"Kulum, en fazla kendisine farz kıldığım ibÂdetle bana yaklaşır. Ve o durmadan nÂfile ibadetlerle bana yakınlık ped eder; t ki ben onu sevmeye başlarım. onu sevince de duyan kulağı, goren gozu, tutan eli, yuruyen ayağı olurum. O artık benimle duyar, benimle gorur, benimle tutar, benimle yurur, benden bir şey isterse elbette veririm; Bana sığınırsa onu korurum. Yaptığım işlediğim hic bir şeyde tereddut etmedim. Yalnız mu'min kulumun rûhunu almakta tereddut ettim; O olumden korkarken, ben de onun nÂhoş hareketlerde bulunmasından hoşlanmam. Fakat olumden kurtuluş yoktur." (Buhari, Rikak, 38)

RasûlullÂh -sallallÂhu aleyhi ve selem-'in hayÂtı AllÂh'a ibÂdetin ve en guzel kulluğun binbir nev'iyle lebÂleb doludur. Gunun hemen her Ânına tekÂbul eden bir nÂfile namazı mevcuttur. NÂfile ibadetler kulu Allah'a daha cok yaklaştırır ve cennetteki mertebesini de yukseltir. Resûlullah -sallallÂhu aleyhi ve selem-:

"Musluman bir kimse, farzların dışında nÂfile olarak her gun Allah rızası icin on iki rek`at namaz kılarsa, Allah TeÂl ona cennette bir koşk yapar" (Muslim, MusÂfirîn 103. Ayrıca bk. Ebû DÂvûd, Tatavvu 1) buyurmuştur. NÂfile namazların, kıyÂmet gununun dehşetli Ânında hesÂb verirken zor durumda kalan sÂhibinin imdÂdına yetişeceğini de yine Resûlullah -sallallÂhu aleyhi ve selem- haber vermiştir:

"Kıyamet gununde kulun hesaba cekileceği ilk ameli onun namazıdır. Eğer namazı duzgun olursa, işi iyi gider ve kazanclı cıkar. Namazı duzgun olmazsa, kaybeder ve zararlı cıkar. Şayet farzlarından bir şey noksan cıkarsa, Azîz ve Celîl olan Rabb'i:

- Kulumun nÂfile namazları var mı, bakınız? der. Farzların eksiği nafilelerle tamamlanır. Sonra diğer amellerinden de bu şekilde hesaba cekilir." (Tirmizî, SalÂt, 188)

Farz namazları cemaatle kılmaya Âzamî derecede gayret eden Efendimiz -sallallahu aleyhi ve selem- nÂfile namazlarını daha cok evinde kılmayı tercih eder ve şoyle buyururdu:

"Ey İnsanlar! Evinizde namaz kılınız. Zira farz namaz dışındaki namazların en makbûlu, insanın evinde kıldığı namazdır." (BuhÂrî, EzÂn 81; Muslim, MusÂfirîn 213)

Farz namaz, her muslumanın yerine getirmesi zarûrî bir ibÂdet olduğu icin acıktan kılınması ve insanların bu ibadete daha sağlam bir şekilde yoneltilmesi gerekmektedir. Bu nedenle acıktan ve buyuk bir cemaat şuuru icinde edÂsı daha uygundur. NÂfile namazlar ise insanların irÂdesine bırakılmış ihtiyÂrî ibÂdetler olduğundan, AllÂh'a vuslat yolunda yarışan kimselerin riy ve sum'a hendikaplarını daha kolay yenebilmeleri, evlerinde gizli olarak ibÂdet etmelerine bağlıdır. Bu hususta diğer bir nokta da, evlerin namazla şereflenmesi ve bereketlenmesidir. Cemaatle namaza cok onem veren Muslumanların, evlerini namaz kılınmayan yerler hÂline getirmemeleri de istenmektedir. Bu konuda mu'minleri uyaran Peygamber Efendimiz -sallallahu aleyhi ve selem- şoyle buyurmuşlardır:

