Hapishanede “bir muhavere-i lÂtîfe” munasebetiyle (1)

Buyuk bir Âyetin kucuk bir nuktesi

Ucuncu Nukte

[Sadakatte namdar, saffet-i kalpte mumtaz Suleyman Ruşdu ile bir muhavere-i lÂtîfe munasebetiyle]

Buyuk bir Âyetin kucuk bir nuktesidir.

Şoyle ki:

Guz mevsiminde, sineklerin terhisat zamanına yakın bir vakitte, hodgÂm insanlar, cuz’î tacizleri icin sinekleri itlÂf etmek uzere hapishanedeki odamızda bir ilÂc istimal ettiler. Benim fazla rikkatime dokunmuştu. Odamda camaşır ipi vardı. BilÂhare, o insanların inadına, sinekler daha ziyade coğaldılar. Akşam vaktinde, o kucucuk kuşlar, o ip ustunde gayet muntazam diziliyorlardı. Camaşırları sermek icin Ruşdu’ye dedim: “Bu kucucuk kuşlara ilişme; başka yere ser.” O da, kemal-i ciddiyetle, dedi ki: “Bu ip bize lÂzımdır; sinekler başka yerde kendilerine yer bulsun.”

Her ne ise, bu latîfe munasebetiyle, seher vaktinde, sinek ve karınca gibi kesretli kucuk hayvanlardan bahis acıldı. Ona dedim ki:

Boyle nushaları coğalan nevilerin ehemmiyetli vazifeleri ve kıymetleri vardır. Evet, bir kitap, kıymeti nisbetinde nushaları teksir edilir. Demek, sinek cinsi de ehemmiyetli vazifesi ve buyuk kıymeti var ki, FÂtır-ı Hakîm, o kucucuk kaderî mektupları ve kudret kelimelerinin nushalarını cok teksir etmiş.

Lem’alar, Yirmi Sekizinci Lem’a, s. 420
__________________