·٠•●Gozyaşları Cicek Acar,Tebessumler Ağlar ●•٠·˙

Bazen, uyuşuk uyuşuk esen bir ruzgar gibidir duşunceler…
Rahatsız etmeden icimizde dolaşır, dolaşır…
sakince…
...
Bazen de hırcın fırtınalar yanında hic kalır, en kuytu koşene gizlenirsin!..

İcindeki, dokunduğunu hırpalayan uğultuları, endişeyle izlersin!..

Kacma imkanın da yoktur…
Fırtına senin, sana ait; nereye gitsen peşinden eser gelir…
Emanet bırakamazsın kimseye…
koyamazsın kenara bir yere…

Bazen cok latiftir her şey, yumuşaktır alabildiğine…
Gozlerini actığında, gun sakin; icine cektiğinde, hava yumuşaktır…

Gozleri ışıldayan bir cocuğun elleri de yumuşaktır…
tutulduğunda dilek gibi gelecek vaat eder…

Bazen zaman da uysaldır; okuduğun kitap da akıcıdır…
Cicek koparırsın, kokusu icini yumuşatır…
Rengi, karanlıklarına latif bir ışıktır…

Bazen insanın sakinliği hırcındır…
Cığlıkları duyulmaz, gozlere hitap eder batmadan…
Kimi zaman oturur yerine terslikler, zıtlıklar…
Bazen de sivri kalır anlamlı bulunan değerler…

İcini gorsen, dışının tam zıddı guzeller vardır…
__________________