OMUR SERMAYESİ TUKENİRKEN…

Kardeşlerim!

Okuduğum ayet-i kerimede Rabbimiz şoyle buyuruyor: “Nihayet onlardan birine olum gelip catınca, ‘Rabbim! Beni geri gonder de, geride bıraktığım dunyada iyi işler yapayım’ der. Hayır! Onun soylediği bu soz boş laftan ibarettir. Onlerinde, yeniden diriltilecekleri gune kadar bir berzah vardır.”[1]

Okuduğum hadis-i şerifte ise Efendimiz (s.a.s) şoyle buyuruyor: “İki nimet vardır ki insanların coğu (onları değerlendirme hususunda) aldanmıştır: Sağlık ve boş zaman.”[2]

Kardeşlerim!

Yeni bir yılın arefesindeyiz. Omur sermayemizden bir seneyi daha geride bırakıyoruz. Yeni yıla girerken biz Muslumanlara duşen, gecmişin muhasebesini yapmak ve geleceği plÂnlamaktır.

Kardeşlerim!

Bu seneye veda ederken kendimize şu soruları soralım: Omrumuzun senelerini bir bir sayarken, acaba kac gune secdelerle merhaba diyebildik? Kalabalıklar arasında yonumuzu kaybetmeden, kıbleye cevirebildik mi yuzumuzu? Yerde ve goklerde bulunan butun varlıklar O’nu tesbih ederken acaba biz Rabbimize itaat edebildik mi? O’nun emirlerini tutabildik mi? Yasaklarından korunabildik mi? Rızkımızı, kazancımızı haramlara bulaşmadan helal yollardan sağlayabildik mi? Elimizi, dilimizi, belimizi, gozumuzu, kulağımızı, zihnimizi, gonlumuzu haram ve gunahlardan koruyabildik mi?

Rabbimiz, “Var mı dua eden, duasını kabul edeyim?” “Var mı tevbe eden, tevbesini kabul edeyim?” buyurduğu halde, O’na el acıp dua edebildik mi? O’ndan af isteyip gunahlarımız icin tevbe edebildik mi?

Gunduzlerimizi, gecelerimizi, Cumalarımızı, Ramazanlarımızı hakkıyla ihya edebildik mi? Anne ve babalarımıza, eş ve cocuklarımıza, akraba ve komşularımıza karşı vazifelerimizi yerine getirebildik mi? Sofralarımızda fakirlere yer verip ekmeğimizi kardeşlerimizle paylaşabildik mi? Bayram sevincimizi yoksulların sevincine katabildik mi? Yetimlerin başını okşayıp Efendimize bir adım daha yaklaşabildik mi? Mazlumların gozyaşlarını silebildik mi, yaralarına merhem olabildik mi? Masumları hedef alan her turlu zulme karşı “dur” diyebildik mi? Hakkı anlatabildik mi? Hakikati duyurabildik mi? Hakkın, hakikatin, adaletin, fazilet ve erdemin yanında yer alabildik mi? Kur’an’ın yanında, Peygamberimizin tarafında durabildik mi? Ornek insan olabildik mi? Kısacası Din-i Mubin-i İslÂm’ı hakkıyla yaşayarak Hz. Muhammed Mustafa’ya gercekten ummet olabildik mi?

Bir yılı daha geride bırakıyoruz. İki gunu birbirine denk olan zararda iken hangi gunumuzu diğerinden bereketli kılabildik? Bu sene sevap hanemize hangi hayırları, hangi iyilikleri kaydedebildik? Acaba Rabbimizin huzuruna sevdiği, razı olduğu bir kul olarak varabilecek miyiz?

Evet Kardeşlerim!

