Ahmed Zeyla’î hazretleri, Peygamber sallallahu aleyhi ve selem efendimizin amcası Ebû TÂlib’in oğlu Ukayl’ın soyundandır. Doğum tÂrihi bilinmemektedir. 1307 (H.707) senesi Kızıldeniz sÂhilindeki Luhayye kasabasında vefÂt etti... Ahmed Zeyla’î hazretleri, on yedi yaşında kendi koyunden ayrılıp Luhayye kasabasına yerleşti. Oradaki sÂlih zÂtlardan ilim ve edeb oğrendi. Uzun zaman bir şey yemez icmez, ibÂdetle meşgul olurdu. Allahu teÂl kalp gozunu actı ve mÂnevî derecelere yukseldi. EvliyÂlık makÂmı verildi. KerÂmetleri goruldu. İnsanlar dort bir yandan sohbetine koştular.
Yemen’de Huleb VÂdisi insanları Ahmed Zeyla’î hazretlerinin sohbetine sık sık devÂm ettiklerinden, bunları cok sever ve ziyÂretlerine giderdi. Bu ziyÂretlerden dolayı samîmiyetleri ve birbirlerine sevgileri cok artmıştı. Ahmed Zeyla’î hazretleri, bir keresinde onları ziyÂrete geldi. O sırada Huleb VÂdisi halkı, kuraklıktan cok sınkıntıya duşmuşlerdi. Yağmur yağması icin du etmesini istediler ve cok yalvardılar. Talebelerinden birisine; “VÂdinin başına git ve Fakîh Ahmed sana, Allahu teÂlÂnın izniyle hemen ak diyor, diye soyle!” dedi. Talebe de aynısını yaptı. O saatten îtibaren Allahu teÂlÂnın bir ihsÂnı olarak vÂdiden sular akmaya başladı...
Bir keresinde Luhayye kasabasından Mahmûl’e geldi. Halk etrafına toplanıp kendisine kuraklıktan şikayet ettiler. O esnÂda yanına bir hayvan geldi ve yalvarırcasına birtakım sesler cıkarmaya başladı. Ahmed Zeyla’î hazretleri bu durum karşısında derhÂl Mahmûl mescidine girdi. Allahu teÂlÂya du edip; “Ey MikÂil aleyhisselÂm!” diye seslendi. O esnÂda sıcağın harÂretine rağmen her taraftan gokyuzunde bulutlar toplanıp bardaktan boşalır gibi yağmur yağmaya başladı. Kuraklık gecti...

HEM AĞLADI HEM GULDU!..
Ahmed Zeyla’î hazretleri, oğlu Îs doğduğu zaman, once ağladı, sonra da gulmeye başladı. Bu durumundan kendisine sorulunca buyurdu ki: “Onun boğularak oleceği bana bildirildi. Bunun icin ağladım. Sonra, onun bir oğlu olacağı ve başlangıcının benim sonum gibi olacağı bildirildi. Buna da guldum.” Soylediği gibi de oldu. Oğlu Îs suda boğuldu. Onun oğlu Muhammed bin Îs ise Âlim ve velî oldu. Şohreti her yere yayıldı.
Ahmed Zeyla’î hazretlerinin torunları da ilÂhî aşka tutulmuş kimselerdi. Torunlarından oğlunun oğlu Ahmed bin İbrÂhim icin dedi ki: “Benim bu oğlum, yuksek bir vecd, aşk-ı ilÂhî hÂline sÂhip bir kimse olacak ve o vecdin icinde iken vefÂt edecektir.” Bahsettiği bu torunu, boyle olup, vecd hÂlinin en yuksek derecesine ulaştı. İlÂhî aşk, kendisini o kadar cok kaplardı ki, bÂzan duşup bayılırdı. Bir keresinde, ilÂhî aşkı terennum eden bir kasîdenin ilk beytini duyar duymaz vecde gelip bayıldı. Baktılar ki, vefÂt etmişti...

Alıntı


__________________