Kıyamet cok yakın
Onlar o gunu uzak goruyor.
Biz ise yakın goruyoruz.
MeÂric Sûresi
KUR’ÂN’IN en cok tekrarladığı uyarılarından biri, kıyametin yakın oluşu ile ilgilidir. Âyetler, o buyuk gunden, her an geliverecekmiş gibi soz eder. Biz de o gun hic gelmeyecekmiş gibi yaşarız.

Kıyamet gununu Kur’Ân’ın gosterdiği şekilde cok yakın gormek, bizim baktığımız yerden pek kolay olmuyorsa, bunun sebebi, bakış acımızın darlığından başka birşey değildir. KÂinat icinde cok kucuk bir yere, zaman cizgisinde de cok dar bir aralığa sıkışmış durumda iken, ancak burnumuzun dibinde olanı gorebiliyoruz; onun otesinde kalan şeyler ise, ne kadar yakınımızda olursa olsun, bize pek uzak gorunuyor. Yahut hic gorunmuyor.

Fakat bizim bu gunumuz ve bu Ânımız sabit kalmadığı gibi, bu bakış acımız da sabit kalacak değildir. Zaten bu dunyada hicbir şey sabit değildir; zaman ise hic sabit değildir. Ceşitli varlık mertebelerinde, zaman denen şey cok farklı şekillerde algılanır.

Bir milyar sene, bizim gozumuze sonsuzluk gibi gorunebilir. Fakat orta capta bir yıldız icin, bir milyar sene, bir omrun onda biri demektir.

Diğer yandan, bir saniye surecek bir mutluluk icin hicbirimiz yatırım yapmayız. Fakat bu bir saniye icinde, atom-altı parcacıklardan milyarlarca nesil gelip gecebilir. Onlar icin bir kÂinat omru anlamına gelen şey bize bir nefes alma imkÂnı bile vermiyor. Bizim tum insanlık tarihimiz ise, yıldızların takviminde zamandan bile sayılmıyor.

Daha bu dunyada, maddî Âlemde iken zaman bu kadar farklı şekillerde algılanırsa, kabir ve Âhiret Âlemleri icin neler soyleyebiliriz?

Bu konuda soyleyebileceğimiz tek bir şey varsa, o da, oralarda zamanın buradaki gibi işlemediğinden ibarettir, o kadar.

Bir mezarlık, bize, olulerin yuzlerce senedir yattığı bir yer olarak gorunur. Daha da kıyamete kadar kac asır bekleyeceklerini Allah bilir!

Acaba oyle mi?

Yoksa, uykuya daldığında vaktin nasıl gectiğini anlamayan adamlar gibi, toprağın altına girenler de ertesi sabah kendilerini haşir meydanında mı buluyorlar?

Belki de o arada asırlar, yahut cağlar, yahut milyarlarca yıl gecmiştir.

Belki de kÂinat yıkılmış, yeni baştan kurulmuştur.

Ama uyuyanlar bunu nereden bilecek? Bir saat ile milyarlarca sene arasını nasıl ayırt edecek?

Yalnız şurası kesindir:

O gunun geleceğini ummayanlar, haşir sabahında gozlerini actıkları vakit, arkada bıraktıkları dunya hayatını pek de oyle uzun uzadıya yaşanmış bir hayat olarak gormeyecekler:


O gunu gorduklerinde, sanırlar ki, dunyada ya bir gece kalmışlardır, ya da bir kuşluk vakti.

Kıyametin bize pek uzak gorunmesinin bir nedeni de, kendimizi bu dunyada bÂki tevehhum etmemizdir. Onun icin, birisi kalkıp da bize “Kıyamete yuz sene var” dese rahatsız oluruz; “Bin sene var” diyecek olsa rahatlarız. Fakat biz bugun olecek olsak, kıyametin yarın kopması ile bin sene sonra kopması arasında bizim icin ne fark kalır?

Bugun olme ihtimalimiz ise hic de uzak sayılacak bir ihtimal değildir. Bu ihtimal, onumuzdeki yıllar icinde hepimizin başına gelmiş olacaktır. Dun bu saatlerde İstanbul şehrinde nefes alıp verenlerden 130 kadarı bugun toprağın ustunden altına intikal etmiş bulunuyor. Onların da hic değilse bir kısmı, olumu bu kadar kendilerine yakın bilmiyordu.

Bu dar Âlemin sınırlarından kurtulduktan sonra, elbette ki kıyamet ve Âhiret bize o kadar uzak gorunmeyecektir. Onun icin, kıyamet tarihini, kendimiz hakkında, olum tarihimiz olarak duşunursek, Kur’Ân’ın bakış acısına biraz daha yaklaşmış oluruz.

Bu konuda insanların en gercekci olanları, hic kuşku yok ki, SahÂbîler idi. Kur’Ân’ın ve Allah Resulunun uyarıları onlara oyle bir duyarlılık kazandırmıştı ki, kuvvetli bir ruzgÂr estiği zaman, onlar “Kıyamet kopuyor” zannıyla Mescid-i Nebevîye sığınıyorlardı.

Onların hali bugunun insanına gulunc geliyor. Cunku bugun yaşayanlar, o zamandan bu yana gecen asırlar icinde kıyametin hÂl kopmamış olduğunu goruyorlar.

Acaba onların bulunduğu yerden bizim duyarsızlığımız nasıl gorunuyor dersiniz?

Yoksa onlar da bize baktıkları zaman, atom-altı parcacıkların saniye icinde gelip geciveren nesillerini goruyor olmasınlar?
__________________