Sonra yağmura bakıyor, gorur ki: O lÂtif ve berrak ve tatlı ve hicten ve gaybî bir hazine-i rahmetten gonderilen katrelerde o kadar Rahmanî hediyeler ve vazifeler var ki; guya “Rahmet, tecessum ederek katreler suretinde hazine-i Rabbaniyeden akıyor” manasında olduğundan, yağmura “rahmet” namı verilmiştir.
Sonra şimşeğe bakar ve ra’dı (gok gurultusu) dinler, gorur ki, pek acib ve garip hizmetlerde calıştırılıyorlar.

Sonra gozunu ceker, aklına bakar, kendi kendine der ki: “Atılmış pamuk gibi bu cÂmid, şuursuz bulut, elbette bizleri bilmez ve bize acıyıp imdadımıza kendi kendine koşmaz ve emirsiz meydana cıkmaz ve gizlenmez. Belki gayet Kadîr ve Rahîm bir Kumandan’ın emriyle hareket eder ki, bir iz bırakmadan gizlenir ve def’aten meydana cıkar, iş başına gecer. Ve gayet Fa’al ve Muteal ve gayet cilveli ve haşmetli bir Sultan’ın fermanıyla ve kuvvetiyle vakit be vakit cev Âlemini doldurup boşaltır ve mutemadiyen hikmetle yazar ve paydos ile bozar tahtasına ve mahv ve ispat levhasına ve haşir ve kıyamet suretine cevirir. Ve gayet lutufkÂr ve ihsanperver ve gayet keremkÂr ve rububiyetperver bir HÂkim-i Mudebbir’in tedbiriyle ruzgÂra biner ve dağlar gibi yağmur hazinelerini bindirir, muhtac olan yerlere yetişir. Guya onlara acıyıp ağlayarak, goz yaşlarıyla onları ciceklerle guldurur, guneşin şiddet-i ateşini serinlendirir. Ve sunger gibi, bahcelerine su serper ve zemin yuzunu yıkar, temizler.”

ŞuÂlar, Yedinci Şu (Âyetu’l-Kubra), s. 131
LÛ*GAT*CE:

cÂmid: Cansız.

cev: Hava, atmosfer.

gaybî: Gorunmeyen.

katre: Damla.

tecessum: Cisim şeklini alma.

***
__________________