Ustadım,
Bir meydan-ı mucadele ve imtihan olan şu dunyanın her koşesinde beşere ders-i ibret olacak bir hadise, bir numune eksik değil... Her yerde muhtelifu'l-mizac insanlarda ayrı ayrı temÂyulÂt-ı kalbiye bulunuyor. Hadisat-ı dunyeviye icinde, en elîm olan şeyin, meslek-i uhreviye ve diniye perdesi altında vahşet ve hayvaniyet ruhlarıyla karşılaşmak olduğunu tecrubelerim ve muşahedelerim bana oğretiyor.
Evet, ehl-i iman icin mucib-i teessur şeyler, kendisini ıslah-ı hale irca etmek uzere, ubudiyetle HÂlıkına yalvarırken, bir mulhidin uysal bir mahlûk gibi sokularak, birkac zaman hileli etvar gosterdikten sonra, ruhunun cirkinliğiyle karşısındakine hucum ederek, kendine onu benzetmek istemelerini ve hatt karşısındaki mu'min hakkında, sû-i zan ve sû-i tefehhume duştuğunu gormektir.
Ah Ustadım, ne vardı, insanlar ya gorunduğu gibi olsa, yahut olduğu gibi gorunselerdi! Ehl-i irşad, ahkÂm-ı Kur'Âniyeyi tebliğ hususunda muşkilÂt cekmeyecek ve inkÂr edilmeyecekti. Benim gibi henuz kendini ıslah edemeyenler de, bazı budalaların ruhlarında sÂfiyet ve husn-u insaniyet aramaya calışmayacaktı.
Aziz Ustadım, inşaallah Cenab-ı Hak, hak ve hakikatin guneş gibi yukseldiğini size ve bize gostersin. Bir zindan hayatına benzeyen, bircok mÂnevî mahrumiyetler icerisinde gecen şu gunleri, sururlu ve serbest gunlere tebdil eylesin. Âmin.
Talebeniz ZekÂi

(Barla Lahikası - 180)

__________________