"Namazınızın bir kısmını evlerinizde kılınız da oraları kabirlere cevirmeyiniz." (BuhÂrî, SalÂt 52; Muslim, MusÂfirîn 208)

1. Teheccud Namazı (Gece Namazı): Yatsı namazından sonra , daha uyumadan veya bir miktar uyuduktan sonra, kılınacak nafile namaza "gece namazı"denir. Bir miktar uyuduktan sonra kalkılıp kılınırsa "Teheccud" adını alır. Teheccud namazı iki rekettan on iki rekata kadardır. İki rekatta bir selam verilmesi daha faziletlidir. (Muhammed Bin Abdullah Hanî, ÂdÂb, s. 264)

Teheccud namazı, Rasul-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimize vacip yani farz hukmundeydi. Bu namaz O'nun ummeti icin sunnet-i muekkededir.

"Gece namazına devam ediniz. Zira bu sizden onceki salihlerin ibadetidir. Cunku gece ibadeti, Allah'a yakınlık gunahlara kefaret olup insanı bedeni hastalıklardan korur ve gunahlardan uzaklaştırır." (Tirmizi, DeavÂt, 101)

AllÂh TeÂl cok sevdiği ve kÂinÂtı hurmetine yarattığı Habîb-i Edîb'ne daha fazla lutuflarda bulunmak icin teheccud namazını ona farz kılmıştı.

"Gecenin bir kısmında da sadece sana mahsus bir nafile olmak uzere uykudan kalk, Kur'Ân ile teheccud namazı kıl, Yakındır ki Rabbin seni bir makam-ı mahmuda eriştire." (el-İsrÂ/17, 79)

Rasulullah -sallallÂhu aleyhi ve selem- Efendimiz gece namazını hic terk etmezdi. Oyle ki hastalanacak veya ağırlık hissedecek olsa oturarak kılardı. (Ebû DÂvûd, Tatavvu', 18) "Sabah namazından once kılınan iki rek'at nÂfile namaz dunyanın tamamından daha hayırlıdır." (Muslim, SalÂtu'l-MusÂfirîn, 96) buyururdu. Gozumun nûru diye tavsif ettiği namazı geceleri daha bir iştiyak ve arzû ile kılardı. Ayakları şişecek kadar kendinde gecerek kıldığı teheccud namazına olan iştihÂsını şoyle dile getirmişti:

"AllÂh her peygamberde belirli birşeye karşı aşırı bir istek yaratmıştır. Benim en cok hoşlandığım şey de gece ibÂdetidir..." (Heysemî, Mecmau'z-zevÂid, II, 271)

AllÂh'a yaklaştıran en muhim ibÂdet olması hasebiyle ummetinin de bu nimetten nasiblenmelerini arzû ederlerdi. Oncelikle yakın akrabasından tebliğe başlayan Efendimiz, bir gece Ali ile FÂtım -radıyallÂhu anhumÂ-'nın kapısını calmış ve onlara:

- "Namaz kılmayacak mısınız?" (BuhÂrî, Teheccud, 5) buyurarak geceyi boş gecirmemelerini istemişti.

Diğer ashÂbına da:

"Aman gece kalkmaya gayret edin! Cunku o sizden onceki sÂlih kimselerin Âdeti ve Allah'a yakınlıktır. (Bu ibÂdet) gunahlardan alı kor, hatalara kefÂret olur ve bedenden dertleri giderir." (Tirmizî, De'avÂt, 101) buyurarak onları huzûrun kaynağına yoneltmek istemişti.

