Aile sorunlarinizi da Peygamberimiz’ le cozun

Kadinin yaratilistaki ozelligini bilmek sarttir. Bu duygusal ozelligi hesaba katmadan ona muhatap olmak, tanimadiginiz kimseyle anlasmaya calismak demektir. Tanimadiginiz kimseyle anlasmaniz da elbette kolay olmayacaktir. Oyle ise kadini yapisindaki ozelligiyle taniyacak, yuklendigi gorevin bir geregi olan bu duygusal ozelligine saygi gosterecek, takdirle bakacaksiniz. Bu yanlariyla taniyanlar kadinlari ‘sefkat kahramanlari’ diye tarif etmistir. Zaten bu sefkat kahramanligi olmasa aile ici bunca zorluklara dayanma gucu gosteremez, omur boyu suren cocuk bakimi gibi sIkintilari tek basina ustlenemezdi.

Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) ailesinin duygu yuklu dunyasina karsi hep anlayisli davranmis, bizlere ornek olacak davranislar sergilemistir. Bu ornek davranislarindan birini Hazret-i Aise validemizin (radiyallahu anha) anlatimindan ogrenmekteyiz. Bakin Validemiz nasil anlatiyor Efendimiz’in (sallallahu aleyhi ve sellem) kendilerini memnun etmek icin neleri goze aldigini, nasil bir tevazu anlayisi icinde iletisim kurdugunu...

Bir defasinda kafile ile gidiyorduk. Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) Hazretleri yanindakilere :

- Siz yuruyun, biz Aise ile biraz geriden gelecegiz, buyurdu.

Onlar yuruyup uzaklastiktan sonra bana :

- Aise dedi, var misin benimle yarisa? Seninle bir kosusalim su duzlukte, bakalim yarisi kim kazanacak?

Ben cok genctim, boyle seylere kanim pek kaynardi. Sanki hazirdim boyle bir teklife. Zaten Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) bizim icimizi okurdu sanki. Kafilenin arkasindan birlikte kosmaya basladik. Daha ilk adimlarlarda onu gectim, yarisi ondan onde bitirdim. Yani ben kazandim. Beni kutladi, ‘Sen kazandin, tebrik ederim, basarili oldun.’ dedi.

Hazret-i Aise validemiz (radiyallahu anha) o gunku durumunu da soyle ifade ediyor :

- Ben o gunlerde ince yapida biriydim. Yarisi kazanacak beden yapisina sahiptim. Aradan bir sene gibi bir zaman gecmisti. Yine oyle bir yerde gidiyorduk. Gectigimiz seneki yarisi hatirlatti :

- Aise var misin bir yarisa daha, dedi.

Ben yine hazirdim. Hemen kabul ettim. Birlikte yine kostuk... Ancak bu defa basari benim degil Rasulullah’in oldu. O gecti, ben ona erisemedim. O sene biraz daha kilo almistim. Ben bu defa yarisi kaybettim diye uzuldugumu gorunce beni teselli ederek dedi ki :

- Uzulme uzulme! Gecen defa sen kazandin, bu defa da ben kazandim, boylece esit olduk esit!..

Evet, kadinin duygu dunyasini bilen Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), zaman zaman onunla yarisa cikar, bazen ondan geride kalir, onu rahatlatir, bazen de onu gecer, durumunu bildirirdi. Ama bunu hicbir zaman ustunluk iddiasina goturmez, kaybeden yoktur, ikimiz de esit olduk, diyerek iki tarafin da sonuctan memnun olmasini saglardi...

Dikkat buyurun, kumlu colde hanimiyla boyle yarisa giren Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) Hazretleri Mirac’da goklerde Cebrail ile yaptigi yolculukta O’nu gecmis, onun ulasamadigi yerlere ulasmisti. Ama goklerde Cebrail’i gecen Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), yerde hanimi Aise validemizi (radiyallahu anha) gecmemis; ancak gectigi zamanda da :

- Uzulme uzulme, gecen defa sen kazandin, bu defa da ben kazandim, yani esit olduk esit... diyerek konuyu yine tatliya baglama ornegi vermisti...

Acaba, hep yuksekten ucan beyler, birazcik tevazu gosterip de hanimin duygu dolu dunyasina girebiliyorlar mi? Onu, yaratilis geregi farkli duygulariyla taniyabiliyorlar mi? Onu rahatlatacak davranista olmayi bir gorev kabul edebiliyorlar mi? Goklerde Cebrail’i gecen Efendimiz’in (sallallahu aleyhi ve sellem) yerde hanimini gecmeyisinden kendilerine bir mesaj cikarabiliyorlar mi?

Ayrica, ekonomik darligin had safhada yasandigi evinde Efendimiz’in (sallallahu aleyhi ve sellem) hanimlarina :

“Isterseniz sizi serbest birakayim, dileginiz zenginle evlenin, bolluk icinde yasayin...” teklifine karsi hanimlarinin :

“Biz acliktan olmeye raziyiz, kapindan ayrilmaya razi degiliz!” diyecek kadar sadakat gosterdiklerini de hanimlar hatirlayabiliyorlar mi?

A.Sahin-Zaman
__________________