İSLAM’IN İNSANA BAKIŞI

Değerli Mu’minler!

Her şeyi yoktan var eden Yuce Allah, hicbir varlıkta bulunmayan ozellik ve yetenekleri, bir lutuf olarak insanoğluna vermiştir. Ayrıca varlıkların bir coğu, yine onun hizmetine sunulmuştur. Yuce Rabbimiz, bu kadar nimet ve imkan verdiği insandan, iman, ibadet ve şukur istemektedir. İnsanın şerefi, Yuce Rabbini tanıyıp iman etmesine, değeri de Allah’a ibadet ve taatte bulunmasına ve guzel ahlaka sahip olmasına bağlıdır. Cunku insanların Allah katında en değerli ve en ustun olanlarını, HucurÂt Sûresi’nin 13. ayeti şoyle acıklamaktadır: “Ey insanlar! Doğrusu biz sizi bir erkekle bir dişiden yarattık ve birbirinizle tanışmanız icin sizi kavimlere ve kabilelere ayırdık. Muhakkak ki Allah katında en değerli ve en ustun olanınız, ondan en cok korkanınızdır. Şuphesiz Allah (her şeyi) bilir, (ve her şeyden) haberdardır.”[1]
Demek ki insanlar Hz.Adem ile Havva’dan coğalmaları itibariyle eşittirler. Bu acıdan soylarıyla ovunmeleri yersizdir. Cunku gercek ustunluk takv ustunluğudur. Oyle ise İslam dini, insanların rengine, diline, ırkına, kavmine, kabilesine, zenginliğine, makam ve mevkiine bakmaz, onların davranışlarına ve amellerine bakar ve ona gore değerlendirir. Furkan Sûresi’nin 77. ayetinde şoyle buyurulmaktadır: “(Resûlum) Deki: (Kulluk ve) yalvarmanız olmasa Rabbim size ne diye değer versin?”[2].
Sevgili Peygamberimiz, bir hadis-i şeriflerinde şoyle buyurmuştur: “Allah sizin suretlerinize ve mallarınıza bakmaz. Sizin amellerinize ve kalplerinize bakar”[3]. İnsanın değeri, Allah’a imanın bir tezÂhuru olan ibadetleri, guzel ahlakı ve hayırlı işleriyle olculur. Bunu olcup değerlendirecek olan da, yalnız Allah’tır.

İslam dini, insanları hor gormeyi, alaya almayı, lakap takmayı, gıybet etmeyi, yalan soylemeyi ve onları kucuk duşurucu tum davranışları yasaklamıştır. Hucurat Sûresi’nin 11. ayeti bunu şoyle acıklamaktadır: “Ey Mu’minler! Bir topluluk diğer bir topluluğu alaya almasın. Belki de onlar kendilerinden daha iyidirler. Kadınlar da kadınları alaya almasınlar. Belki onlar (alaya alınanlar) kendilerinden daha iyidirler. Kendi kendinizi ayıplamayın, birbirinizi kotu lakaplarla cağırmayın. İmandan sonra fasıklık ne kotu bir isimdir! Kim tevbe etmezse işte onlar zalimlerdir.”[4]

Değerli Mu’minler!

Yuce dinimizin bu emirlerini dinledikten sonra artık insanları beldelerine, bolgelerine, renklerine, kavim ve kabilelerine, daha acıkcası; kokenlerine gore değerlendirmeye hakkımız yoktur. Kaldı ki, Cenab-ı Hak Peygamberimize hitaben: “(Ey Muhammed!) Oğut ver. Cunku sen ancak oğut vericisin. Onların uzerinde bir zorba değilsin”[5] buyurmaktadır. Demek ki, herkes kendi hesabını bizzat Allah’a verecektir.

Hutbemi İsra Sûresi’nin 84. ayetinin mealiyle bitiriyorum.

“Deki: Herkes kendi mizac ve meşrebine gore iş yapar. Bu durumda kimin doğru bir yol tuttuğunu en iyi bilen Rabbiniz’dir.”[6]


__________________