Araf Suresi 172. Ayeti şu mealdedir:
“Hani Rabbın; adem oğullarının sulbunden soyunu ve zurriyetini cıkarmış ve kendilerini nefislerine şahit tutmuş. Ben, sizin Rabbınız değil miyim? demişti. Onlar da demişlerdi ki: Evet, biz buna şahidiz. Kıyamet gunu: Bizim bundan haberimiz yoktu, demeyesiniz.”

Ayet-i Kerimeye gore Cenab-ı Hak insanlığın belinden butun insanların zurriyetini almış ve onlara ruh vererek “ben sizin Rabbınız değil miyim?” diye hitap etmiş ve ruhlar da evet sen bizim Rabbımızsın diye cevap vermişler. Yani Arapca tabir ile “Elestu bi rabbikum” hitabına, butun ruhlar “Galu bela” diye mukabelede bulunmuşlar.

Bu mesele İslam alimleri arasında cok tartışılmış bir meseledir. Cok ceşitli goruşler ortaya konmuş ve bu ayet değişik vecheleri ile yorum ve izahlara tabi tutulmuştur. Bu konuda yazılan tefsirlere muracaat edilebilir. Bilhassa bir cok tefsirin ozeti mahiyetinde olan Elmalılı tefsirinde geniş izahlar var.

Konu ile ilgili meseleleri alimlerin goruşlerine havale ederek bu noktada bir iki hususu Nurlar ışığında nazarlara sunmak istiyoruz. Oncelikle Onuncu Sozun Ucuncu Zeylinde gecen ilginc bir tabir meseleye farklı bir tanım getiriyor:

“Evet, İsrafil’in borusu olan sûr’u, ordunun borazanından geri olmadığı gibi, ebedler tarafında ve zerreler Âleminde iken, ezel cÂnibinden gelen, “Elestu bir rabbikum” hitabını işiten ve “GÂlu bel” ile cevap veren ervahlar, elbette ordunun neferatından binler derece daha musahhar ve muntazam ve mutîdirler.(Sozler, s.167)”

Bu ifadede iki onemli husus dikkate sunuluyor. Onlar da, “Elestu bir rabbikum” hitabı nerede ve nasıl vuku bulduğudur. Nasıl sorusu, “zerreler Âleminde iken” tabiri ile cevabını bulmuş. Nerede sorusu ise “ebedler tarafında” ifadesiyle tanımlanmış.

Zerreler aleminde hitaba muhatap olabilecek insanın en kucuk cuzu hic kuşkusuz sperm ve yumurtalık hucrelerdir. Bu hucreler de kromozom, DNA ve genetik şifrelerden muteşekkildir. Demek ki insan genetik duzeyde bir hayata sahip iken boyle bir hitaba muhatap olmuştur. Zaten insan sulbunden toplanan da bir olcude insan genetiğidir. Hangi duzeyde bir toplanma var bilmiyoruz. Ama insan zurriyetinin genler ve kromozlar ile sperm ve yumurtalık hucreleri yolu ile taşındığı bu gun bilinen bir ilmi gercektir.

Peki insanın gen duzeyinde bir hayatı var mı?

Bu husus da yine farklı bir şekilde Onuncu Sozun İkinci Haşiyesinde şoyle izah edilmiş:

“Nasıl ki bir ağacın cekirdek-i aslîsi ve koku ve muntehÂsında ve meyvelerindeki cekirdekleri dahi, aynen ağac gibi, bir nevi hayata mazhardırlar, belki ağacın kavÂnin-i hayatiyesinden daha ince kavÂnin-i hayatı taşıyorlar. Hem nasıl ki bu hazır bahardan evvel gecmiş guzun bıraktığı tohumlar ve kokler, bu bahar gittikten sonra gelecek baharlarda bırakacağı cekirdekler, kokler, bu bahar gibi cilve-i hayatı taşıyorlar ve kavÂnin-i hayatiyeye tÂbidirler. (Sozler, s.165)

Bu tabirden yola cıkarak insan genomunda da cok ince ve hassas bir insan hayatının var olduğunu soyleyebiliriz. Zaten bu gun genetik bilimi bundan cok daha ilerisini ifade ediyor. Bir insanın hayatında yaşadığı her şeyin insan genetiğinde yazıldığını DNA’lardaki akıl almaz ve derin bilgileri delil getirerek gosteriyor.

