Olum aniden gelir. Hazırlıksızdır. Vedalaşamaz, vasiyetini soyleyemez. Belki olgun yaşta da değildir. Ama bu iş, boyle işte. Geleceğinde mazeret dinlemez. Nicin sorusunun cevabını vermez. Aslında olen caresiz olduğu gibi, olum de caresizdir. Git denir o da gelir. Olumun dili yoktur. Konuşmaz. Olumun dili olenlerin halidir. Olenler susarak, uzanarak, sessizleşerek olumu anlatırlar. Bazılarının olumden haberi vardır. Sezerler, sezinlerler, hissederler. İclerine doğar. Ya bir sezgi ile ya bir ruya ile ya da başka bir şeyle anlarlar. Bazen anlatamazlar. Bazen anlatsalar da, dilleri ipuclarını verse de aslında kendileri bunun farkında değillerdir. Olecek adam oleceğini anlatır ama farkında değildir. Bazıları bunu hissettikleri icin tevbe şansını yakalarlar. Tevbe ile temizlenme surecine girerler. Bazılarına olum bir hediye gibi gelir. Aniden, cektirmeden, incitmeden, surundurmeden. Bazen olum oncesindeki hastalık sureci, felclilik hali, ağrı, sızı, bilincsizlik gunleri onun icin bir kefarettir. Temizlenme vesilesidir. Belki Allah (c.c.) o tur insanları huzuruna bunca gunahıyla almak istemez, olum oncesindeki bu surecte onları temizler, cektikleri bu sıkıntılar onların gunahsız veya daha az gunahla gitmelerine vesile olur.

Olum oncesinde temiz insanların yuzu daha da berraklaşır. Sessizleşirler,kabuklarına cekilirler. Genele yansıyan bir teslimiyet vardır. Farkında değillerdir. Ama, dunyevi şeylerden bir anda sıyrılırlar. Dunyanın icindedirler belki ama, ilgilerini azaltmışlardır. Bu elbette ki iyi bir gostergedir

Bazı insanların olurken akılları başlarındadır. Etrafında olup biteni gorurler. Anlarlar. Son ana kadar iradelerini yitirmezler. Kuran okurlar, dua okurlar. Hatta Kuran okunmuyorsa cevresinde ikaz ederler, okuyun diye. Nereye gittiklerinin farkındadırlar.




__________________