İnsan Vav şeklinde doğar, bir ara doğrulunca kendini elif sanır.
İnsan iki buklum yaşar, oysa en doğru olduğu gun olmuştur.
Kulluğun manası “Vav”dadır, ELÎF uluhiyetin ve Ahadiyetin simgesidir.
RABBİ Vav gibi mutevazı olsun ister kulları.
Musa Vav olmuştur ama Firavunun gozu “ELÎF”de kalmıştır.
İbrahim ateşte “Vav”dır, Nemrut bizzat ateşe odun.
Yunus, Vav olup balığın karnında anca kurtarmıştır kendini.
İnsan iki buklum olunca rahat eder ana karnında.
Boylu boyunca uzansa da kim rahattır mezarında?
Vavın elifle munasebeti ne kadar iyiyse, kainatın dengeside o kadar duzgundur.
Kim kimi hatırlarsa evvel o ona koşar.
Kainatta tum cisimler boşlukta donerken insan belki o yuzden boşlukta kalmamış, RABBİ onu imanla doldurmuştur.



__________________