NEREYE GİDİYORUZ !!!.....

Zaman cok boşa geciyo
Dunyanın sahte buyusune,
Kendimizi kaptırmış gidiyoruz
... Ne değer yargımız kalmış ne de iman...

Sona gelmişiz ama farkında bile deyiliz
Yaşantılarımız sadece biraz kaos,
Tek derdimiz maddiyat ve gosteriş...

Dostluklar;
Bitmiş cıkar ve sahte tebessumler almış yerini,
Gozleri ve kalpleri haram burumuş...

Attığımız her adım,
Gunaha donuşmuş,
Birbirimize haram yolları hoş gosterip onerir olmuşuz...

Ama ne yazıkki,
Her şeyin farkında olduğumuz halde,
Hic bir şeyin farkında deyilmişiz gibi davranıyoruz...

Dini duygular,
Sadece dini terimler olmuş nereye gidiyoruz,
Ve gercekten bunun icin mi geldik,
Geliş amacımıza ne kadar uyğun yaşıyoruz...

Acaba Allah sadece,
Dara duştuğumuzde anmak icin mi var...

Yoksa isteklerimizi karşılamak icin zaman zaman,
O'na yaptığımız duygu somuruleri icin mi,
Ne zaman uyanıcaz bu sahte ruyadan...

Acaba uyandığımızda,
Cok mu gec kalmış olucaz...

Yoksa uyanmadan mı bitecek bu ruya...

İcine sıkıştığımız hareket dahi edemediğimiz,
Bu duzeni biz mi istiyoruz yani,
Gunahın ve kufrun gonullu askerlerimiyiz...

Gunumuzun yuzbin de kacını,
Geliş amacımıza uygun geciriyoruz...

Hic bi zaman dolduramadığımız,
İcimizdeki boşluğun gercekte iman boşluğu olduğunu bildiğimiz halde,
Neden bunun farkında deyilmiş gibi yaşıyoruz...

Kendimiz bu kadar boşluk icindeyken,
Ne hakla cok rahatlıkla başkalarını yargılayıp yerden yere vuruyoruz...

Ne zaman kendimiz olucaz...

Yaşlanıp bizim icin her şeyin artık boş olduğunu ve sonun cok yakın olduğunu hissettigimizde mi.
Bu sizcede cok gec olmaz mı...

O zaman neden bekliyoruz
Yoksa hala kendi kendimizi avutmamız devammı ediyo...

Hepimizin korkuları var...

Ama asıl korkmamız gerekenden korkmuyoruz,
Hepimizin sekdikleri var,
Ama asıl sevmemiz gerekeni sevmiyoruz
"O" bize yaklaştıkca biz kacıyoruz.

Kalbimizde kalan "O" (c.c.)yumuşaklığın tamamını sokup almadan,
hala şansımız varken
ve başımıza bi felaket gelmeden,
Neden af dileyip,
sana donduk gerceği gorduk demiyoruz...

Yoksa yaptıklarımızdan mı utanıyoruz...

O'nun (c.c.)
Bizi affetmeyeceğinimi duşunuyoruz...

Hayır emin olun:
"O" (c.c.)
Sizi ve beni butun hatalarımıza rağmen hala cok seviyo,
Ve bizden pişman olduğumuzu gosterecek şeyler bekliyo...

Ne kadar kucuk cıkarlarımız icin
O'nu unutsakta;
"O" bizi asla bi saniye bile unutmadı
Ve hala bizde umudu var...

Ama ne yazık ki,
Biz gene nankor olmaya devam ediyoruz...

Hayatımızı kendimiz yonettiğimizi zannedip,
Kazandıklarımızın,
Aklımızın ve guzelliğimizin kendi kabiliyetimiz ve becerimiz olduğunu zannediyoruz...

Bize verilen rızkın yaratanla hicbir ilgisi yokmuş gibi davranıyoruz...

Hicbir peygamberin ve padişahın yaşamadığı luksu yaşıyoruz...

Kışın ortasın da yaz meyvesi,
Yazın ortasında kış meyvesi bulabiliyoruz...

Sıcak yuvalarımız eşlerimiz cocuklarımız var,
İstediğimizi istediğimiz saatte yiyip iciyoruz...

Ama;
Bunları bize sağlayana şukur bile etmiyoruz...

Ne oldu da bu kadar kor ve nankor olduk.
Neden hayallerimizi,
Hep dunya susluyo
Yoksa cennete ve cehenneme olan inancımızı mı kaybettik...

Bize nelerin gunah nelerin sevap olduğu oğretilmedimi;
Ya da dunya gercekleri unutturacak kadar tatlımı geldi;

Bence artık;
Karar vermemizin zamanı geldi mi...




alıntı
__________________