Sevecekse insan Mecnun gibi sevmeli.

Aşk denildi mi hemen aklıma bir iki isim gelir. Bunlardan ilki imkÂnsız aşkları ile Leyla ve Mecnundur.
Asıl adı Gays olan Mecnun’u bilmeyen var mıdır acaba. Onun ic yakan acıklı hikÂyesini okuduğum zaman gunlerce Allah'tan boyle bir sevgiyi anlamayı istedim.
Mecnun gibi sevmek, Leyla gibi sevilmeyi diledim.
HikÂyenin aslına bakıldığında beşere duyulan bir aşkın bu kadar kuvvetli bu kadar tutkulu olması şaşırtıcı gelir insana.. Bu aşkı boylesine tutkulu kılan imkÂnsız olmasıdır aslında.

İnsan, icinde taşıdığı ruh sebebi ile sevmek ve sevilmek icin yaratılmıştır. Ruh, Allah'ın icimize ufurduğu ondan gelen, ona aşık ona hayran bir nesne. Baktığı her şeyde onu gorur, gorduğu her şeyde onu arar, aradığı hep odur aslında. Aşkın kendisi odur.. O aşkın ta kendisidir.
İşte en acı aşklarda bile şukredilesi bir taraf vardır. İmkÂnsızlık ile imkÂna taşır kişiyi. Kulu sevmek Allah’ı sevmektir. Kulu sevmeyen, kulu yaratanı da sevemez. Yarattığı kul icin yanmayan ona yanmayı bilemez.
Aslında kÂinatta var olan her şey ondaki guzelliği sergiler. İnsanlar arasında yaşanan aşk, sevgi muhabbet yani tadılan her guzellik icimizde var olan Allah aşkının bir tezahurudur. Allah kulu ile girer sevenlerin kalplerine. Kavuşturmaz, uzaklaştırır, yakar da yakar ki anlasın sevmenin ne olduğunu diye. Aslında aşk Allah'ın yeryuzune, kulunun kalbine indirdiği en buyuk nimetidir. Sevgide mesafeler uzadıkca sevgi, ozlem coğalır. Coğalır da yakıp tutuşturur.. Duşunceler uzaklaşırsa sevgi azalır. İnsana duyulan sevgi Allah’ın sevgisi ile bir paralellik sergiler de kul bunu bir turlu anlayamaz..

Aynen Gays’ın Leyla’ya duyduğu aşk gibi. Nasıl bir aşktır bu Allah'ın sevgisini yaşamanın farklı bir yolu olmalı herhalde…..

O, sevgililerin en umitsiz olduğu bir anında giriverir devreye. Gel der. Bana gel. Aslında istediğin o değil benim. Bana gelmen icin kulu vasıta kıldım sana. Bana vasıtasız gelemezsin, bunu bilemezsin der. Ama anlamaz Âşık yanmadaki muhabbeti. Bilse ki sonduğunde ateş sadece kul kalır geriye. Suyu kestiğinde bitkiden nasıl kuruyup solar, sevgisiz gonullerde işte boyle susuz cicek misali boyun buker.
Zaten o yuce aşk yaşandığı zaman beşer silinir gider, geride yanlızca o kalır. Geriye bir de aşkın hazin, anlatılası hikÂyesi.

Dillerden dilere akıp giden o hazin ic yakan hikÂye...
Aşk, zaten imkÂnsız olmasaydı aşk olur muydu? Veya sevenler kavuşsaydı hikÂyesi yazılır mıydı?
İşte Mecnunun da bir hikÂyesi vardır. Onu dinlediğim zaman ne kadar duygulanır ne kadar huzunlenirim. Yine de Leyla olasım gelir.

Mecnun Âşık. Mecnun Leyla’sını ister. Onun yuzunu gormekten başka ne diler ki. Leyla onun ruyasıdır. Leyla onun dunyasıdır, Mevla’sıdır. Cunku Mevla’ya giden yol Leyla’dan gecer. Mevla nurunu Leyla’ya tutup onunla cağırır Mecnunu kendine.

Mecnun bir gun mahallede oturmuş Leyla’sının yolunu gozler. Arkadaşları ne yapsa ne etse onu bu sevdadan vazgeciremezler, teselli bile edemezler. İşte tam o sırada yolun kenarında bir kopek belirir. Kopek uyuz, gozleri capaklı, pis mi pis, sokakta garip garip yurumektedir. Mecnun onu gorunce koşarak yanına gider, kopeğe sarılır onu kucaklar ve gozlerinden delice opmeye başlar. Oper oper, oper, kopeği koklar. İcine sokası gelir.

Arkadaşları şaşkındır. Mecnunun bu davranışına hicbir anlam veremezler.. Ve sorarlar. Bu kadar pis uyuz bir kopeği nasıl boyle oper seversin Mecnun cevap verir. O benim Leyla’mın mahallesinin kopeğidir. Mutlaka o gozleri Leyla’mı gormuştur. Ben Leyla’mı goren gozleri optum, oyle guzeldiler ki o gozlerde onu gordum der.
Ne dersiniz sevgiliyi goren gozler opulur mu? Sevgi eğer bu kadar gercekse onu goren gozler opulur. Sevgi beklentisizdir. Sevgi saburdur, sevgi feragattır. Sahip olduğunuz ne varsa her şeyden vazgecip hakkı karşıya devretmektir.

Sende var olanı sevdiğine vermektir.

Sevmek, Allah'ın nurundan Âdemi gormek, Âdem’in zatında onu hissetmektir. Sevgide zulum olmaz. Zulum olsa zaten adı sevgi olmaz. Sevgi Allah’a inanmaktır. İnancımı guclendir Allah’ım.

Bana sevgiyi hissettir, sevgini uzerime yağdır Allah’ım..
Butun dunyanın ciceklerini benim icin actır
Binlerce kar taneleri yağdır gokyuzunden.
Hepsi sevgiyi anlatsın dunyaya.
Yaz kış bulbuller gelsin pencereme
Gozumu kapatınca gorun bana
Sessiz sesinle konuş benimle
Ve Mecnun gibi aşkı kalbime koy
Ve Leyla gibi sevilmeyi nasip kıl bana.

Guzin Osmancık
__________________