
Resûlullah'ın EshÂbının hÂli comerdlikten ote, îsÂr idi. (İmÂm-ı RabbÂnî

Kerem ve ihsÂn sÂhiblerinin Âdeti, îsÂr etmektir. (İmÂm-ı RabbÂnî

ÎsÂrın en guzel orneği, Peygamber efendimizin mubÂrek sohbetinde yetişen EshÂb-ı kirÂmda gorulmuştur. EshÂb-ı kirÂmdan Huzeyfe hazretleri şoyle anlatmıştır: "Yermuk savaşında yaralılar arasında amcamın oğlunu arıyordum. Yanımda biraz su vardı. Onu buldum, su ister misin deyince, isterim dedi. Tam suyu vereceğim sırada biraz ilerden bir yaralı "Su!" diye inledi. Amcamın oğlu îsÂr edip suyu ona goturmem icin işÃ‚ret etti. Gittim baktım ki, HişÃ‚m bin Âs. Suyu tam ona vereceğim zaman biraz ilerden bir başka yaralı; "Su!" diye feryÂd etti. HişÃ‚m bin Âs da îsÂr edip suyu ona goturmem icin işÃ‚ret etti. Bu sefer suyu ona vermek icin yanına gittim. Yanına varıncaya kadar vefÂt etti. HişÃ‚m'ın yanına geri dondum. O da vefÂt etmiş! Amcamın oğlunun yanına koştum, onu da vefÂt etmiş buldum. Su elimde kaldı. Allahu teÂl hepsine rahmet etsin. (İmÂm-ı GazÂlî

__________________