Âile icinde kadın ve erkeğin AllÂh'a ibÂdet ve sÂlih ameller işleme husûsunda birbirlerine destek olmalarının onemine dikkat ceken Efendimiz -sallallÂhu aleyhi ve sellem- bilhassa gece namazına kalkmada bu yardımlaşmanın daha da onemli neticeler hÂsıl edeceğini şoyle ifÂde etmiştir:

"Geceleyin kalkıp namaz kılan, hanımını da kaldıran, kalkmazsa yuzune su serperek uyandıran kimseye Allah rahmet etsin. Aynı şekilde geceleyin kalkıp namaz kılan, kocasını da uyandıran, uyanmazsa yuzune su serperek uykusunu kacıran kadına da Allah rahmet etsin." (Ebû DÂvud, Tatavvu, 18, Vitir, 13)

2. İşrak Namazı: İşrak namazı, Guneş bir iki mızrak boyu yukseldikten, yani guneş doğduktan kırk-elli dakikalı zaman gectikten sonra kılınır.

Saati olmayan bir kimse, cenesini goğsune yapıştırarak guneşe bakar, şayet guneşi bu vaziyetteyken goremiyorsa, kerahat vakti cıkmıştır. Bundan sonra artık İşrak namazı kılınabilir.

İşrak namazı iki rekatır. Bu namazın fazileti hakkında Fahr-ı Kainat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz şoyle buyurur.

"Bir kimse sabah namazını cemÂatle kıldıktan sonra oturup guneş doğuncaya kadar zikir ile meşgul olsa, guneş doğunca da iki rekat (İşrak) namaz kılsa, bir nafile hac ve umre sevabına nail olur." (İhyÂ, I. 336)

3. Duh (Kuşluk) Namazı: Kuşluk vaktinde kılınır. Kuşluk vakti, guneşin doğmasından itibaren şer'î gunun dortte biri kadarki bir zamanın gecmesiyle başlayan vakte denir. Şer'î gun, Fecr-i sadığın doğmasından (imsaktan) başlayıp guneşin batmasına kadar devam eden gune denir. Orfî gun ise, guneşin doğmasından başlayıp batmasına kadar devam eden gundur. Şer'î gun, imsaktan başladığı icin orf'î gunden bir saat kırk beş dakika daha uzundur. Kuşluk namazı icin en uygun zaman, gunun yukselmeye başladığı, deve yavrularının artık sıcaktan gezemez olduğu zamandır. (Şah Veliyullah Dihlevi, HuccetulÂhi'l BÂliga c. 2, s. 53.) Niteki bir hadîs-i Şerîfte:

"Kuşlu namazı, deve yavrusunun ayakları sıcaktan kızdığı zamandır." Buyurulur. (Muslim, MisÂfirîn, 143)

Duh (kuşluk) namazı dediğimiz nafile namaz bu andan itibaren kılınır. Zeval vaktine yarım saat kalıncaya kadar devam eder. İki rekattan on rekata kadar kılınır.

Kuşluk namazının uc derecesi vardır:

Birinci Derecesi: Kuşluk namazının en az miktarı, iki rekattır ve insanoğlunun her bir eklemine karşılık, vermesi gereken sadakanın yerini tutar. Allah Teala'nın, her organı, her eklemi sağlıklı kılması, buyuk bir nimettir. Ve ona hamd edilmesini gerektirir. Ebû Zer-radıyallahu AnhÂ-'den rivayete gore Rasul-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz şoyle buyurur:

"Bir kimse kuşluk namazının iki rekatına devam etse, gunahları deniz kopuğu kadar cok olsa bile affolunur." (Tirmizi, Vitr, 15)

İkinci Derecesi: Kuşluk namazını dort rekat olarak kılmaktır. Bu konuyla ilgili olarak Allah Teala' bir kutsi hadisinde şoyle buyurur:

"Ey Ademoğlu! Gunun evvelinde benim icin dort rekat namaz kıl ki, ben de gunun sonunda seni kollayayım" (et-Terğip ve't-terhib, c. 1, s. 464)

Ucuncu Derecesi: Kuşluk namazını sekiz veya on iki rekat olarak kılmaktır. (Şah Veliyullah Dihlevi, HuccetulÂhi'l BÂliga c. 2, s. 53.)

