Hazret-i Mevlana'nın Enfes Değerlendirmesi

Gonul ustası Hazret-i MevlÂnÂ, insanı ilÂhî huzura ulaştıran tekbir, kıyam, rukû, secde, ve dua gibi namaz rukunlerine oldukca duşundurucu mÂnÂlar kazandırır. Namaza tekbirle girmek, “İlÂhî, biz senin huzurunda kurban olduk” demektir. (Tekbir getirerek kurban kesildiği gibi, tekbirle namaza başlamak da ‘Allah’ım, canımız sana feda olsun’ anlamındadır. Namazda kıyama durmak, Allah’ın huzurunda kıyametteki muhasebeyi hatırlatır, Kul, biraz sonra hakkıyla yerine getiremediği kulluğundan ve işlediği gunahlardan dolayı, utancından ayakta durmaya dermanı kalmaz, rukû’a eğilir. Başı rukû’da iken “Hakk’ın suallerine cevap ver!” diye İlÂhî ferman gelir. Kul, rukûdan başını mahcup olarak kaldırır. Ayakta duramaz, yuz ustu secdeye kapanır. Tekrar ona “Secdeden başını kaldır! Yapmış olduklarından haber ver!” diye ferman gelir. O, yine mahcup bir halde başını kaldırırsa da, tekrar yuz ustune kapanır.
Ağır yukun tesirinden dizleri ustune coker. Sağa verir; peygamberler ve melekler tarafına bakar, onlardan şefaat talep eder. Onlar derler: “Care ve yardım gunu gecti. Care, ancak dunyada olabilirdi. Orada salih amellerde bulunmadınız, o gunler gitti…
Sola verir; akraba ve yakınlarının tarafına bakar. Onlardan da bir fayda goremez…
Herkesten umidini kesince, dua icin iki elini kaldırır. “Ya Rabbi, herkesten umidimi kestim. Kuluna melce ancak Sensin. Senin rahmet ve mağfiretine sınır yoktur.
__________________