Zeyd bin SÂbit anlatıyor:

Hazret-i Omerʼin uzerinde diyor, yamalı elbiseler vardı diyor. Ağlayarak diyor, evime gittim diyor. Bir halîfe nasıl, ben nasılım, halîfe nasıl?

Bir muddet sonra tekrar yola cıktım diyor. Yine onunla karşılaştım diyor. O zaman yine omzuna su kırbası almış gidiyordu diyor.

“‒Ey muʼminlerin emîri! Bu ne hÂlin?” deyince:

“‒Sus!” dedi. “Konuşma, devam et.” dedi. “Beni takip et.” dedi.

Beraber yurudum. Yaşlı bir kadının evine girip suyunu kaplarına boşalttı. Sonra, “gel” dedi. Evine gittik.

“‒Sana nicin boyle yaptığımı soyleyeyim mi?” dedi.

“‒Buyur y Halîfe!” dedim.

“‒Senle goruştukten sonra Rum ve Fars buyukelcileri yanıma geldi (dedi). Bana cok iltifat ettiler. Senin adÂletin, faziletin, hakkı tevziine butun insanlık ittifak hÂlindedir dedi. Benim de koltuklarım kabarıverdi. Bir benlik geldi. İşte bu benliği bertaraf etmek icin, işte boyle sırtımda kırbayla dolaştım (diyor), o kadının gelip evine suyu boşalttım.” buyuruyor.



Osman Nuri Topbaş

__________________