Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) şoyle dedi:
Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) işittim şoyle buyuruyordu:
“İsrail oğullarında kendi aralarında kardeşlik bağı kurmuş iki kişi vardı. Bunlardan birisi gunah işler, diğeri ibadetlerde muctehid idi (calışırdı).
İbadetlerde uğraşan kişi, diğerini gunah uzere gordu ve ona:
−Bu işten vazgec! derdi.
Yine bir gun onu bir gunah uzere gordu ve ona:
−Bu işten vazgec! dedi.
Gunah işleyen kişi de:
−Sen beni Rabbimle baş başa bırak! Sen benim uzerime bir bekci mi gonderildin? dedi.
İbadetlerde uğraşan kişi de:
−Allah’a yemin ederim ki Allah seni bağışlamaz! ya da Allah seni cennete girdirmez! dedi.
Derken ikisi de oldu ve her ikisi de Âlemlerin Rabbinin huzurunda bir araya geldiler.
Allah-u TeÂlÂ, ibadetlerde uğraşan kişiye:
−Sen Beni biliyor muydun? Yoksa benim elimde bulunanlara guc yetiren birisi miydin? diye sordu.
Allah-u TeÂlÂ, gunah işleyen kişiye:
−Rahmetimle git! Cennete gir, dedi.
Allah-u TeÂlÂ, ibadetlerde uğraşan kişi icin de:
−Bunu cehenneme goturun! dedi.”
Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) şoyle dedi:
“Nefsim elinde olan Allah’a yemin ederim ki o kişi bir kelime konuştu, dunyasını ve ahiretini azaba surukledi.”
Ebu Davud 4901
Cundeb (Radiyallahu Anh) şoyle dedi:
Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şoyle buyurdu:
“Bir adam; Vallahi Allah falanı bağışlamaz dedi. Kuşkusuz ki Allah-u TeÂl şoyle buyurdu:
−Benim adıma falanı bağışlamayacağıma yemin eden de kimmiş?! Kuşkusuz ki Ben onu bağışladım ve senin amelini de iptal ettim!”
Muslim 2621/137
__________________