SÂni-i ZulcelÂl, yeryuzunu bir sofra-i nimet yapmış ki, her bahar mevsiminde uc yuz bin envÂ-ı masnuatıyla tezyin ediyor.
Evet, butun yeryuzunu bir sofra-i nimet eden ve bahar mevsimini bir cicek destesi yapan ve o sofranın yanına koyan ve ustune serpen bir Cevad-ı Kerîm…

Onuncu Soz, Yedinci Soz, s. 47

***

Şu kÂinat nihayetsiz hakîm, alîm, kadîr bir SÂni ister. Cunku, şu muhteşem kÂinat oyle bir saraydır ki; ay, guneş lÂmbaları; yıldızlar, mumları; zaman bir ip, bir şerittir ki, o SÂni-i ZulcelÂl her sene bir başka Âlemi ona takıp gosteriyor. O taktığı Âlemin icinde uc yuz altmış tarzda muntazam suretlerini tecdid ediyor, kemÂl-i intizamla ve hikmetle değiştiriyor. Yeryuzunu bir sofra-i nimet yapmış ki, her bahar mevsiminde uc yuz bin envÂ-ı masnuatıyla tezyin ediyor, had ve hesaba gelmez envÂ-ı ihsanatıyla dolduruyor. Oyle bir tarzda ki, nihayet ihtilÂt icinde ve karışmış oldukları hÂlde, nihayet derecede imtiyaz ve farkla birbirlerinden ayrılıyor. Başka cihetleri buna kıyas et. Nasıl boyle bir sarayın SÂniinden gaflet edilebilir?

Sozler, Onuncu Soz, s. 79

***

Bahar mevsiminde, Cennet hurileri tarzında butun ağacları sundusmisal libaslar ile giydirip, cicek ve meyvelerin murassaatıyla suslendirip, hizmetkÂr ederek, onların latîf elleri olan dallarıyla ceşit ceşit en tatlı, en musanna meyveleri bize takdim etmek; hem, zehirli bir sineğin eliyle şifalı en tatlı balı bize yedirmek; hem, en guzel ve yumuşak bir libası elsiz bir boceğin eliyle bize giydirmek; hem, rahmetin buyuk bir hazinesini kucuk bir cekirdek icinde bizim icin saklamak, ne kadar cemîl bir kerem, ne kadar latîf bir rahmet eseri olduğu bedaheten anlaşılır.

Sozler, Onuncu Soz, s. 83

LÛ*GAT*CE:

Cevad-ı Kerîm: Sonsuz comertlik ve ikram sahibi olan Allah.

envÂ-ı masnuat: San’atla yaratılmış varlık turleri.

SÂni: San’atla yaratan Allah.

sofra-i nimet: Nimet sofrası.

sundusmisal: Parlak renkli ve değerli bir ipek kumaş gibi.

tezyin: Susleme.
__________________