Hazret-i Aişe -radıyallahu AnhÂ-'den rivayete gore Rasul-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem-', Kuşluk namazını ikişer ikişer dort rekat olarak kılar, (bazen) dilediğince de arttırırdı. (Muslim. Musafirin, 78)

4. Evvabin Namazı

Evvabin, evvab kelimesinin coğulu olup, tevbe ve istiğfar ederek Allah Teala'ya cokca yonelen kişi demektir. Evvabi namazı, Akşam namazının sunnetinden hemen sonra, iki rekattan altı rekata kadar kılınır. Fahr-ı Kainat -sallallahu aleyhi ve sellem-Efendimiz şoyle buyuruyor:

"Bir kimse Akşam namazından sonra hic konuşmadan altı rekat namaz kılsa, o namaz (sevap bakımından) on iki senelik ibadete denk olur." (Tirmizi, Mevakit, 204)

5. Abdest Şukur Namazı

Abdest veya gusul alındıktan sonra vakit musaitse, yaşlık kuruyacak kadar bir zaman gecmeden iki rekat namaz kılınması menduptur. Bu, abdest veya gusul nimetine kavuşmanın bir şukur ifadesidir. Cunku abdest almak Allah'a yaklaştırıcı bir ibadettir, hedefi ise namazdır. Fahr-ı Kainat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz şoyle buyurmuştur:

"Her kim şu benim aldığım gibi abdest alır ve aklından bir şey gecirmeyerek iki rekat namaz kılarsa gecmiş gunahları af olunur." (Buhari, Vudû, 14)

6. Tahiyyetu'l Mescid Namazı

Tahiyye; selam vermek demektir. tahiyyetu'l mescid, mescidi yani camiyi selamlamak demektir. Kuranı kerimde mescitlere "Allah'ın Evleri" denilmiştir. Bir eve giren kimsenin, once ev sahibini selamlaması kadar tabi bir şey olamaz. Bu halde Allah'ın Evine girenin de Onu selamlaması gerekir. Selamlamanın en mukemmel ve en guzel şekli namazla olur. Camiye giren kimsenin tahiyyetu'l mescid kılmak suretiyle Allah Teala'yı bir nevi selamlamış, ona bağlılığını saygısını ve kulluğunu sunmuş olur. Bir mescide sadece ziyaret icin veya oğretmek veya oğrenmek gibi bir maksatla giren kimse orada nafile olarak iki rekat namaz kılar. Dileyen daha fazla kılabilir. Mescide gunde birkac defa bu şekilde girilse , bir defasında boyle namaz kılınması yeterlidir.

Tahiyyetu'l mescid namazı, mescide girildiğinde daha oturmadan kılınmalıdır. Faziletli olan da budur. Oturulduktan sonra da kılınır. Bazıları; oturmadan kılınırsa eda, oturduktan sonra kılınırsa kaza olur, demişlerdir.

Ebû Katade -radıyallahu anh- 'den rivayet edildiğine gore; Rasulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şoyle buyurdu: "Sizden her kim mescide girerse iki rekat namaz kılmadan oturmasın" (Buhari, Salat, 59)

7. Yolculuk Namazı

Sefere cıkan kimseye, abdest alıp iki rekat namaz kılmak menduptur. Fahr-ı Kainat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz sefere cıkarken abdest alır, iki rekat namaz kılar, aynı şekilde de seferden donuşunde eve uğramadan mescide girip iki rekat namaz kılardı. Ummetine yolda tembihte bulunarak şoyle buyurmuştur:

"Bir kimse sefere cıkmayı isterken coluk cocuğunun yanında kılacağı iki rekat namazdan daha ustun bir şey bırakmış olmaz. -Namaz onun yerine hayru'l Halef olur.-" (TebarÂni)

KÂ'b bin MÂlik -radıyallahu Anh- diyor ki:

Hazret-i Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- seferden donuşunde (Medine'ye) gunduz kuşluk vakti girer, once mescide uğrar, orada iki rekat namaz kıldıktan sonra evine giderdi. Bazen de eve gitmeyip mescitte otururdu.

