Mu'minin, buyuk dahî olsa, gunÂh işlemekle îmÂnı gitmez. KÂfir olmaz. İşitdiğime gore, İmÂm-ı a'zam, BağdÂdın buyuk Âlimleri ile, bir yerde oturmuşlardı. Biri gelip dedi ki:

-Bir mu'min, babasını haksız olarak oldurse, (ve sonra şerÂb icerek) serhoş olsa ve zin etse, îmÂnı gider mi?

İşiten Âlimlerin hepsi, o mu'mine kızdı:

-Bunu sormağa luzûm yok! ÎmÂnı elbet gider. KÂfir olur, dediler.

İmÂm-ı a'zam "aleyhirrahme" buyurdu ki:

-O kimse yine mu'mindir. GunÂh işlemekle, îmÂnı gitmez.

Âlimler, bu cevÂbı beğenmeyip, İmÂm-ı a'zama dil uzatdılar. Sonra, İmÂm sozunu isbÂt edince, hepsi kabûl etdi. GunÂhı cok olan bir mu'min, son nefesi buğazına gelmeden evvel, tevbe ederse, kurtulması cok umulur. Cunki, Allahu teÂlÂ, tevbeyi kabûl edeceğini va'd buyurmuşdur. Eğer tevbe etmek şerefine kavuşamadı ise, onun işi, Allahu teÂlÂnın irÂdesine kalmışdır. İsterse gunÂhlarının hepsini afv ederek Cennete sokar. İsterse Cehennem ateşi ile vey sıkıntılar ile gunÂhları kadar, azÂb yapar. Fekat sonunda kurtularak, yine Cennete girer. Cunki, Âhıretde merhamete kavuşamıyan, yalnız kÂfirlerdir. Zerre kadar îmÂnı olan, rahmete kavuşacakdır. Eğer gunÂhlarından dolayı onceleri rahmete kavuşamazsa, sonunda Allahu teÂlÂnın lutfu, inÂyeti ile kavuşacakdır.

YÂ Rabbî! Sen bizlere hidÂyet verdikden sonra, doğru yolu gosterdikden sonra, kalbimizin, murtedler tarafına kaymasından, bizleri koru! Bizlere merhamet et! Şu hÂlimize acı! Bizleri bu kufr ve irtidÂt karanlığından ancak sen koruyabilirsin! (MektûbÂt-ı RabbÂnî c.2 m.67)


--
"Kim olduğun değil, kiminle olduğun onemlidir..."

"İnsan seveceği kimseyi iyi secmeli, ona gore sevmeli..."

__________________