YİRMİ UCUNCU DEVA

Ey kimsesiz, garip, bîcare hasta! Hastalığınla beraber kimsesizlik ve gurbet, sana karşı en katı kalpleri rikkate getirirse ve nazar-ı şefkati celb ederse, acaba Kur’Ân’ın butun sûrelerinin başlarında kendini “Rahmanu’r-Rahîm” sıfatıyla bize takdim eden ve bir lem’a-i şefkatiyle umum yavrulara karşı umum valideleri, o harika şefkatiyle terbiye ettiren ve her baharda bir cilve-i rahmetiyle zemin yuzunu nimetlerle dolduran ve ebedî bir hayattaki Cennet, butun mehasiniyle bir cilve-i rahmeti olan senin HÂlık-ı Rahîm’ine imanla intisabın ve O’nu tanıyıp hastalığın lisan-ı acziyle niyazın, elbette senin bu gurbetteki kimsesizlik hastalığın, her şeye bedel O’nun nazar-ı rahmetini sana celb eder.

Madem O var, sana bakar; sana her şey var. Asıl gurbette, kimsesizlikte kalan odur ki, iman ve teslimiyetle O’na intisab etmesin veya intisabına ehemmiyet vermesin.

Lem’alar, s. 343

LÛ*GAT*CE:

intisab: Bağlanma.

lem’a-i şefkat: Şefkat parıltısı.

mehasin: Guzellikler.

rikkat: Acıma, şefkat.
__________________