Ebû DucÂne (ra) Resûlullah’a (asm) geldi ve: “YÂ Resûlallah! Yatağıma geldiğim zaman değirmen sesi ve arı vızıltıları gibi sesler işitiyorum. Şimşek parıltısı gibi bir şeyler goruyorum. Başımı kaldırıp baktığımda evimin orta yerinde siyah ve uzun golge gibi bir şeyin olduğunu goruyorum. Yakalamak icin elimi uzattığımda, derisinin uzerindeki kılların kirpi kılları gibi olduğunu ve ağzından yuzume karşı ateş parcaları attığını gorup beni yakacağını zannediyorum ve korkuyorum” dedi. Resûl-i Ekrem Efendimiz (asm): “YÂ Ebû DucÂne! Evinize gelen korkunc bir mahluktur. Bana kÂğıt kalem getiriniz” buyurdu. KÂğıt ve kalem getirilince Hazret-i Ali’ye (ra) verdi ve: “Yaz,” buyurdu:
“Bismillahi’r-rahmÂni’r-rahîm. HÂz kitÂbun min Muhammedin resûli Rabbi’l-Âlemîne il men taraka’d-dÂra mine’l-ummÂri ve’z-zuvvÂri ve’s-sÂlihîne ill tÂrıkin yetruku bihayrin y RahmÂnu. Emm ba’du: Fe inne len ve lekum fi’l-hakkı si’aten fe’in teku Âşikan mûli’an ev fÂciran muktehimen ev rÂiyen hakkan mubtılen hÂz kitÂbullahi yentıku aleyn ve aleykum bi’l-hakkı inn kunn nestensihu m kuntum ta’melûne ve rusulun yektubûne m kuntum temkurûne. Utrukû sÂhibe kitÂbî hÂzÂ! Ve’ntalikû il abedeti’l-esnÂm ve il men yez’umu enne me’allÂhi ilÂhen Âhera l ilÂhe ill huve kullu şey’in hÂlikun ill vechehû lehû’l-hukmu ve ileyhi turce’ûne tuğlebûne hÂ-mîm l tunsarûne hÂ-mîm ayn-sîn-kÂf teferreka e’adÂ’ullahi ve beleğat huccetu’llÂhi vel havle vel kuvvete ill billÂhi feseyekfîkehumullahu ve huve’s-semî’u’l-alîm.”
(Rahman ve Rahîm olan Allah’ın adıyla. Bu mektup Âlemlerin Rabb’inin Resûlu olan Muhammed’den (asm) hayır veya şer niyetiyle evi ziyÂrete gelenlere, ancak hayırla gelmelerini dilemek icin yazılmıştır. İmdÂt y RahmÂn! Muhakkak bizim ve sizin icin, hakta genişlik olmalıdır. İsteyerek, istemeyerek veya suruklenerek, bozgunculuk yapmaksızın, Allah hakkı icin evi boşaltmanızı isteyen bu mektup, bize ve size hakkı konuşur. Biz bu mektuba yaptıklarınızı kaydediyoruz. Elcilerimiz, sizin yaptığınız hîleleri yazıyorlar. Bu mektup sahibinin evini derhal terk ediniz! Putlara kulluk yapanlara ve Allah’tan başka ilÂh edinenlere gidiniz. O’ndan başka ilah yoktur. O’ndan başka her şey helÂk olacaktır. Hukum O’nundur ve HÂ-Mîm hakkı icin ister istemez O’na donduruleceksiniz. HÂ-Mîm ve Ayn-Sîn-KÂf hakkı icin yardım gormezsiniz. Allah duşmanları boluk porcuk oldular. Cunku Allah’ın delili ve Âyeti ulaşmıştır. Allah’tan başka guc ve kudret yoktur. Allah size yeter. O işiten ve bilendir.”)
Ebû DucÂne (ra) diyor ki: “Resûl-i Ekrem’in (asm) yazdırdığı bu mektubu goturup okudum, baş ucuma koydum ve yattım. Gece yarısı uyanmıştım. Kulağıma şoyle bir korkunc ses geliyordu: “LÂt ve Uzza’ya yemin ederim ki, bizi yaktın! Bu mektup sahibinin hakkı icin bu mektubu kaldır. Senin evine ve etrafına artık bir daha gelmeyeceğiz.”
Ebû DucÂne (ra) devam ediyor: “Bunun uzerine sabahleyin erkenden kalkıp Resûl-i Ekrem’in (asm) arkasında sabah namazı kıldım. Cinlerin feryadını Resûl-i Ekrem’e (asm) haber verdim. Resûlullah Efendimiz (asm) bana:
“YÂ Ebû DucÂne! O mektubu kaldır. Beni hak Peygamber olarak gonderen Allah’a yemin ederim ki, eğer o mektubu kaldırmazsan, onlar kıyÂmete kadar azap icinde kıvranırlar” buyurdu.
__________________