Omur sermayemizden bir yılı daha geride bıraktık. Ancak gelecek nesiller icin daha iyi bir dunya kuramadık. Dunyamızı barış ve esenlik yurduna donuşturemedik. İnsanın şeref ve itibarını, haysiyet ve onurunu koruyamadık. Koruyamadığımız icindir ki 2013 yılında yuzbinlerce insan şiddet ve catışma yuzunden hayatını kaybetti. Dunya genelinde her altı saniyede bir cocuk aclıktan oldu. Her otuz saniyede bir cocuk meta gibi satıldı. Her dort kadından biri şiddet gordu. Onlarca kadın katledildi.

Bir yılı daha geride bıraktık. Ancak İslÂm coğrafyasında kan ve gozyaşı hic dinmedi. İslÂm diyarlarında katliam, catışma, aclık, yoksulluk, cehalet, tefrika hic eksik olmadı. İslÂm ulkelerinde kardeşin kardeşi oldurmesine, bebeklerin kimyasal silahlarla katledilmesine, kucucuk bedenlerin kurşunlara hedef olmasına engel olamadık. Zalimlerin işledikleri cinayetleri ne yazık ki durduramadık.

Bir yılı daha geride bıraktık. Ancak tabiatın dengesini bozmaya, cevreyi hoyratca kullanmaya, orselemeye devam ettik. Her turlu nimeti sınırsız bir şekilde tukettik. İsraf ve savurganlığa devam ettik.

Bir yılı daha geride bıraktık. Ancak genclerimizi zararlı alışkanlıklardan ve zararlı unsurlardan yeterince koruyamadık. Onları değerlerimizle gerektiği gibi buluşturamadık.

Bir yılı daha geride bıraktık. Ancak kardeşlik hukukumuzu, kardeşlik ahlakımızı yeterince oluşturamadık. Dilimizi, uslubumuzu, bilgimizi, birikimimizi, aşkımızı, şevkimizi ve heyecanımızı yenileyemedik. İlişkilerimizi geliştiremedik.

Butun bunlara rağmen 2013 yılını başarılarla gecirmiş gibi milyonlarca insan kutlama yapacak. Zamanın sahibine boyun eğmektense, cılgınca eğlencelerle, sınırsız tuketimle, gecici haz ve avuntularla, şans ve talih oyunlarıyla zamanı oldurecek. Oysa insan, ancak “zaman bendedir ve mekÂn bana emanettir” şuurunu taşıdığında hayatı anlamlı hale gelir.

Kardeşlerim!

Bizler, bu senenin bu son Cuma gununu vesile kılıp tum bunları nefsimize bir kez daha hatırlatalım. Henuz fırsat varken, can teni terk etmeden, Rabbimiz emanetini almadan bize verilen omur sermayesinin değerini bilelim. Elimizi vicdanımıza koyalım ve “2013 senesinde Rabbim icin, dinim icin, dunya ve ahiret saadetim icin, kardeşlerim icin, insanlık icin ne yaptım?” sorusunu kendimize soralım. Ve şu mubarek vakitte kaybettiklerimizi telafi etmek ve daha yaşanılabilir bir dunya kurmak icin kendimize hedefler koyalım. Kendimiz icin bir karar alalım ve Allah’a dua edelim. Dua edelim ki bize iyi yolları kolay kılsın. Dua edelim ki iki gunumuz birbirine eşit olmasın. Dua edelim ki Allah bize guc-kuvvet versin. Dua edelim ki, Rabbimiz bizlere basiret ve feraset bahşetsin. Dua edelim ki, Rabbimiz ulkemizi ve Âlem-i İslÂm’ı her turlu bela ve tuzaklardan korusun. Dua edelim ki, birliğimiz, dirliğimiz, beraberliğimiz ve kardeşliğimiz kaim ve daim olsun. Dua edelim ki, İslÂm coğrafyasında tutuşturulan fitne ateşi sonsun. Dua edelim ki gonul coğrafyamızda milletimize umut bağlayan kardeşlerimizin umutları boşa cıkmasın.



[1] Muminûn, 23/99,100.

[2] BuhÂrî, RikÂk, 1.

Hazırlayan: Diyanet İşleri Başkanlığı


http://www.izmirmuftulugu.gov.tr/index.php?h=95
__________________