DİN KARDEŞLİKLERİ SAĞLAMDI !

O DİYARIN SAKİNLERİ, seven ve sevilen kimselerdi. Birbirlerini imanın gereği olarak severler ve yapmacık olan her şeyden kacınırlardı. Din kardeşlerine imanları ne ise yuz hatları, mimik hareketlerin de aynı olurdu. Kardeşlerine dıştan bir turlu, icten başka turlu katiyyen davranmazlar ve bunu nifak alameti sayarlardı.

O DİYARIN SAKİNLERİ, şakadan da olsa din kardeşlerini telaşa duşurmezlerdi. Musluman bir kardeşi telaşa duşurmenin kotu bir amel olduğunu kabul ederler, latife cinsinden de olsa telaşa kapılacak hareketlerden uzak dururlardı. Kardeşlerini hakir ve kucuk gormezlerdi. Daima karşısındaki kardeşlerini kendi nefislerine tercih ederlerdi. Kardeşlerinin uzerinde yara bere gorseler, onunla ilgilenirler, yarasını temizlerlerdi. O zumre gercekten Allah’a iman etmişlerdi.

O DİYARIN SAKİNLERİ, Musluman kardeşlerine lanet okumazlardı.

O DİYARIN SAKİNLERİ, Musluman kardeşlerinin aleyhinde konuşmazlardı. Cunku biliyorlardı ki, birisi başka bir kardeşi aleyhine konuşursa, konuşanın şahitliği artık kabul edilmez. Ne ağır bir durum. Onların yanlarına gelen biri, şayet başka birinin aleyhine konuşsa, konuşanın ağzının payını verirler ve konuşmasına mani olurlardı. Yine bilirlerdi ki, bir kimse laf getirirse, karşı tarafa da laf goturur. Muslumanın şahsiyetini alaşağı edecek bu kınanmış ahlaktan şiddetle kacınırlardı.

O DİYARIN SAKİNLERİ, eğer kardeşlerinin birinin kalbini kırmışsa onunla barışıp, helallaşmadıkca gozlerine uyku girmez, sanki sema altında en ağır gunahı işleyenin kendileri olduğunu zannederlerdi.

O DİYARIN SAKİNLERİ, iste boyleydi. Cunku cidden iman etmişlerdi. Bizler hic boyle miyiz acaba? Birbirimize kuskunluğumuzun sebeplerine hic eğildik mi? Birbirimize taşıdığımız buğz, kin, nefret gibi Muslumanda bulunması caiz olmayan butun hasletleri Allah’ımıza nasıl izah edeceğiz?duşundunuz mu hic? Hayatınız boyunca Allah icin bir kimseye buğz ettiniz mi? Hayır, hayır... Nefisler icin belki evet, fakat Allah icin hayır. Allah icin buğz edenler istisnadır.

O DİYARIN SAKİNLERİ, birbirlerinin gizli hallerini araştırmazlardı. Hep kendileri ile meşgul olurlar ve “ Ey hataları orten Allah, bizim hatalarımızı ort. “ diye Allah’a dua ederlerdi. Sonra şu hususa da imanları tamdı. Yuce Allah bir kuluna ihsanda bulunursa, kendi, kusurları ve hataları ile meşgul eder ve başkalarını unutturur. Yok bir kuluna bu iyiliği murad etmez ise kendi hata ve kusurlarını unutturup, başkaları ile meşgul ettirirdi. Duşunuyoruz da, bizlerin coğu ikinci sınıfa giriyoruz. Hep başkalarının ayıp ve hataları ile meşgul oluyoruz da kendimizi unutuyoruz.

O DİYARIN SAKİNLERİ, gunah işleyene değil, gunaha buğz ederlerdi. Oyle ya, gunah işleyen birine buğz edilse o adamı kaybetmek olur. Kendisine değil de işlediği gunaha buğz edilirse, adam kurtarılmış olur. Şoyle bir duşunelim, adamın birisi, ucuruma duşse yardıma cağırsa, adamı kurtarmak icin acele ederiz. Aynen bunun gibi, gunah cukuruna yuvarlanmış birine, şahsına buğz ettiğimiz zaman adamı ebediyyen kaybederiz. Fakat ameline, gunahına buğz edersek adamı kurtarma ihtimali coğalır. Suşlu, işlediği sucu bıraktığı zaman yine kardeşimizdir. Onun icin o diyarın sakinleri gunah işleyenlere değil, işlenilen gunaha buğz ederlerdi.

O DİYARIN SAKİNLERİ, herkes ile iyi gecinir ve tatlı dille konuşurlardı. Tatlı dil, yumuşak soz, butun Peygamberlerin muşterek hususiyetleridir. Bir Mu’minin, din kardeşine en buyuk hediyesi ve onu tatmin edecek bahşişi, guler yuz ve tatlı dildir. İşte o diyarın sakinleri, bu hediye ve bahşişleri birbirlerine cok cok sunarlardı. Biliyorlardı ki, dunyada kimse kalmayacak, herkes olup diğer alemde buluşacaklar.

O DİYARIN SAKİNLERİ, bizler icin bir aynadır, bir misaldir, olcudur. Herkes kendisini onlara bakarak duzeltsin, tartsın. Hep beraber haklarında hicbir ihtilaf olmayan bu altın zincirin takipcisi olalım. Cunku onların hayatı sahih bilgilerle, Kur’an ayetleri ile tespit edilmiş ve Allah onlardan razı olmuştur
__________________