Katre Katre Ramazan

Şeb-i yeldada kurşuni bir yalnızlık boğar ruhumu. Bi yana donsem sis, ote yana donsem karanlık ve katre katre eşk olur yalnızlığımın buğusu. Gozyaşım şekillenir Âsumanın uzerinde…

SemÂya uzanan nasırlı bir el olur inci taneleri. Yureğimin Rahmana yonelişi, cismimin Rahîm olana feryadı olur… Gulden gul kokan bir cile olur her an vuslata ermeyi bekleyen…

İcimde yanan kor acımın kanayan ciceği ve yalnızlığımın matem tutan kararmış yuzudur artık tane tane dokulen ruhum…

Yitik bir sal sesi gelir seher vakti uzaklardan. Zelîliyetin kalesine tırmanmanın vaktidir şimdi. MÂsivÂdan dokulen her damlayla uyanmanın zamanıdır kuyudan cıkarılmayı bekleyen Yûsuf’uma… Yani Yûsuf olabilmek icin ağlayarak goğu titretmek zamanı şimdi..

YÂkup misÂli gozlerin ağarana kadar ağlamak… Yûnus gibi karanlık icinde aydınlığı goremediğin icin, Eyyub sabrına erişemediğin icin ve dunyaya geldiğin icin ağlamak…

Hic durmadan, yorulmadan sîmadan nur yağana kadar, gozlerinin perdesi Rahmete acılana kadar, yureğinin golgesi kutuplardaki ayın uzerine duşene kadar ağlamak…

Kirpiklerimin elleri acıldığı an goğe aşkın ateşi duşmuştur artık yalnızlığımın eşkine… Ve aşkla suzulen her damlam yonelir Yed-i BeyzÂnın Rabbine…

Yaradan Vedûd, Yaradan SultÂn, Yaradan En Sevgili, Yaradan MÂşuk…

Ve oyle bir yerdedir ki artık gozyaşım;

Prangalar takıp ayaklarıma, carmıha gerip rûhumu ve gonlumu dondurur MevlÂ’ya…

Akan her damlasıyla sarsar yeri ve uyandırır alemi… Tecellinin sırrına mazhar olup fenÂya erer en fenÂnın icinde…

Âsûmanın burclarına uzanıp alemlerin el ile tutuştuğunu ve yıldızların Uhud’unu seyrÂn eder… Kanla yunmuş ıssız bir KerbelÂ’da Huseyin’dir artık gozyaşım…

MÂzînin en derin yerinde fezÂya kanat cırpan sî-murg olur gonlumun bereketi… Mustesna omurleri dağlayıp, tırnaklarını gecirircesine yırtarak, kulağımdaki ilk ezÂnın coşkusuyla yeniden hayata tutunur cÂnımın kanayan damlaları…

Meleklere sesini duyurup cennetin kapısını aralar ve cehennemin kaynayan yangınına serce misÂli bir damla duşurur okyanusleyn…

İcten, sade, acemice, sessiz sedasız oylesine pervÂz ederek edilen her duÂnın ateşiyle erimek; nazlı edÂlarla heyÂtlar cekerek goğe, kalbinin titreyişini duyuran İbrahîmi bir aşkla dokulen Yakûp misÂli sînesini dağlayarak şefkatle cÂnını nûra gark eden tum gozyaşı sahiplerine selam olsun


__________________