Ahmed NûbÂnî hazretleri, Kudus’te yetişen buyuk velîlerdendir. EvliyÂnın şÃ‚hı Seyyid AbdulkÂdir-i GeylÂnî hazretlerinin neslindendir. Guzel hÂlleri ve kerÂmetleriyle tanındı. Osmanlı devletinin son devrinde, 1904 (H.1322) senesi Kudus yakınındaki Mezra koyunde vefÂt etti... Yûsuf NebhÂnî anlatır: “Kendisine sorulan hastalıklar icin ilÂc tavsiye eder, Allahu teÂlÂnın izniyle bu ilaclar o hastalığa iyi gelir, hasta şif bulurdu. Aynı ilÂcı başkası tavsiye etse, şifÂsı gorulmezdi.”
Bir gun birisi huzûruna gelip gecim darlığından şikÂyet etti ve vazîfe talebinde bulundu. Ona; “Yakında şu kadar maaşla sana bir vazîfe cıkar” buyurdu. “Efendim Âile efrÂdım kalabalık bu soylediğiniz maaş da bize kÂfi gelmez” dedi. Bunun uzerine; “Boşuna yorulma senin nasîbin bundan ileri gitmez” buyurdu. Uc gun gecmedi, şehrin vÂlisi bu muhtac kişiye haber gonderip Ahmed NûbÂnî hazretlerinin soylediği kadar bir maaşla memur tÂyin ettiğini bildirdi...
Ahmed NûbÂnî hazretleri, vefatına yakın gunlerde, kendisinden nasihat isteyenlere buyurdu ki:
“İyi arkadaş, insanı derekelerden (aşağılıklardan) derecelere (yuksekliklere) ulaştırır. Kotu arkadaş ise, bunun tersini yapar.

“HERKESLE ARKADAŞ OLMA!”

Herkes ile arkadaş olma! Konuştuğun kimselerin akıl ve anlayışlarına uygun konuş. Tekebbur etme, kibirlenme! Sırrını kimseye soyleme! Herkesin sozune aldanma! İnsanların sozlerine değil, işlerine bak! Kendi kendisine faydası olmayan kimseden cok sakınmalıdır. Nerede kaldı ki, onun başkasına faydası olsun. Kotu bir kimse ile arkadaş olan iyi bir kimse, eğer onu kendisine cevirip iyi yapabilirse ne ÂlÂ, eğer bunu yapamaz, kendisi de ona benzer ve onun gibi olursa, o zaman cok fenÂdır.
Kelime-i şehÂdeti soyleyen bir kimseye, tohmet (suclama) ve taassub (husûmet) ile, mumin değildir, demek icin kimseye musÂade verilmemiştir. Nitekim Nis sûresinin 94. Âyet-i kerîmesinde meÂlen; “... Size İslÂm selÂmı veren kimseye, duny hayÂtının gecici nîmet ve menfaatine goz dikerek sen mumin değilsin demeyin...” buyruldu. Oyle ki, Kelime-i şehÂdet soyleyenlerin hepsini mumin kabûl etmelidir. Buyuk gunahları varsa, bu sebeple kendilerine kufur ve nifak damgasını vurmamalıdır. Kendi îmÂnında ve onların îmÂnında şuphe etmemelidir...”


Alıntı

__________________