* Tevazu, cahilden veya cocuktan da olsa, hakkı işitince boyun bukup hemen kabul etmektir.
* Tevazu, karşılaştığı her Muslumanı kendinden aşağı bilmemektir.
* Baş olmayı seven, iflah olmaz. Kendinden daha kotu birinin bulunduğunu sanan kibirlidir.
* Her nimet sahibi haset edilir. Haset edilmeyen tek nimet, tevazudur.

* Ehl-i sunnet olan şerefli insan, ibadet edip yukseldikce tevazu gosterir. Bid’at ehli olan Âdi kimse ise, ibadet ettikce buyuklenir, herkese tepeden bakar.

* Tevazu gostermek de kibirdendir. Cunku kendinde bir varlık hisseden tevazu gostermeye calışır. Halbuki mutevazı kimse, kendinde bir varlık gormez ki tevazu gostersin. Alcak gonullu olan kurtulur, kibirli olan yanar.

* Tanıdık salih kimseleri ziyaret etmemek kibir, fakirleri ziyaret, tevazu alametidir.
Hastalarla birlikte oturmamak, doğru sozu kabul etmeyip, munakaşa etmek, kusurunu bildirenlere teşekkur etmemek, fakirin davetine gitmemek kibir alametidir. Kibirli olan, salih insan olamaz.

* Kibir her iyiliğe engeldir, tevazu, her iyiliğin anahtarıdır. Kibirli değilim diyen, kibirlidir.

* Buyuklenerek ben demek Allahu teÂl ve evliyadan feyiz ve bereketi keser. Kusuru başkasında arayan, sevimsizleşir, etrafında insan kalmaz, dost edinemez. Herkesi haklı, kendisini haksız bulmadıkca, kendi kusur ve noksanlarını bırakıp, başkasının kusuru ile meşgul oldukca, manevi bakımdan zerre kadar ilerlemek mumkun değildir.

* Nefsini aradan ceken, herkesle iyi gecinir, huzurlu olur. Nefsini aradan cek, kimseyi tenkit etme, kendini beğenme, kendinden iğren. Kendinden tiksinmeyen kurtulamaz.

* Toprak ol toprak, gul bitsin sende,
Ancak topraktır kavuşan gule.

* Tevazu guzeldir, zenginde tevazu daha guzeldir. Kibir cirkindir, fakirde kibir daha cirkindir.

* Butun insanlar, beni olduğumdan daha aşağılamak, hakaret etmek isteseler, bunu yapamazlar. Cunku, herkesin hakaret derecelerinden daha aşağı olduğumu bilirim. (Ebu Suleyman Darani)

* “Mahsul, ovadaki sulu ve yumuşak toprakta yetişir, dağda, sert toprakta yetişmez. Hikmet de, mutevazı olanın kalbinde gelişir, kibirlinin gonlunde gelişmez. Bir kimse, başını yukseğe kaldırırsa, tavana değer ve yaralanır, eğerse tavan ona golgelik eder ve kendini korur. En buyuğunuz, en kucuktur. En kucuğunuz de, en buyuktur” buyurdu. Yani, kendini buyuk goren kucuktur. Kendini kucuk goren buyuktur. (Hz. İsa)

* Kibirden kurtulmak, tevazu ehli olmak icin, yaşlı birini gorunce, “Bu benden daha cok ibadet etmiştir” demeli. Genc birini gorunce, “Bu benden genc, benden daha az gunah işlemiştir” demeli. Bid’at sahibi veya bir kÂfir gurunce, “Bu, hidayete kavuşabilir, ben de Allah saklasın sapıtabilirim. Şu andaki durum değil, netice onemlidir. İman ile oleceğimi bilmediğime gore, nasıl kibrederim?” demeli.

Bid’at ehline kızmak gerektiği halde, kibirlenmek caiz olmaz. Kızmak başka, kibirlenmek başkadır. Bir misal: Bir hukumdar, gozbebeği olan biricik cocuğunu terbiye etmesi icin kolesine verip, (Kusur edince doversin) dese, kole, hukumdarın yanında cocuğun kıymetini bildiği icin, hatasından dolayı cocuğa kızarsa da kendini cocuktan ustun goremez, ona karşı kibirlenemez.

Kotulere de bu gozle bakmalı. (Onlar hidayete kavuşur da ben imanımı kurtaramazsam halim nice olur) diyerek korkmalı ve kimseye karşı kibirlenmemeli.
__________________