Nefisle mucadelemiz olunceye kadar surer. Olmeden once nefsimizi yendiğimizi soyleme imkÂnımız yoktur. Fakat Allah’ın yardım ve inayetiyle onu hayra yonlendirebiliriz. Peygamber Efendimiz (asm) nefsin bitmek bilmeyen fırtınaları karşısında Allah’ın yardım ve inayetine sığınılabileceğini, bize, “Allah’ım, goz acıp kapayıncaya kadar dahi olsa beni nefsimle baş başa bırakma” duÂsıyla gostermiştir. Hazret-i Yusuf AleyhisselÂm gibi şanlı bir Peygamber (as), “Nefis daima kotulukleri emreder. Ancak Rabb-i Rahim’im yardım eder ve merhamet ederse o başkadır.” sozu ile nefse guvenilmeyeceğini bildirmiştir. Nefsin azgın istekleri karşısında ancak Allah’a sığınılır, Allah’tan yardım istenir.

Bediuzzaman Hazretlerinin işaretiyle, nefse biraz olsun hÂkim olmanın ve onu hayra ve tovbeye sevk etmenin yolları şoyle sıralanabilir:

1- Nefsimizi savunmayacağız. Onu gunahların ve hataların başı bilip ona aldanmayacağız. Onu ittiham etmekten geri durmayacağız. Onun hatırı icin Musluman kardeşimize kusmeyeceğiz. Onun hatırı icin Allah’a ve Resûlune (asm) darılmayacağız.

2- Nefsimizin turlu turlu cekiştirmelerine ve bizi yanlışa surukleyen bitmek bilmez isteklerine karşılık Allah’a sığınmaktan başka caremizin olmadığını aklımızdan cıkarmayacağız. Allah’ın yardımıyla istiÂze edeceğiz, Allah’a sığınacağız. Kur’Ân’ı dinleyeceğiz. Sunnet-i Seniyye kalesine gireceğiz.

3- Hatamızı cok sık itiraf edip, tovbe kapısını cok sık aşındıracağız.
__________________