konusmak cÂiz degildir. Mescid gibi dısarıdan icerisi gorunen umûma acık yerlerde [nakl vÂsıtalarında, dukkÂnlarda] yalnız kalmak, halvet olmaz). Bir evin iki odası bir yer sayılmaz. ImÂm-ı Ebû Yûsufe “rahmetullahi teÂl aleyh” gore, ekmek pisirmek, camasır yıkamak [ve kaba olmıyan avret yerlerinin acık olması lÂzım gelen baska isler] icin ucretle calısmaga mecbûr kalan muhtÂc, esîr, kimsesiz kadınlar [isci ve memûrlar], is îcÂb etdirdigi kadar, ayaklarını ve kollarını acabilir. Erkeklerin, bunları, is icin gormesi ve sehvetsiz bakması cÂiz olur. Baldız ve yengenin de yabancı kadın oldukları (Ni’met-i islÂm)ın hac kısmında ve (BahrulfetÂvÂ)da ve (Alî efendi fetvÂsı)nda yazılıdır. Bunların da sacına, basına, koluna, bacagına bakmak harÂmdır. Bunlar gibi yabancı akrab evine gidince vey onlar gelince, kadın erkek birlikde oturmak, gulup neselenmek cÂiz degildir. BerÂber oturmak Âdet olan ve harÂm olduguna ehemmiyyet verilmiyen yerlerde, fitne cıkarmamak ve akrab arasında dusmanlıklara yol acmamak icin, kadınlar erkek akrab yanında ve sofrada ortulu olarak, kısa zemÂn oturur. Ciddî konusulur. Bu gorusmenin kısa surmesine ve seyrek olmasına ve bilhÂssa bir yerde yalnız bulunmamalarına cok dikkat etmelidir. Dînini bilen ve uyan, bilgili ve hÂlis muslimÂnlar, boyle birlikde hic oturmamalıdır. CÂhillerle munÂkasa etmemeli, dînimiz boyle emr ediyor diye isrÂr etmemeli, duny islerini ileri surerek, tatlı soyleyip, akrabÂyı darıltmıyarak, harÂmdan kacınmaga calısmalıdır. Kole de, sÂhibi olan kadına yabancı erkekdir.
HÂkimin mahkemede karÂr verirken ve sÂhidlerin sÂhidlik yaparken ve evlenmek istedigi kızı, sehvet korkusu olsa bile, bir kerre gormeleri ve doktorun, ebenin, sunnetcinin, lÂvman yapanın, lÂzım oldugu kadar bakmaları cÂizdir. Hastanın lÂvman [ihtikan] yapdırması cÂizdir.
(Durr-ul-muhtÂr), 5.cildi, 478.sahîfesinde diyor ki, (Oglunu sunnet etdirmek muhim sunnetdir. IslÂmiyyetin si’Ârıdır. Bir sehr halkı cocuklarını sunnet etdirmezse, halîfe bunlarla harb eder. Cocugun sunnet olma yası belli degildir. Yedi ile on iki arası en iyidir). Sunnet ederken, topluca yuksek sesle bayram tekbîri soylenir. Sunnet olmıyanlarda cesidli hastalıklar olur. Fransız kitÂbları, bu hastalıkları (Affections du prépuce) adı altında uzun yazıyorlar. Kızların, ahkÂm-ı islÂmiyyeye riÂyet etmek sartı ile, ilm ve doktorluk ogrenmeleri ve ogretmeleri cÂiz oldugu (Hadîka)da, 558.sahîfede ve goz Âfetlerinde yazılıdır. Kızlardan ebe, nisÂiyye mutehassısı yetisdirmek lÂzımdır. Kadınları, kadın doktora gostermelidir. Kadın doktor bulunmazsa ve hastalık tehlukeli vey cok agrılı ise, nisÂiyye mutehassısı erkege de gostermelidir. Kadınların birbirlerine avret yeri, erkegin erkege avret yeri gibidir. Sehvetden emîn olan kadının yabancı erkege bakması, erkegin erkege bakması gibidir. (Cevhere)de ise, erkegin, mahremi olan kadınlara bakması gibidir, buyurmakdadır. Sehvet ile bakması harÂm olur. Gayr-ı muslim ve murted kadınların [ve murted amca ve dayının], muslimÂn kadınlarına bakması, yanî muslimÂn kadınların bunlara gorunmeleri, yabancı erkeklere gorunmeleri gibi, uc mezhebde de harÂmdır. Bunlar muslimÂn kadınlarının bedenine bakamazlar. Hanbelî mezhebinde cÂizdir. Bedendeki bakması cÂiz olmıyan yerler, bedenden ayrılırsa, oldukden sonra dahî, bunlara bakmak cÂiz degildir. Kadınların sac ve baska kılları, ayak tırnakları [el tırnakları degil] ve kemikleri vucûddan ayrıldıkdan sonra, bunlara bakılamaz. Kadınların bakılması harÂm olan yerlerinin aynadaki vey sudaki goruntulerine sehvetsiz bakmak harÂm degildir. Cunki, kendileri degil, aksleri, benzerleri gorulmekdedir. [Aksleri, resmleri, kendileri degildir. Bunları gormek, kendilerini gormek olmaz. Resmlerine, sinemadaki ve televizyondaki goruntulerine bakmak, aynadaki hayÂllerine bakmak gibidir. Hepsine sehvetsiz bakmak cÂiz olup, sehvet ile bakmak vey sehvete sebeb olacak goruntulerine bakmak, boyle