Risale-i Nur’dan Parlak Fıkralar ve Bir Kısım Guzel Mektuplar
Aziz, sıddık kardeşlerim; LÂtif ve mÂnidar ve beşaretli iki hÂdiseyi beyan ediyorum.

Birincisi: MeyusÂne bir hatıradan mujdeli bir ihtar: Bugunlerde hatırıma geldi ki, hayat-ı ictimaiyeye giren hangi şeye temas etse, ekseriyetle gunahlara mÂruz kalıyor. Her cihette gunahlar serbestce insanı sarıyorlar. “Bu kadar gunahlara karşı insanların hususî ibadeti ve takvÂsı nasıl mukabele edebilir?” diye meyusÂne duşundum.

Hayat-ı ictimaiyedeki Risaletu’n-Nur talebelerinin vaziyetlerini tahattur ettim. Risale-i Nur şakirtleri hakkında necatlarına ve ehl-i saadet olduklarına dair kuvvetli işaret-i Kur’Âniyeyi ve beşaret-i Aleviye ve Gavsiyeyi duşundum. Kalben dedim ki: “Herbiri bin yerden gelen gunahlara karşı bir dille nasıl mukabele eder, galebe eder, necat bulur?” diye mutehayyir kaldım. Bu tahayyurume mukabil ihtar edildi ki:

Risaletu’n-Nur’un hakikî ve sadık şakirtlerinin mÂbeynlerindeki dustur-u esasiye olan iştirak-i a’mÂl-i uhreviye kanunuyla ve samimî ve sÂdık tesanud sırrıyla herbir hÂlis, hakikî şakirt, bir dille değil, belki kardeşleri adedince dillerle ibadet edip istiğfar eder. Bin taraftan hucum eden gunahlara karşı bin dille mukabele eder. İhlÂs ve sadÂkat ve sunnet-i seniyyeye mutÂbaat ve hizmet derecesine gore o kullî ubûdiyete sahip olur. Bu buyuk kazancı elden kacırmamak gerektir. Bazı melÂikenin kırk bin dille zikrettikleri gibi, hÂlis, hakikî, muttakî bir şakirt dahi kırk bin kardeşinin dilleriyle ibadet eder, necata mustehak olur inşaallah.
__________________