8. Kusûf ve Husuf Namazı

Abdullah bin Amr -radıyallÂhu anh- şoyle anlatıyor:

Peygamber Efendimiz'in zamÂn-ı saÂdetlerinde guneş tutulmuştu. ZÂt-ı RisÂletleri kalkıp insanlara namaz kıldırdılar. KıyÂmda o kadar cok kaldılar ki, Âdet rukûa varmayacak da hep ayakta duracak zannedildi. Sonra rukûa vardılar ve uzun muddet başlarını kaldırmadılar. Arkasından doğruldular, fakat mûtadın uzerinde ayakta durdukları icin secde etmeyecekleri intibÂını verdi. NihÂyet birinci secdeye vardılar. Lakin başlarını secdeden hic kaldırmayacakları zannediliyordu. Daha sonra doğrulup oturdular. Bu oturuşları da uzun surdu. MubÂrek başlarını kaldırmayacakmışcasına kapandıkları ikinci secdeye vardıklarında, acı acı nefes alıp veriyor ve goz yaşları dokerek ağlıyordu:

"YÂ Rabbî! Ben aralarında olduğum muddetce ummetime azÂb etmeyeceğini bana vÂdetmedin mi?! YÂ Rabbî! Onlar sana tevbe ve istiğfÂredip yalvardıkları muddetce ummetime azÂb etmeyeceğin husûsunda bana soz vermedin mi?! Işte bizler kapına geldik senden affımızı diliyor ve sana yalvarıyoruz!"

Bu minval uzere iki rek'at namaz kılıp bitirince guneş butun parlaklığıyla gozuktu. Arkasından Hz. Peygamber minbere cıkarak ashÂbına vecîz bir konuşma yaptı. Konuşmasında AllÂh TeÂlÂ'ya hamd u sen ettikten sonra şoyle buyurdular:

"Guneş ve ay AllÂh'ın varlık ve birliğine delÂlet eden alÂmetlerden sÂdece ikisidir. ŞÃ‚yet bunlar tutulursa, du edin, CenÂb-ı Hakk'a yonelip ona iltic edin, AllÂh'ın buyukluğunu hatırlayın, namaza durup AllÂh'ı zikretmeye koyulun ve sadaka verin..." (Bkz. BuhÂrî, Kusûf, 2, 4)

Peygamber Efendimiz -sallallÂhu aleyhi ve selem-, goneş ve ayı AllÂh'ın Âyetlerinden bir Âyet olarak gorur ve onların tutulmalarını her hangi bir kimsenin olumu veya doğumu sebebiyle olmadığını ashÂbına bildirirdi. Ancak gaybı ve kaderi bilmek AllÂh'a mahsus olduğundan, her an kıyÂmetin vukû bulabileceğini vey kendi ecelinin gelmiş olabileceğini duşunerek devÂmlı olarak AllÂh'a iltca hÂlinde bulunmayı isterdi. Hava kararmaya başlayınca, yağmur yağarken, gok gurlerken ve guneş veya ay tutulurken hep bu duygularla hareket eder ve huzûr-ı ilÂhîde durarak ummetinin selÂmeti icin yalvarırdı.

İbn-i Hibban'da bulunan bir rivayete gore RasûlullÂh -sallallÂhu aleyhi ve selem- ayın tutukluğu gecinceye kadar, muslumanlara ay tutulması namazı kıldırmıştır. (A. Koksal, XI, 220)

Guneş ve ay tutulması namazı sunnettir. İki rek'attır. Guneş acılıncaya kadar du ile meşgul olunur. İmam'ın guneş tutulması namazını cemaatla kıldırmasında bir mahzur yoktur. Ay tutulma namazı ise cemaatsız kılınır. Bu namazların mescidde kılınması da sunnettir. Ezan ve kamet okunmaz. Sadece guneş tutulması namazı icin es-SalÂtu cÂmiatun, namaz icin cem olunuz diye seslenilir. (A. Koksal, XI, 221)

