Tovbe etmenin hakikati, yapılan hataların, gunahların bağışlanmasını istemekle birlikte, o gunahları da terketmektir. İbadet ve taatlerdeki noksanlıklara hakiki tovbe, onların kaz edilmesine gayret etmektir. Kul haklarına gelince, ancak helÂlleşerek tovbenin hakikati tahakkuk ediyor.

Gunahlarından dolayı Rabb’inden hay etmesi, utanması, tovbekÂr insanın ozelliğidir. Yoksa dilde, sozde kalmış ve pişmanlık duyulmadan soylenmiş bir istiğfar cumlesi gercek tovbe olabilir mi?

Tovbe kadar, tovbede sabit kalmak da onemlidir. Bunun en guzel yolu ise Allah dostlarıyla, salihlerle, sadıklarla beraber olmak, Hakk’a giden kervanda birlikte yol almaktır. Gonlu Allah’a bağlı, ilmiyle Âmil ulemanın, Âriflerin terbiyesine girmektir.

Rabbimiz buyuruyor ki: “Ey iman edenler! Samimi ve kesin bir donuşle Allah’a tovbe ediniz” (Tahrîm 66/8). Bu Âyette tavsif edilen tovbeye “nasuh tovbesi” denir ki bir daha gunaha donmemek uzere yapılan tovbedir. Onemli olan da işte bu hali elde etmektir. Tam, kÂmil bir tovbeden soz edeceksek, bu tovbe-i nasuhtur.

Semerkand Takvimi
__________________