“Merhamet edene Rahman olan Allah da merhamet eder. Siz yerdeki butun mahlûkata merhamet edin ki goktekiler de size merhamet etsin.” Ebû DÂvûd, Edeb, 58.

﷽

وَمَٓا اَدْرٰيكَ مَا الْعَقَبَةُۜ ، فَكُّ رَقَبَةٍۙ ، اَوْ اِطْعَامٌ ف۪ي يَوْمٍ ذ۪ي مَسْغَبَةٍۙ ، يَت۪يماً ذَا مَقْرَبَةٍۙ ، اَوْ مِسْك۪يناً ذَا مَتْرَبَةٍۜ ، ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِۜ .



وَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:

اَلرَّاحِمُونَ يَرْحَمُهُمُ الرَّحْمَنُ، اِرْحَمُوا مَنْ فِى الأرْضِ يَرْحَمْكُمْ مَنْ فِى السَّمَاءِ.



Muhterem Muslumanlar!

Sevgili Peygamberimizin kızı Hz. Zeynep’in cocuğu ağır bir hastalığa yakalanmıştı. Hz. Zeynep, Resûl-i Ekrem’e ‘Oğlum olmek uzere, bize kadar gelir misin?’ diye haber gonderdi. Resûlullah bir grup sahabiyle birlikte kızının evine gitti. Kucağına aldığı torununun can cekişmekte olduğunu goren rahmet Peygamberinin gozlerinden yaş akmaya başladı. Orada bulunan sahÂbilerden biri, ‘Ey Allah’ın Resûlu! Bu gozyaşı nedir?’ diye sordu. Bunun uzerine Resûl-i Ekrem’in mubarek dudaklarından şu sozler dokuluverdi: “Bu gozyaşı, Allah’ın dilediği kullarının kalplerine yerleştirdiği bir rahmettir. Allah kullarından sadece merhametli olanlara rahmet eder.”[1]

Kıymetli Muminler!

Merhamet, kalp inceliği ve gonul yumuşaklığıdır. Yaratılan her canlıya karşı duyarlı olmaktır. EvlÂt sevgisi, ana babaya saygı, yaşlılara, yoksullara, hastalara, yetimlere, kimsesizlere yardım etme, hatta bitki ve hayvanlara karşı şefkatli olma gibi erdemlerin hepsi merhamet duygusunun bir tezahurudur. Allah TeÂlÂ’nın Rahman isminin tecellisi olan merhamet, varlığın ilahi mayasıdır. Maddi ve manevi hastalıkların en etkili ilacı, yurekleri işgal eden turlu sıkıntıların caresi merhamette saklıdır.

Değerli Muslumanlar!

Sevgili Peygamberimiz (s.a.s), cahiliye toplumunu merhametle tanıştıran, merhameti hayatın her alanında yaşanılır kılan en muhteşem ornektir. O, muminlere karşı cok şefkatli ve merhametlidir.[2] Allah’ın rahmetiyle etrafındakilere daima yumuşak davranmıştır.[3] Guzel sozlerle onların gonlunu almıştır. Kimseyi incitmemiştir. Cezalandırırken bile insafı ve adaleti elden bırakmayarak asla zulmetmemiştir. Muminlerin de birbirlerine sevgi, şefkat ve merhametle muamele etmelerini tavsiye etmiştir.

Kıymetli Muminler!

Bugun insanlık, şefkat ve merhamete, vicdan ve hakkaniyete her zamankinden daha fazla muhtactır. Dunyanın bambaşka koşelerinde sayısız masum insan merhametsizliğin kıskacında kıvranmakta, zulum ve şiddete maruz kalmaktadır. Bu vicdansızlık ve insafsızlıktan sadece insanlar değil, diğer butun canlılar ve geleceğimiz de zarar gormektedir. HÂlbuki Allah Resûlu (s.a.s), butun varlıklara merhametle davranmayı emretmiş ve şoyle buyurmuştur: “Merhamet edene Rahman olan Allah da merhamet eder. Siz yerdeki butun mahlûkata merhamet edin ki goktekiler de size merhamet etsin.”[4]

Muhterem Muslumanlar!

Merhamet, anne babamızı yalnızlığa terk etmemek, onlara şefkat kanatlarımızı germektir. Eşimize karşı anlayışlı ve guler yuzlu olmak, gonul alıcı bir cift soz soylemektir. Cocuklarımıza karşı affedici, hoşgorulu ve adil davranmaktır.

Merhamet, bir yetimin, bir oksuzun başını şefkatle okşamaktır. Yolda kalmışa, dara duşene yardımcı olmaktır. Ac ve acıkta olan bir yoksulla lokmamızı paylaşmaktır.

Merhamet, kÂinattaki dengeyi bozmamaktır. Kıyametin kopacağı bilinse dahi bir fidanı toprakla buluşturmaktır. Şu kış gununde ac ve susuz kalan hayvanlara bir kap yiyecek, bir tas su vermektir. Nihayetinde merhamet, butun canlılar icin dunyayı guvenilir bir yer kılmaktır.

Aziz Muminler!

Allah’ın yarattığı her bir varlığı, O’nun bir emaneti, kÂinat ailesinin kıymetli bir ferdi olarak gorelim. Merhametsizliği şefkat ve rahmete cevirelim. Asrın vicdanına merhameti yeniden aşılayalım.

Hutbemi başta okuduğum ayet-i kerimelerin mealiyle bitiriyorum: “O sarp yol nedir, bilir misin? Kole azÂt etmektir. Veya bir kıtlık gununde yakını olan bir yetimi yahut ac ve acıkta kalan bir yoksulu doyurmaktır. Sonra iman edip birbirlerine sabrı tavsiye edenlerden ve merhameti oğutleyenlerden olmaktır.”[5]

kaynak: diyanet
__________________