İnsanın kendine ve başkalarına bağlılığının kalmaması. Benliği unutup, bırakması. YÂni Allahu teÂlÂdan başka hic bir şeyi bilmemesi ve sevmemesi.
FenÂ-i nefs mertebesinde, mahlukların duşuncesi de dimağdan gider, kaybolur. (Ahmed RÂûf)
FenÂ-i kalbden sonra fenÂ-i nefs, sonra itmi'nÂn-ı nefs, sonra İslÂm-ı hakîkî hÂsıl olur. (Muhammed Ma'sûm)
Fen fiş-şeyh, hakîkî fenÂnın başlangıcıdır. (İmÂm-ı RabbÂnî
__________________