Demek ki insanın genetiğinde cok kucuk boyutlarda bir insan gizli. Bizler bunu goremiyoruz ama Allah goruyor ve zerre alemindeki bu insana tek tek ben sizin Rabbınız değil miyim diye hitap ediyor.

Ve bu hitap da “ebedler tarafı” diye tabir edilen ebedi alemde vuku buluyor. Ebedi alem ise buyuk bir ihtimal cennettir. Cennetteki “yasak meyve” diye tabir edilen meselenin butun insanlığın genetik kodları olduğunu daha once ifade etmiştik. Allahu Âlem, demek ki cennette butun insanların tohumu hukmundeki genetikleri toplandı ve zurriyetler bir araya getirildi ve insanlık neslinin hepsine birden “Elestu bir rabbikum” hitabı yapıldı. Ve butun insanlık nesli de “GÂlu bel” diye cevap verdi.

Sual: Cennette Adem babamızın yediği yasak meyveyi insanlığın genetik kodları ve genetik şifreleri olarak tanımlıyorsunuz. Peki bu konuda nasıl bir delil ortaya konabilir?

Cevap: Beyan ettiğimiz mesele bir goruş. Bu konuda şimdiye dek ceşitli tanımlar yapılmış. Yasak meyveye uzum diyenler olmuş. Bazıları da elma, buğday, hurma gibi isimler vermişler. Hatta ciğer diye tanım yapanlar da var. Butun bunlar tefsirlerde yazıyor. Biz de genetik şifreler ve genetik kodlar dedik. Bu da ancak bir goruştur. İster kabul edilir, isterse kabul edilmez.

Ancak uc mesele boyle bir yorum ve tanım yapılmasına vesile olmuştur. Birincisi yukarıda naklettiğimiz ayet. Yani Araf Suresi 172. ayet. İkincisi Risale-i Nurdaki tanım. Ucuncusu ise DNA ve genetik hakkındaki bilimsel gelişmeler.

Sual: Bazı tefsirlerde “eğer insanlık icin faydalı olsa idi Cenab-ı Hak doğrudan bildirirdi. Demek ki bu konuyu duşunmenin gereği yok” deniliyor?

Cevap: Bu mesele hem imtihan sırrını ihtiva ediyor. Hem de insanlığın teknik ve teknoloji olarak terakki etmesini ilgilendiriyor. Mesela dense idi ki, “bu meyve butun insanlığın genetik şifrelerini ihtiva eden bir meyvedir” o zaman hem insanlar anlamaz, hem de imtihan sırrı ortadan kalkardı. Bu nedenle ileride meydana gelecek bazı hadisler temsil ve misal yolu ile anlatılmış. Bu mesele de ona benzer bir meseledir. Zaten yasaklanan “şecere” de hem ağac, hem de soy anlamını taşır.

Sual: Cenab-ı Hakkın “Elestu bir rabbikum” hitabına butun ruhlar mı “Galu bela” demişlerdir?

Cevap: Evet. Bunu da “ezel cÂnibinden gelen, “Elestu bir rabbikumْ hitabını işiten ve “GÂlu bel” ile cevap veren ervahlar, elbette ordunun neferatından binler derece daha musahhar ve muntazam ve mutîdirler” ifadesinden anlıyoruz. Zira burada test edilen ruhların emre itaatidir. Ruhlar da “Galu bela” diyerek tam bir itaat gostermişlerdir. Bu noktada butun ruhların da eşit bir şekilde mukabele ettiğini anlıyoruz. Zaten onun icin butun cocukların İslam fıtratı uzere dunyaya geldikleri ve sonradan ailesi tarafından başka inanclara sevk edildiği rivayetlerde vardır.

http://www.yeniasya.com.tr/halil-akg...urriyet_432934
__________________