Candan azizPeygamber
Umit Şimşek
Peygamber, mu’minlere, kendicanlarındandahayakındır.
AhzÂb Sûresi

PEYGAMBERileummetiarasındakigonulbağını en tatlıbiruslûplaortayakoyanÂyetlerdenbirisi de buÂyettir.

Bu Âyette, yaşayan bir peygamber vardır. O, gecmiş bir zamanda omur surmuş ve sonra toprağa karışmış, tarih olup gitmiş bir lider değildir. Onun ilişkileri de sadece kendi zamanında, kendi komşuluğunda yaşamış insanlarla sınırlı kalmamıştır. O, Allah tarafından gonderilen bir elci olarak tebliğini tamamladıktan sonra bir tarafa cekilmiş, insanlarla ilgisi kalmamış biri de değildir. O, varlıkların en ustunu olarak, hic kimsenin ulaşamayacağı, goruşemeyeceği, muhatap olamayacağı bir yerde de değildir.

O, Kur’Ân Âyetinin tabiriyle, mu’minlere cok yakın, hatt kendi canlarından da yakın bir konumdadır.

Bu tanımda zaman ve mekÂn ayırımı da yoktur. Dunyanın neresinde ve hangi cağda yaşarsa yaşasın, herbir mu’min icin, kendisine canından daha yakın bir peygamber vardır. Bu konuda zaman ve mekÂn farkını abartmamak gerekir; cunku bu dunyanın mekÂnı da, zamanı da pek dardır. Peygamber ile mu’minler arasındaki gonul bağı ise, ebedî Âlemlerde surup gidecek bir muhabbet alışverişidir. Oyle bir yerden dunyaya bakınca, onun doğusu ile batısı arasında, yahut birkac bin sene oncesi ve sonrası arasında kimse bir fark goremez.

“Canlarından daha yakın” ifadesi, mu’minlerden başkasına, abartı gibi gorunebilir. Ancak Muhammed AleyhisselÂmı peygamber olarak kabul eden bir mu’minin aklı da, kalbi de, nefsi de bu ifadede zerre kadar abartı olamayacağını bilir.

Cunku o, bir mu’min olarak, kendisinin Peygamber icin ne kadar değerli olduğunu bilir.

Dunyada kendi kardeşi, anne-babası veya evlÂdı icin yıllar boyunca sabahlara kadar gozyaşı doken kim var?

İnsanın en yakınına bile gostermediği bu yakınlığı, o aziz Peygamber, ummeti icin gostermiş, gecelerini Rabbine ummeti icin yakararak gecirmiştir. Zaten Kur’Ân da onu ummetine cok duşkun, cok şefkatli, cok merhametli olarak tanımlar.

Buna karşılık, mu’minler de dunyanın dort bir yanından ona salÂt u selÂmlar gonderir.

Her an bu dunyanın minarelerinden onun adı anılır.

Naatlarda, dualarda, Allah’a sunulan en icten niyazlarda onun yÂdı gecer.

Onun ve ummetinin karşılıklı duaları, Yer ve Gokler Rabbinin dergÂhında beraberce dinlenir.

Hicbiri geri cevrilmez o duaların.

Cunku o duaları ilham eden, onları cevaplandırandan başkası değildir.

Zaten aklın tek başına cozemeyeceği pek cok sorunun cevabı da işte burada yatar:

Nicin sevgilerin en derini gider ve gelir birbirini hic gormemiş insanlar arasında? Nicin onun gelişinden yuzlerce sene sonra insanlar hÂl onu canından aziz bilir? Nicin hÂl onun adına şiirler soylenir? Dunya gozuyle gorulmemiş bir sevgili nicin boylesine ozlenir?

Bu sorular, bu akl u fikrile cevaplandırılabilecek sorular değildir. Cunku Peygamber ile ummeti arasındaki bu benzersiz muhabbet bir alın yazısıdır ki, Yuce Yaratan, onunla her ikisini birbirine bağlamıştır.

Sonuc olarak, bu muhabbette, Peygamber ile ummetini birbirine bağlayanın rahmeti gorunur.

Cunku muhabbet Onun rahmetinden gelir; gonuller de Onun emrindedir.

Kur’Ân mu’minlere Peygamber sevgisinden bahseder.

Gonuller bu fermanı dinler.

Ve mu’minler, Allah Resulunu canlarından aziz bilir.

Artık Peygamber onlara, onlar Peygamberlerine tutkundur—hicbir şeye tutkun olmadıkları kadar.

Yuzyılların otesinden sÂlatlar ve selÂmlar gider ve gelir.

Yuzyıllar boyunca dunyanın her karışında, atmosferin her zerresinde bu salÂt ve selÂmlar yankılanır.

Nihayet sevgililerin kavuştuğu bir ebedî Âlem acılır.

Allah’ın rahmetiyle başlayan bir oyku, Allah’ın rahmetiyle biter.

Sevenler ve sevilenler, sevdirenin muhabbeti altında muratlarına ererler.
__________________