Toplumumuza Resulullah’ı (sas) insani yonleriyle gosterebilsek O’nu daha rahat sevdirebiliriz. Ozellikle cocuklarımıza... Tirmizi ve Ebu Davud’un (ra) muşterek rivayetine gore şoyle demişti o Şanı Yuce Nebi: “Merhamet ancak şaki olanlardan kaldırılmıştır”. Yine “Kucuklerimize şefkat etmeyen bizden değildir.” buyurmuştur O (sas). (Ebu Davud) Bir seferinde “Cocuklarınızı oper misiniz?” diye soran bedevilere “evet” demişti. Onlar, “Fakat biz, Allah’a and olsun ki opmeyiz.” deyince O şefkatin timsali insan şoyle cevap verdi: “Allah kalplerinizden merhameti cıkardı ise ben ne yapabilirim?” (İbn-i Mace) Hz Peygamber cocuklarla haşır neşirdir. Kendisiyle onlar arasında hicbir hiyerarşi ve engel koymamıştır. Cocukların cekinip urkmelerine sebebiyet verebilecek her ceşit tutumdan kacınmış, onların teklifsizce yanaşıp konuşmalarını teşvik edecek davranışlara ehemmiyet vermiştir. Resul-i Ekrem Efendimiz (sas) cocukları reyhan ciceğine benzetmiş ve “Cocuk kokusu cennet kokusudur.” buyurmuşlardır. Onların arasında kendisini bir bahcede hissetmiş, hepsini ayrı ayrı opmuş ve koklamıştır. O, cocukların da sevgilisiydi. Bir yerde O’nu goren cocuklar hemen O’na doğru koşar etrafını sarar, O da her biriyle ilgilenir, hallerini sorar, sevgilerine karşılıkta bulunur ve onlarla şakalaşırdı. Bu sunneti ihya, geleceğimiz adına cok onemlidir. En azından bu konuda O’na benzemeye calışalım. Cocuklara Resulullah’ı hatırlatalım; halimizle, tavırlarımızla. Cocuklar bizim cennetimiz olsun, biz onların cenneti olalım.

Ciddiyetimiz latife yapmamıza engel olmasın


Zira O’nun (sas) latifeleri bile oğreticiydi. Enes bin Malik, O’nun icin, “Resulullah (sas) cocuklarla en cok şakalaşan idi.” der. (İbnu’l-Esir/3-466) İşte cocuklarla ilişkisine ornekler: Ebu Seleme İbn Abdurrahman’ın nakline gore Hz. Peygamber (sas) dilini, torunu Hasan’a doğru uzatırdı. Cocuk dilinin kızıllığını gorunce neşe ile dolardı. (Suyuti, Tarih-i Hulefa, sh. 189) Ensar cocuklarından Mahmud bin Rebii, beş yaşlarındayken Hz. Peygamber’in (sas) bir kovadan ağzına su alarak yuzune puskurttuğunu rivayet eder. (Buhari) Ya’la İbn Murre’nin nakline gore bir davete gitmekte olan Hz. Peygamber, yolda cocuklarla oynamakta olan torunu Huseyin’i de beraberinde goturmek icin yakalamak ister. Fakat cocuk bir sağa, bir sola kacmaya başlayınca, Hz. Peygamber (sas) yakalayıncaya kadar onu takliden sağa sola koşarak peşinden gider. Tutunca elinin birini ensesinin altına, diğerini cenesinin altına kor, oper ve “Huseyin bendendir, ben de Huseyin’denim.” buyurur. (İbn-i Mace) Hz. Cabir, bir gun Resulullah’ın (sas) huzuruna girdiğini, bu sırada sırtına Hasan ve Huseyin’i bindirmiş olan Hz. Peygamber’in dort ayak vaziyetinde yurumekte olduğunu gorur ve Cabir dayanamaz, gulumseyerek: “Binitiniz ne iyi binit, sizler de ne iyi binicilersiniz!” der.


Cocuk, cubbesini kirletince ne oldu?


İbn Mace’nin rivayetine gore Hz. Abbas’ın zevcesi Ummu Fadl, Hasan veya Huseyin efendilerimizden birini Resulullah’ın yanına getiriyor. Hz. Peygamber’in kucağında cocuk idrarını yapınca Ummu Fadl, “Resulullah’ı pislettin.” deyip omuzuna vurup azarlayınca Hz. Peygamber, “Allah iyiliğini versin. Oğlumun canını yaktın.” diyerek memnuniyetsizliğini izhar eder. (İbn-i Mace) Ebu Davud’un nakline gore Enes bin Malik’in kardeşi Ebu Umayr’ın bir kuşu vardı; onu sever, oynardı. Bir gun kuş olunce cocuk cok uzulur. Ebu Umayr’ı goren Resulullah (sas), “Niye uzgun?” diye sorar. Durumu oğrenince cocukla ilgilenir ve teselli eder. Ve sonra Ebu Umayr’ı her goruşunde takılarak “Ya Eba Umayr, kucuk kuşun ne oldu?” diye sorar. Siyer ve hadis kitaplarında bu konuda pek cok rivayet vardır.
Sayı: 158
Bolum: Cocuğum
__________________