Havf ve recÂ, kul itÂat hÂlini bırakıp benlik sevdÂsına duşmesin diye nefsi bağlayan iki yulardır. (Ebû Bekr VÂsitî
Kalb de dÂim havf bulunmalıdır. Havf azalır da rec coğalırsa, kalb bozulur. Cunku havf, kalbdeki arzûları yakar, duny sevgisini cıkarır. (Ebû SuleymÂn DÂrÂnî
Hazret-i Omer buyurdu ki: Butun insanların Cehennem'e, bir kişinin Cennet'e gireceğini soyleseler, umarım ki o bir kişi ben olurum; aksine butun insanların Cennet'e, bir tek kişinin Cehennem'e gideceğini soyleseler, korkarım ki o kişi ben olurum. İşte havf ve rec boyle olmalıdır. (İmÂm-ı GazÂlî
__________________