Ebu’l-Hasan Bekrî hazretleri Mısır’da yetişen velîlerden ve ŞÃ‚fiî mezhebi fıkıh Âlimlerindendir. Doğum tÂrihi ve yeri belli değildir. 1545 (H.952) senesinde KÂhire’de vefÂt etti. İmÂm-ı ŞÃ‚fiî hazretlerinin kabri civÂrına defnedildi.
Ebu’l-Hasan Bekrî hazretleri sohbetlerinde buyurdu ki: “Ey Âdemoğlu! Allahu teÂlÂnın rahmetinden oyle umitli ol ki, bu umidin seni, Allahu teÂlÂnın mekrinden emin kılmasın. Eğer bundan emin olursan, gunÂhları işler, Allahu teÂlÂnın gazÂbına uğrarsın. Yine Allahu teÂlÂdan oyle kork ki, bu korku O’nun rahmetinden umidini kestirmesin. Ne kadar gunahkÂr olursan ol, yine de Allahu teÂlÂnın rahmet ve merhametinden umidli ol. Tovbe ederek Allah’a don.”
“Kişi, Musluman kardeşlerine tevazû etmesiyle, onların hurmet ve saygısını kazanır.”
“Allahu teÂlÂ, mumin kulunun işinde sonunun hayır olmasını murÂd ettiği zaman, ona biraz acı ve sıkıntı tattırır.”
“Kim gulerek gunÂh işlerse, ağlayarak Cehennem’e girer.”
“Bir kimsenin, sanki o işe memurmuş gibi, durmadan halkın ayıbını sağa sola aktardığını gorurseniz, bu hÂliyle azap tuzağına tutulduğunu biliniz.”
“İsÂbet edip, doğru konuştuğunda sana bir ecir ve sevap getirmeyen, hat ettiğinde de seni gunÂha goturen bir sozu soylemekten sakın. Bu soz, Musluman kardeşine kotu zanda bulunmandır.”
“Bir kimsenin tamÂhı, duny lezzetlerini haram yollardan araması ve gazÂbı ofkesi iyice azalmadıkca muttakî, Allahu teÂlÂdan korkan olamaz.”
“Bir kimsenin cimrilik huyu ile ofke duygusu korelmedikce, muttakî sınıfına gecemez.”

“BİZ SANA MUHTÂCIZ...”
Ebu’l-Hasan Bekrî hazretleri vefatından once şoyle dua etti:
“Allah’ım! Bize rahmet hazînelerinden birini ac. Rahmetinden sonra bize duny ve Âhirette hic azÂb etme. Allah’ım! O geniş ihsÂnından bize helÂl ve temiz rızık ihsÂn et. Rızık verdikten sonra bizi, senden başkasına muhtac eyleme, Allah’ım! Merhametine ve ihsÂn ettiğin helÂl rızka, ihsÂnına karşı şukrumuzu artır. Biz sana muhtÂcız. Senin yardımın ve ihsÂnın ile ancak başkasına muhtÂc olmaktan kurtuluruz.”

Alıntı


__________________