Musibetlerin actığı dua musluğunu kapamamak gerektir

On İkinci Deva

Ey hastalık sebebiyle ibadet ve evradından mahrum kalan ve o mahrumiyetten teessuf eden hasta! Bil ki, hadisce sabittir ki, “Muttakî bir mu’min, hastalık sebebiyle yapamadığı daimî virdinin sevabını, hastalık zamanında yine kazanır.” Farzı mumkun olduğu kadar yerine getiren bir hasta, sabır ve tevekkul ile ve farzlarını yerine getirmekle, o ağır hastalık zamanında sair sunnetlerin yerini, hem halis bir surette, hastalık tutar.

Hem hastalık, insandaki aczini, zaafını ihsas eder. O aczin lisanıyla ve zaafın diliyle, halen ve kàlen bir dua ettirir. Cenab-ı Hak insana hadsiz bir acz ve nihayetsiz bir zaaf vermiş; t ki daimî bir surette dergÂh-ı İlÂhiyeye iltica edip niyaz etsin, dua etsin… “Eğer duanız olmasa ne ehemmiyetiniz var?” Ayetin sırrıyla, insanın hikmet-i hilkati ve sebeb-i kıymeti olan samimî dua ve niyazın bir sebebi hastalık olduğundan, bu nokta-i nazardan şekva değil, Allah’a şukretmek ve hastalığın actığı dua musluğunu, afiyeti kesb etmekle kapamamak gerektir.

Lem’alar, s. 334

LÛ*GAT*CE:

evrad: virdler, belli aralıklarla okunması Âdet haline getirilmiş olan dualar.

hikmet-i hilkat: yaratılış hikmeti.

kàlen: soz ile.

kesb etmek: kazanmak.

muttakî: takva sahibi.
__________________