Hz. Yunus’un (as) duÂsı, en azîm bir munacattır

BİRİNCİ LEM’A’dan:

Hazret-i Yunus ibni Mett Al Nebiyyin ve AleyhissalÂtu VesselÂmın munacatı, en azîm bir munacattır ve en muhim bir vesile-i icabe-i duÂdır.

Hazret-i Yunus AleyhisselÂmın kıssa-i meşhuresinin hulÂsası:

Denize atılmış, buyuk bir balık onu yutmuş. Deniz fırtınalı ve gece dağdağalı ve karanlık ve her taraftan umit kesik bir vaziyette “L ilÂhe ill ente. SubhÂneke. İnnî kuntu mine’z-zÂlimîn.” [“Senden başka ilÂh yoktur. Seni her turlu noksandan tenzih ederim. Gercekten ben kendine zulmedenlerden oldum.” (Enbiya Sûresi: 87)] munacatı, ona sur’aten vasıta-i necat olmuştur.

Şu munacatın sırr-ı azîmi şudur ki:

O vaziyette esbab bilkulliye sukut etti. Cunku, o halde ona necat verecek oyle bir Zat lÂzım ki, hukmu hem balığa, hem denize, hem geceye, hem cevv-i semaya gecebilsin. Cunku, onun aleyhinde gece, deniz ve hût ittifak etmişler. Bu ucunu birden emrine musahhar eden bir Zat onu sahil-i selÂmete cıkarabilir. Eğer butun halk onun hizmetkÂrı ve yardımcısı olsa idiler, yine beş para faydaları olmazdı. Demek esbabın tesiri yok. Musebbibu’l-Esbab’dan başka bir melce olamadığını ayne’l-yakîn gorduğunden, sırr-ı ehadiyet, nur-u tevhid icinde inkişaf ettiği icin, şu munacat birden bire geceyi, denizi ve hûtu musahhar etmiştir. O nur-u tevhid ile hûtun karnını bir tahte’l-bahir gemisi hukmune getirip ve zelzeleli dağvÂrî emvÂc dehşeti icinde, denizi, o nur-u tevhid ile emniyetli bir sahra, bir meydan-ı cevelÂn ve tenezzuhgÂhı olarak o nur ile sema yuzunu bulutlardan supurup, kameri bir lÂmba gibi başı ustunde bulundurdu. Her taraftan onu tehdit ve tazyik eden o mahlûkat, her cihette ona dostluk yuzunu gosterdiler. TÂ sahil-i selÂmete cıktı, Şecere-i Yaktîn altında o lutf-u Rabbanîyi muşahede etti.

(Devamı var)

Lem’alar, s. 18

LÛ*GAT*CE:

azîm: Buyuk.

bilkulliye: Butunuyle.

esbab: Sebepler.

hût: Balık.

munacat: DuÂ.

Musebbibu’l-Esbab: Sebepleri yaratan Allah.

sırr-ı azîm: Buyuk sır.

sukut: Duşme, hukmunu yitirme.

vasıta-i necat: Kurtuluş vasıtası.

vesile-i icabe-i dua: DuÂnın kabulune vesile.
__________________