9. Şukur Namazı

AllÂh TeÂlÂ'nın ihsÂn etmiş olduğu sayısız nimetlere şukretmek butun insanların yerine getirmesi gereken bir borctur. Şukur, verilen nimeti artırdığı gibi, şukursuzluk de onun zevÂline ve hatta sÂhibinin şiddetli bir azÂba mÂruz kalmasına sebeb olur. Peygamber Efendimiz -sallallÂhu aleyhi ve selem- sevindiğinde veya sevindirici bir haber aldığı zaman AllÂh'a şukretmek icin secdeye kapanır ve namaz kılardı. Nitekim İslam'ın azılı duşmanı Ebû Cehil'in başının kesildiği kendisine mujdelendiği zaman iki rek'at şukur namazı kılmıştı (İbn-i MÂce, İkÂmetu's-salÂt, 192)

Enes bin MÂlik -radıyallÂhu anh- de şoyle anlatmaktadır: "Nebiyy-i Ekrem -sallallÂhu aleyhi ve selem-, bir ihtiyacının gorulduğu hususunda mujdelenmişti, bunun uzerine hemen secdeye kapandı." (İbn-i MÂce, İkÂmetu's-salÂt, 192)

10. Tesbih Namazı

İbn-i AbbÂs ve Ebû RÂfî -radıyallÂhu anhum- anlatıyor: RasûlullÂh -sallallÂhu aleyhi ve selem- AbbÂs bin Abdulmuttalib'e dediler ki:

"Ey AbbÂs, ey amcacığım! Sana bir iyilik yapayım mı? Sana bağışta bulunayım mı? Sana ikram edeyim mi? Sana on hasleti nasıl yapacağını bildireyim mi? Eğer sen bunu yaparsan AllÂh senin butun gunahlarını; onceki-sonraki, eski-yeni, hatÂen yapılan, kasden yapılan, kucuk-buyuk, gizli-acık yani hepsini affeder. Bu on haslet şunlardır: dort rek'at namaz kılarsın. Her bir rek'atte FÂtiha sûresi ve bir sûre okursun. Birinci rek'atte kıraati tamamlayınca, ayakta olduğun hÂlde on beş kere 'subhÂnellÂhi ve'l-hamdu li'llÂhi ve l ilÂhe illallÂhu va'llÂhu ekber' dersin. Sonra rukû yapıp orada aynı tesbihi on kere soylersin, rukûdan başını kaldırır on kere daha soylersin. Daha sonra secde yapıp aynı tesbihi on kere soylersin. Secdeden başını kaldırınca da on kere tekrarlarsın. Tekrar secdeye varıp yine on kere aynı tesbihi soylersin. İkinci secdeden başını kaldırınca da on kere soylersin. Boylece bir rekatte bunları yetmiş beş def soylemiş olursun.

Aynı şeyleri dort rek'atte de yaparsın. Dilersen bu namazı her gun bir kere kıl. Her gun yapamazsan haftada bir kere, haftada yapamazsan ayda bir kere, o da olmazsa yılda bir kere yap. Yılda bir kere de kılamazsan hic olmazsa omrunde bir kere yap." (Ebû DÂvud, Tatavvu', 14; Tirmizî, Vitr, 19)

11. İstihÂre Namazı

Bir şeyin kendisi hakkında hayırlı olup olmadığına dair. Manevi bir işarete kavuşmak icin kılınan iki rekatlık bir namazdır. Birinci rekatta "Kafirun Suresini" İkinci rekatta "İhlÂs Suresini" okumak mustahaptır. Namazdan sonra İstihÂre Duası okunur (İstihare duası icin bakınız: Delilleriyle İslam İlmihali, Prof. Dr. Hamdi DONDUREN, s. 350), sonra da abdestli olarak kıbleye yonelip yatılır. Ruyada beyaz veya yeşil gorulmesi hayır ve iyiliğe; siyah veya kırmızı gorulmesi ise şerre işarettir.

