[img]http://img338.**************/img338/3456/dua1vf6.th.jpg[/img]

DUADA KALIPLASMIS TEKDUZE iFADELERDEN KACINMAK

Dua denilince akla, insanın Allah’ı zikretmesi, Allah’a kusurlarını itiraf etmesi, kendisinin ve muminlerin ihtiyaclarını duyurması gelir. Bunun icinse duada Allah’a karşı samimi bir uslubun yaşanması gerekmektedir. Duada tekduze ve kalıplaşmışifadelerin sık sık tekrarlanmasının tek nedeni, duanın samimi bir ibadetten cıkıp, bir tur alışkanlık ya da gelenek haline gelmişolmasıdır. Allah’ın azametini hisseden, O’nun azabından korkan ve rızasını kazanmayı isteyen insan, kalbinden gelen samimi ve durust ifadelerle O’na yonelir. Aynı şekilde kendisini Allah’a teslim etmiş, dost ve yardımcı olarak O’nu benimsemişolan insan, her turlu sıkıntısını ve derdini O’na acar. “…Ben, dayanılmaz kahrımı ve uzuntumu yalnızca Allah’a şikayet ediyorum...” (Yusuf Suresi, 86) diyen Hz. Yakub gibi, ruhundaki tum sıkıntılarını ve taleplerini O’na soyler, her turlu yardım ve hayrı O’ndan ister.

Dua eden kişi bu tur bir samimiyet icerisinde değilse ve duayı sadece yerine getirilmesi gereken bir formalite ya da icabet edilip edilmeyeceği belli olmayan bir tılsım olarak goruyorsa, doğal olarak kalıplaşmışifadeler kullanır. Ne demek olduğunu hic anlamadığı ya da uzerinde hic duşunmediği birtakım suslu cumleleri sıralayarak kendince bir dua edecektir. Bunun Kuran’da tarif edilen dua olmadığı ise cok acıktır.

Oysa dua, insanın Allah ile samimi bir bağlantısıdır. Her insanın icinde bulunduğu sorunlar, istekleri, arzuları, ruh hali birbirinden cok farklıdır. Dua sırasında onemli olan sozcukler değil kulun o anki ruh halidir.

Kuran’da ornek olarak gosterilen dualar, peygamberler ve muminlerin ruh halllerini yansıtan cok samimi ve icten Allah’a yonelmelerdir.

ALINTI
__________________