(Dunden devam)

• İslÂmiyetin İkinci Bir Kanun-u Esasîsi: Şu hadis-i şeriftir: “Seyyidu’l-kavmi hÂdimuhum”* hakikatiyle, memuriyet bir hizmetkÂrlıktır; bir hÂkimiyet ve benlik icin tahakkum aleti değil... Bu zamanda terbiye-i İslÂmiyenin noksaniyetiyle ve ubudiyetin zaafiyetiyle benlik, enaniyet kuvvet bulmuş. Memuriyeti hizmetkÂrlıktan cıkarıp bir hÂkimiyet ve mustebidÂne bir tahakkum ve mutekebbirÂne bir mertebe tarzına getirdiğinden, abdestsiz, kıblesiz namaz kılmak gibi, adalet, adalet olmaz, esasiyle de bozulur. Ve hukuk-u ibad da zîr u zeber olur. Hukuk-u ibad, hukukullah hukmune gecmiyor ki hak olabilsin. Belki nefsanî haksızlıklara vesile olur.

Şimdi, Adnan Menderes gibi, “İslÂmiyetin ve dinin icablarını yerine getireceğiz” diye ve mezkûr iki kanun-u esasîye karşı muhalefet edip tam zıddına olarak iki dehşetli cereyan, gayet buyuk ruşvetle halkları aldatmak ve ecnebilerin mudahalesine yol acmak vaziyetinde hucum etmek ihtimali kuvvetlidir.

Birisi: Birinci kanun-u esasîye muhalif olarak, bir cani yuzunden kırk masumu kesmiş, bir koyu de yakmış. Bu derecede bir istibdad-ı mutlak, her nefsin zevkine gececek memuriyete bir hÂkimiyet suretinde ruşvet vererek, dindar hurriyetperverlere hucum ediliyor.

İkinci hucum da: İslÂmiyet milliyet-i kudsiyesini bırakıp evvelkisi gibi, bir cani yuzunden yuz masumun hakkını ciğneyebilen, zÂhiren bir milliyetcilik ve hakikatte ırkcılık damarıyla hem hurriyetperver dindar Demokratlara, hem butun bu vatandaki yuzde yetmişi sair unsurlardan bulunanlara, hem hukûmet aleyhine, hem bîcare Turkler aleyhine, hem Demokratın takip ettiği siyaset aleyhine calışarak ve serseri ve enaniyetli nefislere gayet zevkli bir ruşvet olarak bir ırkcılık kardeşliği veriyor. O zevkli kardeşliğin icinde, o zevkli faydadan bin defa daha ziyade hakikî kardeşleri duşmanlığa cevirmek gibi acib tehlikeyi, o sarhoşluğu ile hissedemiyor.

* “Bir kavmin efendisi, o kavme hizmet edendir.” (MişkÂtu’l-MesÂbih, hÂdis no: 3925; Fethu’l-Kebîr, 2:195; Musnedu’l-Firdevs 2: 324.)

Emirdağ LÂhikası-II, mektup no: 322, s. 501

LÛ*GAT*CE:

hukukullah: Allah’ın hukuku.

hukuk-u ibad: Kulların hukuku.

mustebidÂne: İstibdat edercesine, baskı ve zorbalıkla iş gorur şekilde.

tahakkum: Zorla hukmetme, zorbalık, despotluk.

ubudiyet: Kulluk.
***
__________________