12. Tevbe Namazı

AllÂh'a karşı bir gaflet eseri olarak veya nefse uyarak gunah işlendiğinde onun kefÂreti olarak buyuk bir nedÂmet icerisinde O'na teveccuh etmek gerekmektedir. CenÂb-ı Hak şoyle buyurmaktadır:

"Şeytan seni bir kotuluğe sevketme girişiminde bulunursa, hemen Allah'a sığın." (Fussilet (41), 36)

Kotuluk yapan bir kimsenin bunun yerine iyilik yapması, kotuluğu iyilikle defetmesi istenmektedir.

Bir sabah Peygamber Efendimiz sallallÂhu aleyhi ve sellem muezzini BilÂl'i cağırdı ve ona:

-"BilÂl! Hangi ameli yaparak benden once cennete girdin? Dun gece cennette, senin ayakkabılarının tıkırtısını onumde duydum" diye sordu. BilÂl -radıyallÂhu anh- de:

- YÂ RasûlallÂh! Ne zaman bir gunah işlesem arkasından hemen kalkıp iki rek'at namaz kılarım, abdestim bozulduğunda da vakit gecirmeden hemen abdest alırım. (Her abdest aldığımda da AllÂh'ın uzerimde iki rek'Ât namaz hakkı olduğunu duşunurum ve kılarım. ) dedi. Bunun uzerine Rasûl-i Ekrem -aleyhi's-salÂtu ve's-selÂm-:

- "İşre bunun sÂyesinde" buyurdular. (İbn Huzeyme, Sahîh, II, 213 (1209)

13. HÂcet Namazı

Her ihtiyÂcını AllÂh'a arzeden ve her fırsatta O'nu zikredip yucelten Rasûl-i Ekrem -sallallÂhu aleyhi ve selem- her hangi bir ihtiyacı olan kimselere iki rek'at namaz kılmalarını tavsiye etmiştir:

"Kimin AllÂh'a veya her hangi bir insana ihtiyÂcı hÂsıl olursa once abdest alsın, abdestini de guzelce alsın, iki rek'at namaz kılsın, sonra AllÂh TeÂl Hazretlerine senÂda bulunsun, RasûlullÂh -aleyhi's-salÂtu ve's-selÂm-'a salÂt okusun, daha sonra da şu duÂyı yapsın:

'Halîm ve kerim olan AllÂh'tan başka ilÂh yoktur. Arş-ı A'zam'ın rabbi noksan sıfatlardan munezzehtir. Âlemlerin Rabbi'ne hamd olsun. AllÂhım! Rahmetine vesile olacak amelleri, mağfiretini celbedecek esbÂbı taleb ediyor, her ceşit gunahtan koruman icin yalvarıyorum. Her ceşit iyilikten zenginlik, her ceşit gunahtan selÂmet diliyorum. Rabbim! Affetmediğin hicbir gunÂhımı, kaldırmadığın hicbir sıkıntımı bırakma! RızÂna uygun olan her turlu dileğimi yerine getir! Hangi amelden rÂzı isen onu ver, ey Rahîm olan, bana en ziyÂde rahmet gosteren Rabbim!' bundan sonra dunyevî veya uhrevî her ne dilerse taleb eder, cunku o dilek takdir edilir." (İbn-i MÂce, İkÂme, 189; Tirmizî, Vitr, 17)

AllÂh Rasûlu'nun hÂcet namazı tavsiyesine sıkıca sarılan ashÂbı, herhangi bir ihtiyacları olduğunda AllÂh'a iltic eder ve murÂdlarına nÂil olurlardı. Bir yaz gunu bahcıvanı Enes -radıyallÂhu anh-'e gelerek yağmur yağmadığından ve bahcenin kuruduğundan yakındı. Hz. Enes su getirterek abdest alıp namaza durdu. SelÂm verdikten sonra bahcıvanına:

- Gokyuzunde bir şey gorebiliyor musun? diye sordu. Bahcıvan:

- Goremiyorum, dedi. Enes -radıyallÂhu anh- tekrar iceri girip namaz kıldı. Ucuncu yahut dorduncu kez bahcıvanına:

- Gokyuzunde bir şey gorebiliyor musun? diye sorunca adam:

- Kuş kanadı gibi bir bulut goruyorum, dedi. Bunun uzerine Enes -radıyallÂhu anh- namazını ve duÂsını surdurdu. Az sonra adam yanına girdi ve:

- Gok bulutla kaplandı ve yağmur yağdı, dedi. Hz. Enes:

-Haydi Bişr bin Şegaf'ın gonderdiği ata bin de yağmurun nerelere kadar yağdığını araştır, dedi.

