Hangimiz sutten cıkmış ak kaşığız?

İSLAM’ın en ihmal ettiğimiz yonu "ahlak" yonudur.
İlk karşılaştığımız kişiye, dinini sorgulayacaksak;
namaz kılıyor musun, hacca gittin mi,
zekátın tamam mı diye sorarız.
Bununla onun dini hayatını veya hassasiyetlerini test etmek isteriz.
Bu sorular tabii ki boş ve gereksiz sorular değildir.
Ama bunlar kadar kıymetli olan bir noktayı gozden kacırırız.

Son elcinin kişiliğini tanımlamada Kuran’ın vurguladığı
"ahlak" coğumuzun dikkatini cekmez. Kuran-ı Kerim,
Hz. Peygamber’i tanıtırken, "Şuphesiz sen buyuk bir ahlak uzerinesin" der.
Hz. Peygamber de kendi misyonunu tanımlarken,
"Guzel ahlakı tanımlamak icin gonderildim" der.

O halde icinde mukemmel bir ahlakı barındırmayan namaz,
oruc, zekát veya diğer bir ibadetle kişi belki, goruntusuyle
farzı -gorevi- yerine getirmiş olur ama amacına ulaşamaz.

Hz. Omer, huzurunda biri hakkında iyi şahadette
bulunulunca şahitlikte bulunanı susturur ve sorar:
"Onunla ticaretin oldu mu, onunla yolculuk ettin mi?"
Adam "Hayır" der. Bunun uzerine Hz. Omer,
"Sus ve şahadette bulunma.
Cunku sen onu yeterince tanımıyorsun" karşılığını verir.

Hz. Omer’in, adamın ibadetini değil de ahlakını sorgulaması cok onemli.
Cunku kişinin ibadeti kendisini bağlar veya kendisine fayda sağlar.
Ama "ahlak, huy, karakter" ise topluma yansır. Bunun eksikliği toplumun dengesini yaralar.

En muhteşem ahlaka sahip olan Peygamberimizin oğutlediği
"ahlaki" olculeri saymaya devam edelim oyleyse:
1- Mumin, kotuluk edene iyilik eder. İntikam mumine yakışmaz:
2- Mumin acele etmez. Olculu hareket eder:
3- Mumin guler yuzlu olur:

__________________