Bir gun Hz. Musa (a.s.), cırılcıplak bir fakir gordu; beline kadar kumlara gomulmuştu. Dedi ki:
- “YÂ Musa, CenÂb-ı Hakk’a dua et de beni şu fakirlikten kurtarsın, artık dayanacak gucum kalmadı.” Hz. Musa (a.s.) dua etti, duası kabul edildi. Bir gun Hz. Musa (a.s.) TûrisînÂ’dan donerken bir kalabalık gordu. Adı gecen fakiri, elleri, ayakları bağlı olduğu halde ortaya almışlar, seyrediyorlardı.
- “Ne oluyor?” diye sordu. Dediler ki:
- “Bu adam şarap icmiş, sarhoşken birini oldurmuş, şimdi kısas edilecektir.”
Kedilerde eğer kanat bulunsaydı, dunyada bugun sercenin nesli tukenmişti.
***
Bazı Âcizler olur ki, biraz guc kuvvet kazanınca kolunu bukeceği Âciz aramaya başlar.
Hz. Musa, CenÂb-ı Hakk’ın her işinde bir hikmet olduğunu hatırlayarak curetinden dolayı tovbe ve istiğfar etti ve şu anlamdaki Âyeti okudu: “Eğer Allah, kullarının rızkını bol verseydi, yeryuzunde ne azgınlıklar yaparlardı!”
Aşağılık bir kişi makam mevki elde ederse, sen onu husranının sebebi bil.
Hikmet: Pederin balı coktur, fakat cocuğunda yiyecek kabiliyet yok.
Bir şahsa zenginlik vermeyen yuce Allah onun halini senden daha iyi bilmez mi?


Sa‘dî-i ŞîrÂzî, Gulistan, 115-116.

__________________