Bahcivan ata binip etrÂfı dolaştığında yağmurun Museyyerîn koşkleriyle GadbÂn sarayından oteye gecmediğini gordu ki Enes -radıyallÂhu anh-'ın bahcesi de bu sınırlar dÂhilindeydi. (İbn-i Sa'd, et-TabakÂtu'l-kubrÂ, VII, 21-22)

AshÂb-ı kirÂm'ın hÂcet namazı ile AllÂh'a yonelip yalvarmalarına bir başka misÂli de Enes bin MÂlik -radıyallÂhu anh- şoyle anlatır:

Rasulullah -sallallÂhu aleyhi ve selem-'in ashÂbından Ebû Mı'lÂk adında biri vardı. Bu zat başkaları ile ortaklık kurarak ticaret yapardı. Durust ve takv sÂhibi biri idi. Bir defasında yine yola cıkmıştı.

Karşısına cıkan silahlı bir hırsız:

- Neyin varsa cıkar seni oldureceğim, dedi. Ebu Mı'lÂk:

- Maksadın mal almaksa al, dedi. Hırsız:

-Ben sÂdece senin canını istiyorum, dedi. Ebu Mı'lÂk:

- Oyleyse bana musaade et de namaz kılayım dedi. Hırsız:

- İstediğin kadar namaz kıl, dedi. Ebu Mı'lÂk namaz kıldıktan sonra uc defa şoyle du etti:

- Ey gonullerin sevgilisi (YÂ Vedûd), ey yuce arşın sÂhibi, ey dilediğini yapan AllÂhım! Ulaşılmayan izzetin, kavuşulmayan saltanatın ve arşını kaplayan nûrun icin beni şu hırsızın şerrinden korumanı istiyorum! Ey imdÂda koşan AllÂhım! Yetiş imdÂdıma.

Ebu Mı'lÂk duasını bitirir bitirmez, elindeki kargıyı kulakları hizÂsında tutan bir suvÂrî peyd oldu! SuvÂri mızrağı hırsıza saplayıp onu oldurdu. Sonra da tÂcire dondu. Tacir:

- Kimsin sen? Kimsin sen? AllÂh seni vasıta kılarak bana yardım etti, diye sorunca suvari:

- Ben dorduncu kat sem ehlindenim. İlk duÂnı yapınca semÂnın kapılarının catırdadığını işittim. İkinci defa du edince gok ehlinin gurultusunu işittim. Ucuncu defa dua edince, zorda kalan biri dua ediyor, denildi. Bunu duyunca AllÂh'tan, onu oldurmeye beni memur etmesini istedim. AllÂh TeÂl da kabul etti ve geldim. Şunu bil ki, abdest alıp dort rek'at namaz kılan ve bu duayı yapan kimsenin, zorda olsun veya olmasın duası kabul edilir, dedi. (İbn-i Hacer, el-İsabe, IV, 182)

14. Zelzele Namazı

Hicretin beşinci yılında Medine'de zelzele olmuştu. Kalbi her an AllÂh ile berÂber olan Peygamber Efendimiz -sallallÂhu aleyhi ve sellem-:

"Rabbiniz sizi, hoşnut olacağı duruma dondurmek istiyor. Oyle olunca siz de onun hoşnutluğunu dileyiniz!" buyurdu.

İbn-i Abbas -radıyallÂhu anh-'ın zelzele dolayısıyla altı rukû ve dort secde ile namaz kıldırdığı, rivÂyet edilmektedir. (A. Koksal, XI, 222; İbn-i Ebî Şeybe, Musannef, II, 472)
__________________