İnsan vav şeklinde doğar, bir ara doğrulunca kendini elif sanır.



‘Kun’ kaleminin ucundaki zerrelerle yazılmıstı kÂinat… Galaksilerin kavislerinden, kelebeklerin kanatlarına kadar aynı muhur vurulmustu;’Vav’ Sen, kalbinin gozbebeginden, gogun gogsune bir elif misali cekilen servi endamlı Hak peygamberi… Suleyman Mabedi’nin guvercin bakıslı kucuk hizmetkÂrına ‘Hu’yu okutan ak saclı muallimi… Su uzerine ak elleri degmeden yazı yazan sevgili… Sen dururdun; kalemler senin ‘Vav’ vuslatınla yururdu…



Herbiri Dal olur ve o ağactan beslenir. Vav olur o ağacın golgesine sığınır.
Ve Allah insana seslenir, peygamber eliyle ulaşan mesajı hem dal hem vav ol der insana.



Eğil ve ben senin başını goklere erdireyim, yıldızları ayağına sereyim, sana gezmekle bitiremeyeceğin cennetler, sayamayacağın nimetler vereyim



O yuzden Lafz-ı ilahi elifle başlar. Elif kainatın anahtarıdır, vav kainattır.



Kulluğun manası vavdadır, elif uluhiyetin ve ehadiyetin simgesidir.




İnsan iki buklum yaşar, oysa en doğru olduğu gun olmuştur.



Rabbi ,vav gibi mutevazı olsun ister kulları.



Vav harfi, vahidiyet, vahdaniyeti ihtiva etmesi yonuyle Allah’ın birliğini ifade eder.














__________________