sesleri dinlemek harÂmdır. Bunlara sehvet ile bakan elbette vardır. Sehvete, harÂma sebeb olan resmleri yapmak, basmak, resm etmek harÂm olur.] Kadınların avret yerlerine cam, herhangi gozluk ve su arkasından sehvetsiz de bakmak ve su icindeki kadına bakmak cÂiz degildir, harÂmdır. ImÂmın, hÂfızın, muezzinin hoparlordeki, radyodaki sesleri de, kendi sesleri degildir, benzerleridir. Bunlara uyarak kılınan nemÂz sahîh olmaz. Kur’Ân-ı kerîmi ve ezÂnı hoparlor ile okumak, bid’atdir. Cunki, ses cıkarmak icin kullanılan cansız cismlere (MizmÂr), calgı denir. Gok gurlemesi, top, tufek, baykus, papagan, calgı degildirler. Ses cıkaran eglence Âletleri, davul, dumbelek, zilli masa, ney, kaval, hoparlor, hep calgıdır. Calgı, kendiliginden ses cıkarmaz. Ses cıkarmak icin, yanî kullanılmaları icin, davul tokmagını gergin deriye vurmak, neyi uflemek, kavala ve hoparlore soylemek lÂzımdır. Bunlardan cıkan ses, bu calgıların hÂsıl etdigi sesdir. Ufleyen ve soyleyen insanın sesi degildir. Hoparlorden isitilen Kur’Ân-ı kerîm ve ezÂn sesleri, hep hoparlorun hÂsıl etdigi seslerdir. ImÂm ve muezzin efendilerin sesleri degildir. Muezzin efendinin sesi ezÂndır. Calgıdan cıkan ses ilm ve fen bakımından ve din ve ahkÂm-ı islÂmiyye bakımlarından muezzin efendinin sesi, yanî ezÂn degildir. EzÂna benzedigi icin, ezÂn zan edilmekdedir. EzÂn, muezzin efendinin, hattÂ, sÂlih muslimÂn erkegin sesine denir. Bu sese benzeyen kadının, cocugun, hoparlorun sesi ezÂn degildir. Baska sesdir. Muhtelîf calgıların sesleri baskadırlar. Hoparlorun sesi, insan sesine cok benzedigi hÂlde, insan sesi degildir. Topraga konan bir karpuz cekirdeginden kocaman bir karpuz hÂsıl oluyor. Bu karpuz o cekirdek degildir. Cekirdek curumus, yok olmusdur. Hoparlorun mikrofonuna soylenen soz de, yok olmakda, baska ses hÂsıl olmakdadır. Hadîs-i serîflerde buyuruldu ki: (KıyÂmet yaklasınca, Kur’Ân-ı kerîm mizmÂrdan okunur) ve (Bir zemÂn gelir ki, Kur’Ân-ı kerîm mizmÂrlardan okunur. Allah icin degil, keyf icin okunur) ve (Kur’Ân-ı kerîm okuyan cok kimseler vardır ki, Kur’Ân-ı kerîm onlara la’net eder) ve (Bir zemÂn gelecekdir ki, muslimÂnların en sefîlleri, muezzinlerdir) ve (Bir zemÂn gelir ki, Kur’Ân-ı kerîm mizmÂrlardan okunur. Allahu teÂl bunlara la’net eder). MizmÂr, her nevi calgı, duduk demekdir. Hoparlor de, mizmÂrdır. Muezzinlerin, bu hadîs-i serîflerden korkmaları, ezÂnı, hoparlor ile okumamaları lÂzımdır. Bazı din cÂhilleri hoparlorun fÂideli oldugunu, sesi uzaklara goturdugunu soyliyorlar. Peygamberimiz, (IbÂdetleri benden ve eshÂbımdan gordugunuz gibi yapınız! IbÂdetlerde degisiklik yapanlara (bid’at ehli) denir. Bid’at sÂhibleri, muhakkak Cehenneme gidecekdir. Bunların hicbir ibÂdetleri kabûl olmaz) buyurdu. IbÂdetlere fÂideli seyler ilÂve ediyoruz demek dogru degildir. Boyle sozler, din dusmanlarının yalanlarıdır. Bir degisikligin fÂideli olup olmıyacagını yalnız IslÂm Âlimleri anlar. Bu derin Âlimlere (Muctehid) denir. Muctehidler kendiliklerinden bir degisiklik yapmazlar. Bir ilÂvenin, degisikligin bid’at olup olmıyacagını anlarlar. EzÂnı (MizmÂr) ile okumaga soz birligi ile bid’at denildi. Insanları Allahu teÂlÂnın rızÂsına, sevgisine kavusduran yol insanın kalbidir. Kalb, yaratılısında temiz bir ayna gibidir. IbÂdetler, kalbin temizligini, cilÂsını artdırır. GunÂhlar kalbi karartır. Muhabbet yolu ile gelen feyzleri, nûrları alamaz olur. SÂlihler bu hÂli anlar, uzulur. GunÂh islemek istemezler. IbÂdetlerin cok olmasını isterler. Her gun bes kerre nemÂz kılınması yerine, dah cok kılmak isterler. GunÂh islemek nefse tatlı, fÂideli gelir. Butun bid’atler, gunÂhlar, Allahu teÂlÂnın dusmanı olan nefsi besler, kuvvetlendirir. Hoparlor ile ezÂn okumak boyledir. KitÂbdaki, televizyondaki, imÂm resmi, kendisi gibidir. O imÂma cok benziyor ise de, imÂmın kendisi degildir. Televizyondaki hareketlerini gorse, sesini duysa da, bunun arkasında nemÂz kılınmaz.
