Uzun bir hikaye. Paragraflar şeklinde bolup duzenleyerek biraz daha okunur hale getirmeye calışacağım. Ve gercekten gunumuzu anlatıyor...



Vaktiyle Bursa’ da bir Musluman, bugunku adı Arap Şukru olan muhitte ceşme yaptırmış ve başına bir kitabe eklemiş:

“Her kula helÂl, Musluman’a haram!”

Bursa başkent, tabii Osmanlı karışmış, bu nasıl fitnedir diye…

*Gitmişler kadıya şikÂyete, adam yakalanıp yaka-paca huzura getirilmiş. “Bu nasıl fitnedir, dini İslÂm, ahalisi Musluman olan koca devlette sen kalk, hayrattır, sebildir diye ceşme yap, ama suyunu Musluman’a yasakla! Olacak iş midir, nedir sebebi, aklını mı yitirdin?” diye cıkışmışlar adama.

Adam: - “Musaade buyurun, sebebi vardır, lÂkin ispat ister, delil şarttır…” dedikce kadı kızmış: - “Ne delili, ne ispatı? Sen fitne cıkardın, Musluman ahalinin huzurunu kacırdın, katlin vaciptir!” demiş.

Demiş ama bir yandan da merak edermiş: - “Nedir gerekcen?” diye sormuş. Adam: - “Bir tek Sultan’a derim…” diye cevap verince, ortalık yine karışmış. Soz Sultan’a gitmiş, adam yaka paca saraya goturulmuş. Padişah da sinirlenmiş ama diğer yandan o da meraklanırmış: - “De bakalım ne diyeceksen. Bu nasıl iştir ki, hem ceşmeyi yaparsın, hem de her kula helÂl, Musluman’a haram yazarsın?”

Adam, başı onunde konuşur: - “Delilim vardır, lÂkin ispat ister.” - “Ya dediğin gibi sağlam değilse delilin?” - “O zaman boynum, hukme kıldan incedir Sultanım…” - “Eeee!” -

“Sultanım, herhangi bir havradan (sinagog) rasgele bir hahamı izahsız yaka-paca tutuklayın, bir hafta tutun. Bakın neler olacak…”

Dediği yapılmış adamın. Butun azınlıklar bir olmuş, başlarında Museviler, “Ne oluyor, bu ne zulum? Bizim din adamımıza biz kefiliz, ne gerekirse soyleyin yapalım, o masumdur, gerekirse kefalet odeyelim…” Cevre ulkelerden bile elciler gelmiş, elciler mektup ustune mektup getirmiş. Bir hafta dolunca, adam: - “Sultanım, artık bırakmak zamanıdır” demiş.

Haham bırakılmış, azınlıklar mutlu, bu sefer Sultan’a teşekkurler, hediyeler. -

“Aynı işi herhangi bir kiliseden herhangi bir papaz icin yaptırınız Sultanım” demiş.

Aynı şekilde bir papaz derdest edilip yaka-paca alınmış Pazar ayininden ve aynı tepkiler artarak devam etmiş.

Haftası dolunca da serbest bırakılmış. Mutluluk ve sevinc gosterileri daha bir fazlalaşmış, teşekkurler, şukranlar…

Din adamlarına kavuşmanın mutluluğuyla daha bir sarılmışlar birbirlerine… Sultan: - “Bitti mi?” demiş adama. -

“Sultanım son bir iş kaldı, sonra hukum zamanıdır izninizle” demiş. - “Şimdi nedir isteğin?” -

“Efendim, payitahtımız Bursa’nın en sevilen, Âlimini alınız minberinden…” Adamın dediğini yapmışlar, Ulucami imamını Cuma hutbesinin ortasında almışlar, yaka-paca goturmuşler.

Bir Allah’ın kulu cıkıp da, “ne oluyor, siz ne yapıyorsunuz? Hic olmazsa vaazı bitene kadar bekleseydiniz”, gibi tek bir kelÂm etmemiş, imamın peşinden giden, arayan-soran olmamış…

Gecmiş bir hafta, “Nerde imam” diye gelen-giden yok! Halk hÂlinden memnun, başlamış bir dedikodu, o gecen hafta tutuklanan koca Âlim icin: - “Biz de onu adam bilmiş, hoca bellemiştik…” - “Kim bilir ne suc etti de tevkif edildi!” - “Vah vah! Acırım arkasında kıldığım namazlara…” - “Sorma, sorma…”

Padişah, kadı ve adam izliyorlarmış olup-bitenleri. Sonunda Padişah ceşmeyi yaptırana sormuş: - “Eee, ne olacak şimdi?

Adam: - “Bırakma zamanıdır. Bir de ozur dileyip helÂllik almak lÂzımdır hocadan.” “Haklısın” demiş padişah, denilenin yapılması icin emir buyurmuş ve adama donmuş.

Adam başı onunde konuşmuş: - “Ey buyuk Sultanım, siz irade buyurunuz lutfen, boyle Muslumanlara su helÂl edilir mi?” Sultan acı acı tebessum etmiş: - “Hava bile haram, hava bile!” demiş.
__________________