Peygamber’e vahiy geldiğinde O’na ilk inanan Hz. Hatice idi. Cunku Hz. Hatice, O’nda bazı haller gormuştu. Bunlardan biri de şoyledir:
Peygamber efendimiz, daha vahiy gelmeden, evde bir takım nurlar gorurdu ve korkardı.

Bu halleri Hz. Hatice’ye de anlatırdı.

Nitekim alemlere rahmet olarak gonderilen Peygamber’e, vahiy gorevini yerine getirecek olan melek de Peygamber ile goruşmek icin sabırsızlanıyor ve O’nunla konuşmaya can atıyordu. Sık sık garip hallerde ziyaret ediyor ve gorunuyordu.

Peygamber efendimiz evdeyken yine boyle bir olay oldu.

Peygamber korktu ve gelen bir varlık olduğunu Hz. Hatice’ye soyledi.
LÂkin gelen bu varlığın kotu mu (şeytani mi), yoksa iyi mi (rahmani mi) olduğunu bilemiyorlardı.
Korkmuşlardı.
Hemen Hz. Hatice’nin aklına bir fikir geldi.
Hz. Hatice kapalıydı, ortulu idi.

Kapalı olan sacından bir tutam, az bir parca cıkardı ve gosterdi.

Cebrail hemen, anında kayboldu.
Anladılar ki gelen, şeytani bir varlık değil değil, iyi bir varlıkmış.
__________________