Vucûde yapısık olmıyan, dar olmıyan elbise ile ortulu kadına sehvetsiz bakmak cÂizdir. Kaba avret yerleri dar elbise ile ortulmus kadına, sehvetsiz de bakmak harÂmdır.
Yabancı kadının ic camasırlarına sehvetle bakmak harÂmdır. Sıkı, dar ortulmus, kaba olmıyan avret yerlerine sehvetle bakmak harÂmdır.
Kadınların acık ve suslu olarak sokaga cıkmaları harÂm oldugu gibi, mahrem olmıyan erkegin bulundugu yerlere boyle girmeleri de harÂmdır. Avret yeri acık olarak cÂmi icine girmek, dah buyuk gunÂhdır. Avret mahalli acık olan kimselerin bulundugu yere vey harÂm islenen her yere (Fısk meclisi) denir. MuslimÂnların, zarûret olmadıkca, fısk meclislerinde, yanî fÂsıkların toplandıgı yerde oturmalarının ve zevcelerini gondermelerinin cÂiz olmadıgı (BezzÂziyye)de yazılıdır. ÎmÂnı olan hanımların, sokaga cıkarken bas, sac, kol, bacak gibi kaba olmıyan avret yerlerini de ortmeleri bildirildi. ÎmÂnın gitmemesi icin, harÂmdan cok korkmalıdır. [Yalnız keyflerini, zevklerini dusunenler, zevklerine kavusmak icin, baskalarının zarara, felÂkete dusmelerinden cekinmiyenler diyorlar ki: (Umacı gibi ortunmus kadını gormek, insana sıkıntı veriyor. Suslu, acık, guzel kadına, kıza bakmak ise, insana ferahlık, nese veriyor. Guzel bir cicege bakmak, koklamak gibi tatlı oluyor). HÂlbuki, cicege bakmak, onu koklamak rûha tatlı gelmekdedir. Rûhun Allahu teÂlÂnın varlıgını, buyuklugunu anlamasına, Onun emrlerine uymasına sebeb olmakdadır. Kokulu, tuvÂletli, acık kıza bakmak ise, nefse hos gelmekdedir. Kulak, renkden zevk almaz. Goz de sesden zevk almaz. Cunki, anlamazlar. Nefs Allahu teÂlÂnın dusmanıdır. Zevklerine kavusmak icin her kotulugu yapmakdan cekinmez. Insan haklarını, kanûnları cigner. Onun zevklerinin sonu yokdur. Kıza bakmakla doymaz. Onunla bulusmak, her zevkını yapmak ister. Bunun icindir ki, butun kanûnlar, nefslerin taskınlıklarını onlemekdedir. Nefsin taskın zevkleri, insanı sefÂlete, hastalıklara, Âile fÂcialarına, felÂketlere suruklemekdedir. Allahu teÂlÂ, bu fÂcialara mÂni olmak icin, kızların acılmalarını, yabancı erkeklere yaklasmalarını, ickiyi, kumarı yasak etmisdir. Nefslerinin esîri olanlar, bu yasakları begenmiyorlar. Bunun icin, Ehl-i sunnet Âlimlerinin ilmihÂl kitÂblarını kotuluyor, genclerin bu kitÂbları okuyarak seÂdete kavusmalarına mÂni oluyorlar. Kadınların, kızların pazar yerlerinde ve magazalarda alıs-veris yapmalarının gunÂh oldugu, yukarıdaki yazılardan anlasılmakdadır. MuslimÂnların kızlarını boyle gunÂhlardan korumaları lÂzımdır. Korumazlarsa, îmÂnları gider, kÂfir olurlar. IslÂm dusmanları, kÂfirligi yaymak icin, îmÂnı yok eden seylere memleketin Âdeti diyorlar.]
Kaynak : http://www.hakikatkitabevi.com/downl...00-ilmihal.pdf (Tam İlmihal Seadet-i Ebediyye)
__________________