Nice sozler soylenir ama unutulur bir zaman sonra... Kalpten gelmeyen sozlerin omru bir nefesliktir. Bir nefes sonra kaybolup giderler ama kalbin sozu unutulmaz.Kalp, sozunu hic unutmaz. Kalbin sozu hedefine ulaşmadan yere duşmez.Kalbin sozu kalpten bir ruhla doğar ve ulaştığı yere hayat verir.
Kalbin sozu hic olmez.Hatta kalp soze ihtiyac bile duymaz, Kalbin sozu sevgidir.İşte bu yuzden,

SOZ UCAR SEVGİ KALIR...


Bazı sozler vardır kalbe iner.Kalbi diriltir o sozler.Semalardan kalbe gelir,ruh beslerler.O sozden herbir harf bir meleğin omuzlarında iner.Ve insanın ayaklarını dunyadan keserler.O sozler ki taşa değse taş param parca olur,goz goz olur ağlar,yurek olup toza doner,semaya ucar.O sozler ki semanın kalbinden geli.Bu yuzden:

SOZ UCAR VAHİY KALIR...

Sozler vardır dunyadan ote, kalpten iceri...
Sozler vardır yerden gelen ama semaya emanet edilen...
Cennetin duvarları o sozlerle orulur.Goz yaşları o sozlere eşlik ederler.O yaşlar toplanır,cennetin ırmakları oluverirler.Bu yuzden o sozler dudaklardan cıkar cıkmaz meleklerin kanatlarında semalara yukselir, Rabbin kapısına serilir. O'nun cevabı ozlenir.Ozlenesi sozlere hasret ve hayretle beklenen cevap iliştirilir. Dua edenin kalbine iletilir.İşte bu yuzden:

SOZ UCAR DUA KALIR...

__________________